ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 244

เศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าเปลี่ยนรูปเป็นมุกวิเศษสีม่วง สาดแสงสายฟ้าสีม่วงอมน้ำเงินวิบวับจ้าตา

เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่ตรงขอบประตู มือหนึ่งเก็บกระบองหินสั้นกลับ มืออีกข้างหนึ่งทำท่าลั่นไกปืนไปทางหัวหน้าค่ายชื่อหลิง

นิ้วหัวแม่มือขวาที่ตั้งขึ้น กดต่ำลงทันใด นิ้วชี้ยกขึ้นแผ่วเบาประหนึ่งปากกระบอกปืน คล้ายกับรับแรงดีดจากการลั่นไกก็ไม่ปาน

ดวงตาราชันสายฟ้าที่อยู่ด้านบนเหนือศีรษะ ก็ทอแสงสายหนึ่งฉับพลัน ตามท่าทางนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอเช่นกัน

ชั่วขณะนั้นประดุจราชาจักรพรรดิบงการสายฟ้า กะพริบตาเบาๆ ครู่หนึ่ง

จากนั้นภายในมิติต่างแดนที่แต่ไรมีทัศนียภาพราวกับวันสิ้นโลก ก็พลันเปล่งแสงอสนีบาตที่เปี่ยมล้นด้วยกลิ่นอายของความพินาศย่อยยับสายหนึ่งขึ้นมา

แสงสายฟ้าตรงดิ่งทะลุผ่านอากาศเปล่าอย่างขวักไขว่ โจมตีถึงตรงหน้าหัวหน้าค่ายชื่อหลิงในชั่วพริบตา

มิติต่างแดนกำลังจะพังทลายสูญสิ้น บัดนี้หัวหน้าค่ายชื่อหลิงไม่สนใจสิ่งอื่นใด จดจ่อพุ่งพรวดมาทางประตูแสง

เขาไม่มีเวลาจะสนใจเยี่ยนจ้าวเกอเป็นการชั่วคราวแล้วเช่นกัน ขอเพียงปลีกกายออกจากมิติต่างแดนแห่งนี้ผ่านประตูลอยฟ้าให้ได้ก่อน จากนั้นค่อยคิดหาวิธีกำจัดชายหนุ่มก็ได้

ต่อให้หนนี้ไม่ได้ ก็ยังมีครั้งต่อไป และครั้งต่อๆ ไปอีก

เขาเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณผู้หนึ่ง อยากจะสังหารจอมยุทธ์ระดับปรมาจารย์คนหนึ่ง อย่างไรก็ต้องหาโอกาสได้ในที่สุด

กระนั้นตอนที่หัวหน้าค่ายชื่อหลิงพุ่งถลายังประตูแสงอย่างว่องไวอยู่นั้น เยี่ยนจ้าวเกอก็ขับเคลื่อนเศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า สายฟ้าผ่าแสกหน้าในหนเดียวพอดิบพอดี!

พลังที่ฟาดเข้าใส่ชั่วพริบตาลุกไหม้พลังของตนทั้งหมด การโจมตีครั้งนี้นำพามาซึ่งความบ้าระห่ำถึงที่สุด แม้กระทั่งเป็นพลังที่เหนือกว่าขีดสูงสุด!

หัวหน้าค่ายชื่อหลิงเบิกตาโพลง ท่ามกลางเสียงตะโกนบ้าคลั่ง ปราณดั้งเดิมพรั่งพรู สองหมัดต่อยออกไปพร้อมกัน

แสงอัสนีและเพลิงคุโชนชนปะทะตัดสลับกันอยู่ระหว่างฟ้าดิน พริบตาเดียวเปิดฉากโครมครามขึ้นฉากหนึ่ง!

หากเป็นเวลาอื่น สายฟ้าชั่วพริบตาหนเดียวของเยี่ยนจ้าวเกอนี้จะทำอะไรหัวหน้าค่ายชื่อหลิงได้หรือไม่ นั่นต้องดูกันอีกครั้ง

ทว่าจุดหัวเลี้ยวหัวตัวสำคัญปัจจุบันนี้ ไม่ว่าพลังความสามารถหัวหน้าค่ายชื่อหลิงจะแบกรับไว้ได้หรือไม่ ชั่วครู่นี้ล้วนหมายชีวิตอันแก่เฒ่าของเขาแล้ว!

การพุ่งพรวดไปยังประตูแสงถูกตัดขาดโดยพลัน ทั้งร่างยังกระเด็นกลับหัวกลับออกไปเสียอีก!

ฟ้าดินที่แต่ไรแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แล้ว บัดนี้สั่นสะเทือนโครมคราว แตกกระจุยออกมาโดยสิ้นเชิง ตัวมิติต่างแดนเอง รวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างภายในนั้น ล้วนหายสาบสูญไปในอากาศเปล่า!

หัวหน้าค่ายชื่อหลิงแผดเสียงกราดเกรี้ยวที่ทั้งสิ้นหวังอีกทั้งไม่ยินยอมออกมา

บัดนี้เขาทำได้เพียงเบิกตาค้างมองดูเรือนกายเลือดเนื้อของตนแหลกสลายไปทีละนิดๆ แม้จะดูเหมือนเชื่องช้า แท้จริงกลับรวดเร็ว!

หมดกำลังดิ้นรน ยากจะย้อนคืน!

หัวหน้าค่ายชื่อหลิงจดจ้องบริเวณไกลออกไปราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ที่นั่น บานประตูลอยฟ้าที่เปล่งแสงระยิบระยับก็กำลังมลายหายไปอย่างแช่มช้าเช่นกัน

ในประตูแสง เยี่ยนจ้าวเกอเก็บเศษชิ้นส่วนเนตรแห่งอัสนีไว้ที่เสาทางเดินวังเทพ เสื้อคลุมขนกระเรียนเองก็โอนอ่อนผ่อนตามลู่ลงจากไหล่มาเช่นกัน

ถึงแม้ว่าจิตใจจะเซื่องซึมอยู่บ้าง ทว่าขณะนี้ทรงผมเยี่ยนจ้าวเกอไม่ยุ่งเหยิง เสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อย ราวกับคุณชายผู้มีอิริยาบถสง่างดงามคล่องแคล่วอย่างไรอย่างนั้น

เยี่ยนจ้าวเกอมองดูหัวหน้าค่ายชื่อหลิงดับสูญไปพร้อมกับมิติต่างแดน พลางอมยิ้มและโบกมือให้กับเขาเบาๆ ด้วยท่าทีเอ้อระเหย “แก้คำสักหน่อย ควรเป็นไม่พบพานกันอีกถึงจะถูก ลาขาดกันชั่วนิรันดร์แล้ว”

หัวหน้าค่ายชื่อหลิงอยากจะแผดเสียงร้อง แต่กลับเปล่งเสียงไม่ออกเสียแล้ว

เขาจนถึงชั่วขณะสิ้นชีพนี้ล้วนยากจะปักใจเชื่อ เขาเป็นถึงยอดฝีมือระดับมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณระยะต้น สง่างามน่าเกรงขาม ทว่าบัดนี้ต้องตายในเงื้อมมือจอมยุทธ์ปรมาจารย์คนหนึ่งอย่างไม่น่าเชื่อ!

ถึงแม้ว่าจะถูกเสาทางเดินวังเทพปรามปราบ กระนั้นขอเพียงเวลาสักนิดให้แก่เขา แรงสะท้อนกลับของเยี่ยนจ้าวเกอเองจะใช้การไม่ได้ ถูกเขาพุ่งทำลายการปรามปราบเป็นแน่

แม้เยี่ยนจ้าวเกอจะมีเศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าในครอบครอง หากแต่ที่จะสามารถสร้างพลังคุกคามมหาศาลกับเขาได้ มีเพียงพลังการโจมตีเดียวเท่านั้น ซึ่งหากเขาโต้ตอบอย่างระมัดระวัง ไม่แน่นักว่าจะถูกโจมตีตรงเป้า

และถึงแม้เยี่ยนจ้าวเกอจะมีปีกเซียนกระเรียน ทว่าต่อหน้าเขา ก็ทำได้เพียงใช้เพื่อเหินบินหลบหนีเพียงแค่นั้นเช่นกัน หากยืดเวลาให้แก่เขาอีกนิดหน่อย เขายังคงสามารถขวางกั้นทางไปของชยหนุ่มได้ ทำให้อีกฝ่ายหมดหนทางหนี