ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 482

ท่ามกลางโลกที่อยู่ในดวงอาทิตย์สีทอง เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่บนผิวดวงอาทิตย์มองตราประทับใหญ่สีทองที่ช่วงชิงแสงทั้งหมดอยู่ใจกลางของโลก

ขณะกำลังคิดหาวิธีอยู่ เขาก็รู้สึกได้ว่าสถานที่ที่ตัวเองอยู่กำลังสั่นไหว

เยี่ยนจ้าวเกอควบคุมร่างกายให้ตั้งมั่น เพ่งตามองตราประทับขนาดใหญ่ พลันเห็นรอบๆ ตราประทับใหญ่มีประกายแสงเจิดเจ้ารวมตัวกัน ถึงกับค่อยๆ รวมกันกลายเป็นเงาร่างของคนผู้หนึ่ง

ส่วนดวงอาทิตย์สีทองในเหวลึกด้านนอกในตอนนี้สั่นไหวอย่างรุนแรง คล้ายกับถูกพวก ‘ตงเซิงจวิน’ กระทบถูก

ดวงอาทิตย์ไม่ได้รับความเสียหายอันใด ทว่าธารแสงสีทองมากมายที่หมุนวนกลางอากาศได้สั่นไหวมิติรอบๆ ให้สั่นสะเทือนไปพร้อมกัน

หลุมดำเบื้องล่างฟางจุ่นสั่นไหว และม้วนธารแสงสีดำมากมายเข้าไปด้านใน

แต่ว่าในตอนนี้ธารแสงสีดำได้เชื่อมต่อกับโซ่สีดำหลายเส้นนั้น

ผลกระทบจากมิติที่ถูกรบกวนรอบๆ ทั้งหมดจึงดูสับสนยิ่ง

โซ่สีดำที่ตัดสลับกันพันธนาการหยวนเจิ้งเฟิงเหมือนแหฟ้าตาข่ายดิน การเหนี่ยวนำโดยพลังอันยิ่งใหญ่ถึงกับลากเขาไปหาหลุมดำนั้น

มือมารสองข้างที่ส่ายไปมากลางอากาศพุ่งเข้าหาหยวนเจิ้งเฟิงพร้อมกัน

หยวนเจิ้งเฟิงกางนิ้วทั้งสิบออก ต้านทานมือมารทั้งสองที่โจมตีมายังตน

แต่ว่าพลังอันยิ่งใหญ่นั้นกำลังกดให้หยวนเจิ้งเฟิงร่วงไปในหลุมดำ

เขาขมวดคิ้ว เพราะมองออกว่ามารร้ายสองตัวนี้ต้องการจับเขามาอุดหลุมดำ

วิญญาณร้ายจากนพยมโลกที่อยู่รอบๆ กลายเป็นพายุหมุน ก้นพายุถูกหลุมดำดูดเข้าไป แต่พายุหมุนก็ม้วนร่างกายของหยวนเจิ้งเฟิงไว้เช่นกัน

จากผลของแรงดึงดูด หยวนเจิ้งเฟิงถูกดึงเข้าไปในหลุมดำพร้อมกันโซ่สีดำขลับเหล่านั้น รวมถึงพายุหมุนสีดำด้วยเช่นกัน

ครึ่งร่างของเขาจมสู่ด้านล่าง ติดอยู่ในนั้นลึกกว่าฟางจุ่นเสียอีก

ฟางจุ่นใช้มือขวาและมือซ้ายทำเป็นมุทรากระบี่ มือซ้ายชี้ที่คิ้วของตัวเอง ส่วนมือขวาแทงออกใส่หลุมดำเบื้องล่าง

เขาคิดใช้ลำแสงมากมายทำลายกลิ่นอายมารที่ล้อมรอบหยวนเจิ้งเฟิง

หยวนเจิ้งเฟิงกระตุ้นญาณจริงแท้ทั่วร่าง ขัดขวางวิญญาณร้ายจากนพยมโลก รวมถึงแรงกลืนกินและแรงดูดซับทั้งสองของหลุมดำเบื้องล่าง

แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะมือมารขนาดยักษ์สองข้างกดลงมาพร้อมกัน

หยวนเจิ้งเฟิงยกสองมือขึ้น ต้านทานมือมารสองข้างไว้เหมือนเทพสวรรค์ยกเจดีย์

เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลนั้น ในดวงตาของหยวนเจิ้งเฟิงก็ปรากฏความแน่วแน่ แรงฝ่ามือที่เดิมทีดันออกด้านนอกพลันเปลี่ยนทิศทาง!

สองมือของเขาเปลี่ยนจากฝ่ามือเป็นกรงเล็บ ไม่ป้องกันอีกต่อไป กลับจับมือมารสีม่วงและสีดำไว้ ใช้พลังทั้งหมดดึงมายังทิศทางของตัวเอง!

ความเร็วในการเข้าสู่หลุมดำของหยวนเจิ้งเฟิงพลันเพิ่มขึ้น แต่ว่าเขาเพิ่มแรงที่สองแขนอย่างสุดกำลัง เริ่มลากมารร้ายสองตัวนั้นอย่างบ้าคลั่ง ติดอยู่ในสภาวะตกตายร่วมกัน!

ถึงแม้ว่าตัวเองจะต้องติดในหลุมดำที่มีกระแสปั่นป่วนของอากาศ ก็จะลากมารร้ายสองตัวนี้ไปด้วย!

ดวงอาทิตย์สีทองถูกสั่นไหว เมื่อมาถึงตอนนี้ ผนึกก็แทบจะพังทลายลงโดยสิ้นเชิงแล้ว

วิญญาณร้ายจากนพยมโลกยิ่งมายิ่งรุนแรง พลังของมารร้ายอันน่ากลัวในความมืดที่มือมารยักษ์ทั้งสองข้างยื่นออกมา เด่นชัดและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ กำลังจะมาถึงโลกแปดพิภพอย่างแท้จริงแล้ว

ในตอนนี้พยวนเจิงเฟิงไม่คิดถึงความเป็นความตายของตนเองอีก เขาคิดลากมารร้ายสองตัวนี้จากนพยมโลกในโลกแปดพิภพให้เข้าไปในหลุมดำเบื้องหน้า ไม่ให้พวกมันได้มีโอกาสอยู่ที่นี่!

รอยยิ้มบนใบหน้าของ ‘ตงเซิงจวิน’ พลันสลาย สีหน้ากลายเป็นเย็นเยียบและถมึงทึง

ใบหน้าของหยวนเจิ้งเฟิงไร้ความเกรงกลัว เขามีสีหน้าแน่วแน่ “โลกด้านนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ ดังนั้นจึงยิ่งมอบให้พวกเจ้าไม่ได้”

ซี่จ้าวจวินไม่ได้ถูกสิงร่าง แต่กลายเป็นมารเต็มตัว ดวงตาสีเหลืองสาดประกายโลหิต