ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 480

ร้อนแรง เจ็บปวด

นี่คือความรู้สึกในตอนนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ

ภายนอกร่างกาย ญาณจริงแท้ปกป้องเสื้อผ้าของตัวเองไม่ได้มากแล้ว ทำให้อาภรณ์บนร่างคล้ายกับลุกไหม้ขึ้นมา

บนผิวหนังของเขามีความเจ็บปวดที่เหมือนเข็มนับไม่ถ้วนแทงใส่พร้อมกันเกิดขึ้น

ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกตอนที่เฟิงอวิ๋นเซิงรับเข็มแกนน้ำแข็งอย่างแจ่มแจ้งแล้ว เพียงมีความร้อนเย็นแตกต่างกันเท่านั้น

ความรู้สึกของเข็มแกนน้ำแข็งจะกระจายทั่วทุกส่วน ไม่เหลือช่องโหว่แม้แต่น้อย ทำให้คนรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสนสาหัสที่มิอาจหยุดยั้งได้ กระนั้นก็ยังสู้ความเจ็บปวดในตอนนี้ไม่ได้

ระหว่างที่หายใจ เขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกเผาไหม้ ซึ่งถูกส่งมาจากจมูกจนถึงทรวงอก

ไม่ใช่แค่ผิวภายนอกเท่านั้นที่สัมผัสได้ถึงความร้อนแรงที่มิอาจป้องกัน บัดนี้ความร้อนแผ่กระจายไปทั่วกระดูก ในร่างกายเกิดความรู้สึกว่าอวัยวะภายในจะถูกเผาไปด้วยเช่นกัน

หลังจากพลังฝึกปรือของเยี่ยนจ้าวเกอสูงขึ้น เขาก็ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดเช่นนี้มานานแล้ว

ชายหนุ่มฝืนอดทน พลางสงบจิตใจ ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างแน่วแน่

ตราประทับลวดลายอาคมสีทองอันลี้ลับมากมายลอยออกมาจากร่างของเขา แล้วหลอมรวมกับแสงสว่างสีทองอร่ามรอบๆ

นี่คือสิ่งที่เยี่ยนจ้าวเกอศึกษา และได้มาจากคัมภีร์เทพดวงอาทิตย์ที่ไม่ยังสมบูรณ์

ต้องขอบคุณประโยชน์ครอบจักรวาลของคัมภีร์นภาไร้ขีดจำกัด ถึงแม้จะสายไปเหมือนขัดหอกตอนสงครามมาถึง แต่เยี่ยนจ้าวเกอก็ยังฝืนกระตุ้นแก่นแท้ของคัมภีร์เทพดวงอาทิตย์หลายส่วนได้

ตราประทับลวดลายอาคมสีทองเหล่านั้นหลอมรวมในแสงสีทองที่อยู่รอบๆ อย่างต่อเนื่อง เยี่ยนจ้าวเกอพลันรู้สึกว่าความรู้สึกเจ็บปวดแสบร้อนสลายไปบางส่วน

น่าเสียดายที่คัมภีร์เทพดวงอาทิตย์ของเยี่ยนจ้าวเกอยังไม่สมบูรณ์ สิ่งที่ตนเองศึกษาออกมาได้มีความแตกต่างจากจิตพลังของดวงอาทิตย์สีทองตรงหน้าอยู่บ้าง

แสงอาทิตย์อันน่ากลัวจึงยังก่อให้เกิดอาการบาดเจ็บและการคุกคามอย่างใหญ่หลวง

เยี่ยนจ้าวเกอกัดฟันกรอด เท้าเหยียบอากาศ ก้าวไปด้านหน้าทีละก้าว คนคล้ายกับเดินเข้าไปในดวงอาทิตย์

ขณะนั้นฟ้าดินสั่นไหว ชายหนุ่มเพียงรู้สึกว่าตัวเองเข้ามาในโลกอีกใบหนึ่ง

ดวงอาทิตย์สีทองนี้คล้ายกับโลกขนาดเล็กที่เป็นเอกเทศ ขณะที่สะกดรอยแตกของยมโลก ก็ตัดขาดจากโลกด้านนอกด้วย

เมื่อเข้ามาในโลกแห่งนี้แล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกว่าเส้นแสงตรงหน้าพลันดับลงไป

ไม่ใช่เพราะแสดงอาทิตย์หายไปหรืออ่อนกำลัง ทว่าตรงกันข้าม เป็นเพราะสว่างถึงขีดสุด จึงเกิดปรากฏการณ์ความมืดและแสงสว่างพลิกกลับด้านกัน

เส้นแสงทั้งหมดระหว่างฟ้าดินคล้ายกับถูกกักเก็บ ในอากาศปรากฏความมืดขึ้นเลือนราง

แต่ว่าเมื่อเยี่ยนจ้าวเกอมองไป ตรงหน้ามิใช่หน้าผาของเหวลึกอีก ด้านบนก็ไม่ใช่ท้องฟ้าสูงหมื่นลี้เช่นกัน

สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงเปลวไฟที่สว่างเรืองรองไปทั้งแถบ และในแสงสีทองเปล่งประกายปรากฏสีแดงฉานอีกแถบหนึ่ง

ตัวเขาคล้ายกับยืนอยู่บนผิวดวงอาทิตย์อันสว่างไสว อันเป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาล

ครั้นทอดสายตามองไป เห็นกลุ่มอากาศธาตุที่ประกอบด้วยเปลวไฟ และพายุพระอาทิตย์ที่ส่งเสียงหวีดหวิว บางครั้งยังมีจุดดำปรากฏออกมาด้วย

มิติใกล้ผิวดวงอาทิตย์คล้ายบิดเบี้ยวพังทลาย เพราะถูกพลังงานอันน่ากลัวของดวงอาทิตย์สั่นไหว

เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ในนี้รู้สึกได้ถึงจิตวิญญาณของฟ้าดินอันยิ่งใหญ่ เกิดความเข้าใจมากมาย

กลุ่มปราณโกลาหลหลายกลุ่มในร่างของเขาหมุนวนเหมือนแยกฟ้าแยกแผ่นดิน ก่อนจะมีแสงสีทองมากมายพุ่งออกมาจากด้านใน

แสงอาทิตย์สาดออกมาจากจุดลมปราณทั่วร่างบนผิวของเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นก็กลายเป็นตราประทับที่มีลวดลายลี้ลับมากมาย ทั้งยังให้ความรู้สึกแข็งแกร่งและน่าหวาดหวั่น

ตราประทับเรียงรายอยู่กลางอากาศ ทว่าดูกระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบอย่างเห็นได้ชัด

แต่ในบริเวณรอบๆ มีเส้นแสงสีทองหลายสาดสาดลงมา ประกอบกันกลายเป็นลวดลายอาคมที่แข็งแกร่งกว่าเดิม และเสริมสิ่งที่เยี่ยนจ้าวเกอได้ร่ำเรียนมาอย่างต่อเนื่อง

ตำราธรรมต้นตำรับฉบับสมบูรณ์เล่มหนึ่งก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นด้านหน้าเยี่ยนจ้าวเกอ

เพียงแต่ตำราเล่มนี้ยังคงดูลี้ลับเลือนราง อ่านแล้วยังคงทำให้รู้สึกลำบากอย่างยิ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอต่อยหมัดออกด้านหน้าช้าๆ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ตัวหนังสืออาคมสีทองหลายสายเบื้องหน้าพลันลอยเข้าหาผิวดวงอาทิตย์