ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 331

หลังจากการประลองรอบแรก ก็เปิดการประลองรอบที่สองทันที โดยยึดตามผลประลอง อันดับที่หนึ่งชนกับอันดับที่สี่ และอันดับที่สองชนกับอันดับที่สาม

เพราะฉะนั้น เฟิงอวิ๋นเซิงในฐานะที่ได้อันดับที่สาม คู่ต่อสู้คนถัดไปของนางคือฝานชิวผู้ได้อันดับที่สอง

ส่วนการประลองตัดสินอีกสนามหนึ่ง ก็เป็นการเปิดฉากระหว่างเมิ่งหว่านกับเฉินซู่ถิงแห่งเมืองทะเลมรกต

เฟิงอวิ๋นเซิงกับฝานชิวออกจากลำแสงที่ครอบเอาไว้ของมงกุฎแห่งจันทรา เหลือเมิ่งหว่านและเฉินซู่ถิงเพียงสองคนอยู่ภายในนั้น

แสงจันทราอันสุกสกาวและเงียบวิเวก สาดส่องทั่วฟ้าทั่วแผ่นดิน สุดลูกหูลูกตาไร้ที่สิ้นสุด บัดนี้คล้ายกับกลายเป็นทะเลแสงสีขาวทั่วบริเวณ

ภายในมหาสมุทรแสงจันทร์จางๆ ร่างของพวกเมิ่งหว่านทั้งสองคนปรากฏวับวาบ

เฉิงซู่ถิงชูมือขวาขึ้นมา ตั้งฝ่ามือดุจดาบ ผ่าออกไปทางเมิ่งหว่าน

ภายในมหาสมุทรแสงจันทร์ พลันปรากฏเรือยักษ์สีดำลำหนึ่งออกมา ลอยล่องไปตามคลื่นลม แหวกกระแสน้ำทะเล ถลันไปทางเมิ่งหว่าน

ระหว่างที่เรือยักษ์ลอยล่อง ม้วนคลื่นทะเลขึ้นเป็นระลอกๆ มืดฟ้ามัวดิน

เหนือท้องนภา จันทร์กระจ่างลอยสูง ภายในรัศมีแสงจันทร์ คล้ายกับกับมีมงกุฎสีขาวบริสุทธิ์มงกุฎหนึ่งอยู่ มันสาดแสงเรืองรองจางๆ เสริมหนุนไปบนเรือยักษ์สีดำลำนั้น ทำให้พลังที่แผ่ออกมาของเรือยักษ์ยิ่งทวีความไม่ธรรมดา ค่อยๆ เกลื่อนกลาดทั่วโลกหล้าในขณะนี้ ราวกับจะข้ามห้วงทะเลอันไร้ขอบเขต ไปถึงยังอีกฟากฝั่งหนึ่ง

เมิ่งหว่านที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งมีสีหน้าไม่ยินดียินร้าย งดงามเรียบง่ายและพิสุทธิ์สูงส่ง

นางอ้าปากส่งเสียงเหมือนหงส์ร้องอันกังวานใส ตั้งแต่เบาจนดัง ก็หาได้รุนแรงและไพศาลอย่างไรไม่ หากแต่ในชั่วขณะนี้กลับดังก้องสะท้านทั่วทั้งโลกแสงจันทร์ใบนี้

ชั่วขณะถัดมา ร่างของเมิ่งหว่านก็หายไป

จากนั้น หงส์เพลิงที่ครึ่งหนึ่งสีดำครึ่งหนึ่งสีขาวตัวหนึ่ง พลันโผนทะยานจากภายในมหาสมุทรแสงจันทร์ขึ้นสู่ท้องฟ้า สั่นสะเทือนฟากฟ้าเบื้องสูง

หงส์เพลิงเหินบินวนเวียนไปรอบๆ จันทร์กระจ่างกลางท้องฟ้า ทว่าที่ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงก็คือ ภายใต้การโอบล้อมของหงส์เพลิง จันทร์กระจ่างดวงนั้นค่อยๆ หดเล็กลงอย่างคาดไม่ถึง!

ไม่นานนัก จันทร์กระจ่างที่ลอยสูงอยู่กลางท้องฟ้า ก็หดเล็กลงจนมีขนาดเท่าเม็ดไข่มุกใสเท่านั้น และท่ามกลางเสียงหงส์เพลิงร้องกังวานใส มันพลันอ้าปากออก กลืนจันทร์กระจ่างลงไปทั้งดวงอย่างนึกไม่ถึง

เฉิงซู่ถิงเห็นสถานการณ์ สีหน้าแปรเปลี่ยนฉับพลัน

ทันใดนั้น ก็เห็นหงส์เพลิงโฉบจากฟ้าลงมา ดิ่งลงไปยังเรือยักษ์สีดำ

แสงจันทร์อันเงียบสงัดและวิเวกหาได้คุโชนไม่ กลับคล้ายว่าแช่แข็งกาลเวลาเอาไว้

จากนั้นแสงจันทร์สุดลูกหูลูกตาร่วงลงมาตามหลังหงส์เพลิง หยุดเรือยักษ์สีดำเอาไว้บนผิวทะเล จากนั้นปีกสีดำและขาวทั้งสองของหงส์เพลิงก็สั่นกระพือ

เรือยักษ์สีดำที่มีพลังแผ่ออกมามหาศาล และไร้เทียมทานก่อนหน้านี้ พลันเริ่มเอนเอียงอยู่บนผิวทะเล จากนั้นก็ค่อยๆ พลิกกลับ สุดท้ายจมลงไปภายใน!

เฉินซู่ถิงยืนอยู่กับที่ไม่ไหวติง สีหน้าสีซีดเผือกอยู่บ้าง

หงส์เพลิงตกลงอยู่บริเวณใกล้ๆ ตรงหน้านาง เปลวเพลิงสีขาวและสีดำสลายสิ้น ปรากฏร่างของเมิ่งหว่านออกมา

จันทร์กระจ่างที่ถูกหงส์เพลิงกลืนลงไป หายไปในอากาศก่อนหน้านี้ ก็ปรากฏลอยสูงอยู่กลางท้องฟ้าอีกครั้ง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใด

เมิ่งหว่านมองเฉินซู่ถิง กล่าวด้วยเสียงเบาว่า “ศิษย์พี่เฉิน ยอมให้ข้าแล้ว”

เมื่อเห็นเมิ่งหว่านกับเฉินซู่ถิงออกมาจากโลกแสงจันทร์พร้อมกัน นอกจากคนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์แล้ว ทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบงัน

พวกเขาล้วนรู้ดีว่าเมิ่งหว่านแกร่งอย่างยิ่ง ล้ำเลิศเหนือผู้ใด ทว่าการที่แกร่งกล้าจนถึงระดับนี้ ก็ยังคงทำให้รู้สึกสิ้นวาจาอยู่บ้างชั่วขณะหนึ่ง

เฉินซู่ถิงที่เคยต่อสู้กับเมิ่งหว่านในการประลองแห่งจันทราสองสามครั้งแรกได้อย่างสูสี ต่อให้แพ้พ่ายก็สามารถทำให้เมิ่งหว่านทุ่มสุดกำลังได้เช่นกัน บัดนี้เผชิญหน้าเมิ่งหว่าน ผลกลับปราชัยไม่เป็นท่า

ในชั่วขณะที่หงส์เพลิงกลืนจันทร์นั้น แท้จริงแล้วทั้งสองฝ่ายได้แบ่งผลแพ้ชนะออกมาแล้ว

ศัตรูแข็งแกร่งเมื่อกาลก่อน ตอนนี้ถูกเมิ่งหว่านทิ้งไว้เบื้องหลังโดยสิ้นเชิงแล้ว ยากจะหวังมุ่งไล่ตามนางให้ทัน

ยอดฝีมือปรมาจารย์นำคณะของเมืองทะเลมรกตมีสีหน้าอึมครึม สำหรับเมืองทะเลมรกตแล้ว พ่ายแก่คนอื่นก็แล้วไป กลับพ่ายแก่คนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เกิดรู้สึกอัดอั้นโดยแท้

กระนั้นผู้อาวุโสท่านนี้ยังคงไม่อาจแสดงออกมา ทำได้เพียงพูดปลอบใจด้วยถ้อยคำสบายๆ เท่านั้น เฉิงซู่ถิงถูกโจมตีมา หนักหนากว่าเขา

บัดนี้ประมุขหอคลื่นโหมอันชิงหลิน ก็พินิจเมิ่งหว่านอีกครั้งแวบหนึ่งเช่นกัน