ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 352

เยี่ยนจ้าวเกอควบคุมปราณจิตราของตัวเองให้เจาะรูขนาดเท่ากำปั้นบนเสาน้ำแข็งอย่างระมัดระวัง โดยไม่กระทบต่อน้ำแข็งรอบๆ แม้แต่น้อย

แต่ว่ากลางรูนั้นมีพลังปราณที่แข็งแกร่งถึงขีดสุดไหลออกมาทันที

การชื่นชมว่าจอมยุทธ์ผู้หนึ่งว่ามีร่างกายแข็งแกร่ง บางครั้งจะพูดว่า ‘ร่างกายและจิตใจแกร่งดั่งมังกรและคชสาร’

และสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่ในตอนนี้ก็คือมังกรแท้

ถึงแม้ว่าจะตายไปแล้ว เหลือเพียงแต่ซากศพ ทว่าพลังปราณอันยิ่งใหญ่ยังคงหลั่งไหลออกมา สั่นสะเทือนบริเวณรอบๆ เยี่ยนจ้าวเกอและอาหู่คล้ายกับกำลังเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งตัวเป็นๆ

พอจะจินตนาการได้ทีเดียว ว่าตอนที่มังกรตัวนี้ยังมีชีวิตอยู่ มันมีพลังอันน่าทึ่งเพียงใด

ถึงแม้เจาะรูเล็กๆ เท่านั้น ทว่าผนึกของน้ำแข็งพลันเกิดรอยโหว่ มีประสิทธิภาพลดลงในทันที

เกล็ดบนร่างมังกรแท้ในชั้นน้ำแข็งคล้ายกับเกิดการสั่นไหว

มังกรตัวนี้ตายแล้ว และมิอาจฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ แต่วิญญาณที่แฝงอยู่ในตัวยังคงอยู่ ทั้งไม่ยอมถูกพันธนาการ

เยี่ยนจ้าวเกอเตรียมการไว้ก่อนแล้ว เขาใช้เสาระเบียงวังเทพสะกดมันอีกครั้ง ร่างมังกรแท้ถึงสงบลง

หากมองผ่านรู จะเห็นเกล็ดมังกรที่เปล่งแสงสีทองจางๆ ปรากฏปราณสีขาวเข้มข้น

มันคือมังกรน้ำแข็ง ถึงแม้จะตายไปแล้ว แต่ร่างกายยังคงมีปราณน้ำแข็งเย็นเยียบถึงกระดูกปรากฏออกมาอย่างต่อเนื่อง

เยี่ยนจ้าวเกอยื่นนิ้วชี้ของตัวเองออกมา ปราณจิตรารวมตัวกันที่ปลายนิ้ว ค่อยๆ กลายเป็นลำแสงสายหนึ่ง ก่อนจะขยายตัวเข้าไปในรู เหมือนกับกระบี่แสงเล่มเล็ก

ลำแสงยืดยาวออกไปอย่างต่อเนื่อง จนสัมผัสกับซากมังกรน้ำแข็ง

อาหู่มองเยี่ยนจ้าวเกอลงมือของด้วยความประหลาดใจ

ถึงจะเป็นเพียงซากศพ แต่ร่างกายของมังกรมีความทนทานมากอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะนี่ยังเป็นซากของมังกรน้ำแข็งที่สมบูรณ์แบบ ผิวของมันไม่มีบาดแผลใดๆ ร่างกายของมันไร้รอยตำหนิ

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ คิดทำลายการป้องกันของเกล็ดมังกรย่อมเป็นเรื่องลำบาก พลังป้องกันของเกล็ดมังกรไม่ใช่สิ่งที่จะล้อเล่นได้

อาหู่คิดในใจ ต่อให้มีอาวุธวิญญาณระดับล่างอันคมกริบอยู่ในมือ จะทำลายผิวของมังกรตัวนี้ได้หรือไม่ เขายังไม่มั่นใจเลย

ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอมักจะทำเรื่องที่ผู้อื่นทำไม่ได้ให้เป็นไปได้เสมอ ทำให้อาหู่มั่นใจในตัวคุณชายของของเขายิ่งนัก

เยี่ยนจ้าวเกอตั้งสมาธิอย่างเต็มที่ กระบี่แสงที่ปลายนิ้วยืดส่องแสงยืดออกไปด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง สัมผัสเข้ากับซากมังกรโดยตรง

เขาไม่ได้ทำลายร่างมังกรโดยกระบี่แสง ขณะที่กระบี่แสงสัมผัสกับเกล็ดมังกร มันก็เปลี่ยนจากสถานะแข็งเป็นอ่อน ซึมเข้าไปในร่างมังกรราวกับกระแสน้ำ

แสงระยิบระยับหมุนวนใกล้ๆ ซากมังกรน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง

ร่างมังกรที่สงบลงภายใต้การสะกดจากเสาระเบียงวังเทพ สั่นสะเทือนอีกครั้งราวกับได้รับการกระตุ้น

ชายหนุ่มจ้องมองเหตุการณ์ทั้งหมด นิ้วชี้ที่ยื่นออกสั่นไหวด้วยจังหวะที่เป็นเอกลักษณ์และแปลกประหลาด

หลังจากนิ้วชี้ของเขาสั่นไหว ลำแสงที่ยืดออกไปจากนิ้วชี้ก็สั่นเช่นกัน กำลังพยายามรวมเป็นหนึ่งกับพลังปราณของซากมังกรน้ำแข็ง

ลำแสงที่ปลายนิ้วของเยี่ยนจ้าวเกอมืดค่อยๆ สลัวลง ไม่ได้เจิดจรัสเช่นเดิม กลับขมุกขมัวไม่ชัดเจน

การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ ทำให้ซากมังกรน้ำแข็งค่อยๆ หยุดนิ่งลงอีกหนหนึ่ง

แต่ในลำแสงกลับมีของเหลวสีฟ้าน้ำแข็งจางๆ ซึมออกมาจากเกล็ดมังกร และหลอมกับลำแสงได้ลางๆ

พลังปราณที่ร้อนแรงสายหนึ่งส่งถ่ายออกมา แต่กลับทำให้เยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่รู้สึกหนาวยะเยือกจนถึงกระดูก