ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 450

สำหรับคนธรรมดาและชาวบ้านทั่วไปในโลกลอยน้ำ อาจจะไม่รู้สึกอันใด

แต่ว่าสำหรับจอมยุทธ์ในโลกลอยน้ำ ต่างรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของโลกใบนี้

ผู้ที่อยู่สุงสุดมิใช่สามปีศาจสี่สำนักอีกต่อไปแล้ว

สำนักเพลิงโหม สำนักอัสนีคำรน และสำนักเมฆาโลหิตถูกทำลาย นอกจากเจ้าสำนักอัสนีคำรนแล้ว เจ้าสำนักเมฆาโลหิต และเจ้าสำนักเพลิงโหมต่างถูกสังหาร ปัจจัยพื้นฐานของสองสำนักถูกทำลาย

ปีศาจปักษา เซ่าเฟิงถิง หนึ่งในสามปีศาจเสียชีวิตที่แดนตะวันตก

ไม่ทันไร ปีศาจอัสนีที่ได้รับการขนามนามเคียงคู่เซ่าเฟิงถิง ก็เสียชีวิตด้วยน้ำมือของคนคนเดียวกัน

สี่สำนักเหลือลมหายใจรวยริน ส่วนสามปีศาจกลายเป็นประวัติศาสตร์โดยสมบูรณ์

คนที่ทำให้เกิดเรื่องราวทั้งหมดนี้ เป็นคนหนุ่มที่โดดเด่นเหนือใคร ไม่มีใครเทียบติด ‘เยี่ยนจ้าวเกอ’

ก่อนหน้านี้ไม่มีข่าวคราวของเยี่ยนจ้าวเกอในโลกลอยน้ำเลย

แต่ต่อจากนั้น ชายหนุ่มก็สะเทือนเลือนลั่นในโลกลอยน้ำประดุจอัสนีบาต

ไม่มีใครทราบถึงประวัติของเขา เพียงรู้ว่า หากตอนนี้คิดจะหาคนที่ใช้การได้มากที่สุด และมีคำพูดดุจประกาศิษย์บนโลกลอยน้ำ เช่นนั้นไม่มีใครนอกจากเขา

เยี่ยนจ้าวเกอบอกว่าต้องการแกนศิลาวิญญาณชั้นยอด ทั่วทั้งใต้หล้าล้วนรวบรวมให้เขา

แกนศิลาวิญญาณชั้นยอดในตอนนี้ถูกเก็บรวบรวมและถูกส่งไปที่ภูเขาหิมะสะพานหยก แร่ถูกขุดอย่างบ้าคลั่ง หินถูกหลอมอย่างเร่งรีบ

ปีศาจราชสีห์ คนสุดท้ายในสามปีศาจ ยอดฝีมืออันดับหนึ่งในปัจจุบันแห่งจอมยุทธ์ครึ่งปีศาจ หลังจากทำตัวสงบเสงี่ยมอยู่ชั่วคราว ก็สั่งให้จอมยุทธ์ครึ่งปีศาจที่อยู่ในอาณาเขตของตัวเอง รวบรวมแกนศิลาวิญญาณชั้นยอด ส่งมอบให้เยี่ยนจ้าวเกอด้วยเช่นกัน

ชายหนุ่มถามพญาปักษาชิงเหนี่ยว สัตว์ปีศาจระดับสูงสุดบนโลกลอยน้ำว่า อยากจะกรองสายเลือดเพื่อกลายเป็นร่างของหงส์วิเศษเช่นบรรพบุรุษอีกครั้งหรือไม่ พญาปักษาชิงเหนี่ยวเงียบงันอยู่พักหนึ่ง ก็ผละจากสำนักเมฆาโลหิต มุ่งหน้าไปยังแดนตะวันตก

ไม่มีใครสงสัยว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีความสามารถทำได้หรือไม่ คล้ายกับขอแค่เขาเอ่ยปาก ก็ทำให้ทุกคนเชื่อก่อนแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอบอกว่าต้องการพบเหออิ่ง ลูกศิษย์หญิงของสำนักเมฆาโลหิต

หลังจากพญาปักษาจากไป ต่อให้สำนักเมฆาโลหิตไม่ยินยอม เมื่อเชิญหน้ากับเจ้าสำนักเขามังกรเขียวและเจ้าสำนักอัสนีคำรนที่มาด้วยตัวเอง ก็ได้แค่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

หากยังดันทุรังต่อ สุดท้ายได้แต่ถูกทำลายสำนัก

หลายคนรู้สึกไม่ชิน แต่ก็ต้องยอมรับ โลกลอยน้ำที่ตนอาศัยอยู่มาหลายปีเกิดการเปลี่ยนแปลงในชั่วข้ามคืน

ในขณะที่คลื่นลมมรสุมก่อตัวขึ้นด้านนอก ที่ภูเขาหิมะสะพานหยก ในศาลพบรรบุรุษของสำนักกระเรียนหิมะ เยี่ยนจ้าวเกอนั่งขัดสมาธิอยู่ในมิติต่างพบขนาดเล็ก

ใจกลางภูเขาขนาดยักษ์ตรงหน้า มีกระจกทรงกลมครึ่งใบติดอยู่ในร่องที่ว่างอยู่ครึ่งหนึ่ง บัดนี้ในตำแหน่งที่ว่างอยู่ครึ่งหนึ่งนั้น มีกระแสน้ำไหลเข้าไปสะสมอย่างต่อเนื่อง ใกล้จะเต็มแล้ว

แสงของน้ำนั้นคล้ายกับกระจก รวมตัวกับกรระจกทรงกลมครึ่งบาน ปรากฏภาพภาพหนึ่งขึ้นมา

ภาพเลือนราง ก่อนจะค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

เยี่ยนจ้าวเกอหลับตานั่งตัวตรง กำหนดลมหายใจอย่างเชื่องช้า ในอากาศรอบๆ ตัว ลอยไว้ด้วยหยกสีขาวบริสุทธ์มากมาย

หยกขาวเหล่านี้มีแสงจางสว่างวาบ แล้วค่อยๆ กลายเป็นละอองแสงชั้นหนึ่ง ครอบคลุมเยี่ยนจ้าเกอเอาไว้

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองละอองแสงเบื้องหน้าด้วยดวงตาเป็นประกาย

ในความเลือนราง ลายแสงหลายสายสว่างขึ้นอีกครั้ง เกาะเกี่ยวกันกลายเป็นภาพประหลาดมากมาย ดูเหมือนพิลึกกึกกือ แต่กลับคล้ายกฎเกณฑ์ของฟ้าดิน

‘เลิศล้ำจริงๆ แกนศิลาวิญญาณชั้นยอดบรรจุกฎเกณฑ์ของฟ้าดินไว้มากมาย’ เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มเล็กน้อย ในม่านตาทั้งสองข้างคล้ายมีแสงหลายสายสว่างวาบขึ้นสะท้อนกับภาพตรงหน้า

แสงวิญญาณอันเจิดจ้าปรากฏเหนือศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอ ก่อนจะรวมตัวกันกลายเป็นปรากฏการณ์ของจริง

ในความโกลาหลก่อเกิดเมล็ดกฎเกณฑ์อันลี้ลับออกมา เมล็ดยืดรากและแตกหน่อ เติบโตอย่างต่อเนื่อง