ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 495

เยี่ยนจ้าเกอเหาะอยู่เหนือทะเล ขณะที่เดินทางอยู่ก็พลันรู้สึกผิดปกติ

เขาหยุดยืนกลางอากาศ สายตามองไป รู้สึกได้รางๆ ว่าด้านหน้าคล้ายมีข่ายอาคมป้องกันขวางทางเอาไว้

ชายหนุ่มดีดนิ้วเบาๆ แสงสายหนึ่งพุ่งจากปลายนิ้วไปยังที่ไกลออกไป

ขณะที่แสงกำลังจะหายไปยังเส้นขอบฟ้าที่อยู่ไกลโพ้นนั้นเอง มันก็พลันระเบิดออกกลางอากาศ

หลังจากแสงสลายไป อากาศตรงจุดตัดที่เส้นขอบฟ้าก็เกิดเป็นระลอกคลื่นมากมาย คล้ายกับโยนหินลงไปในน้ำ

มิติสั่นไหวเหมือนกับคลื่นน้ำ ระลอกมากมายกระจายขยายออกไปไกล แม้กระทั่งข้ามศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอไปด้วย

เยี่ยนจ้าวเกอหันไปมอง เห็นระลอกคลื่นที่สั่นไหวไม่สลายไปอยู่เนิ่นนาน

‘ข้ามาอยู่ในข่ายอาคมพอดีหรือ?’ เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้อยู่ชั่วขณะ

วิชาเคลื่อนผ่านที่โลกกระจกพาตนมายังโลกใบนี้ แต่โผล่มายังจุดไหนนั้น มิใช่เรื่องที่กำหนดได้

ต่อให้ใช้เลือดของสวีเฟยนำทาง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะปรากฏตัวใกล้สวีเฟยได้ และจุดที่เขาจะโผล่ในโลกใบนี้ ถ้าเขตแดนมิติตรงไหนอ่อนแอ หรือว่ามีคนสั่นสะเทือนที่กั้นเขตแดนด้วยวิธีคล้ายๆ กัน ตนก็จะโผล่ตรงนั้นเพราะผลของ ‘การผสานในนอก’

เมื่อมาโผล่ด้านในข่ายอาคมขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี

ครั้นเข้าใกล้ขอบข่ายอาคม เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกได้คร่าวๆ ว่าที่มันมีความแข็งแกร่งยิ่ง คนที่สร้างข่ายอาคมนี้ก็ค่อนข้างแข็งแกร่งเช่นเดียวกัน

กระจกยังสูงส่งเข้าสู่สภาวะหลับไหล ไม่อาจใช้วิชาเคลื่อนที่ผ่านโลกกระจกได้ในเวลาอันสั้น

ถึงแม้ในใจจะเป็นห่วงสถานการณ์ของเฟิงอวิ๋นเซิงทางด้านโลกแปดพิภพ แต่เขารู้ว่ากังวลไปก็ไร้ประโยชน์ ดังนั้นจึงได้แต่เก็บความคิดนี้ไว้ก่อน

ถ้าหากเปลี่ยนเป็นยามปกติ เยี่ยนจ้าวเกอที่ขวัญกล้าเทียมฟ้าคงจะหมุนตัวเข้าไปด้านในของข่ายอาคม ดูว่าที่นี่ซ่อนสิ่งใดไว้

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้อยากจะรู้ว่า โลกที่ตนอยู่นั้นเป็นโลกผืนสมุทรหรือไม่

ถ้าหากเป็นโลกผืนสมุทร สวีเฟยสองศิษย์อาจารย์ตอนนี้เป็นอย่างไร ยังสบายดีหรือไม่?

เมื่อมาถึงขอบส่วนในของข่ายอาคม เยี่ยนจ้าวเกอก็นำหลอดเลือดปีศาจออกมา ขณะเดียวกันก็มองที่กั้นตรงหน้าด้วย

สิ่งนี้เป็นของสิ้นเปลือง จำเป็นต้องสร้างมาเพิ่มตลอดเวลา ของวิเศษที่ใช้ส่วนมากมาจากอัคคีพิภพของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งยังล้ำค่ามาก

ดีที่การปะทะกับสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ในหลายปีมานี้ ส่วนใหญ่แล้วเขากว่างเฉิงกับเยี่ยนจ้าวเกอได้เปรียบ สินสงครามที่ไปขูดรีดจากอัคคีพิภพมิได้มีจำนวนน้อย

ภาชนะที่ดูเหมือนผลึกเปิดออก แสงสีเลือดที่น่ากลัวมากมายพุ่งขึ้นฟ้องฟ้า ชนใส่ที่กั้นข่ายอาคมที่อยู่เบื้องหน้า

ข่ายอาคมค่อนข้างแข็งแกร่ง แม้ว่าแสงสีเลือดจะกัดกร่อนแต่ก็ไม่ง่ายดายนัก

ม่านแสงที่เหมือนกับคลื่นน้ำถูกย้อมเป็นสีเลือด ดูแล้วสกปรกโสมม ทว่าก็ยังคงไม่พังทลายลง

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เขายื่นนิ้วออกมาจิ้มม่านแสงเบาๆ ที่กั้นข่ายอาคมที่ถูกแสงสีเลือดย้อมให้สกปรก ในที่สุดก็ปรากฏรูขึ้นจุดหนึ่ง จากนั้นก็ขยายออกรอบๆ

หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอเติมญาณจริงแท้เข้าไปแล้ว ที่กั้นข่ายอาคมก็สลายไปอย่างต่อเนื่อง ก่อให้เกิดเป็นรูทรงกลมที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางสามหมี่

ตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอกำลังจะออกไปจากรูนี้ เขาพลันเห็นว่ามีคนเข้ามาใกล้ด้านนอกข่ายอาคม

ผู้มามีทั้งบุรุษและสตรี อายุมากสุดประมาณสี่สิบปี ส่วนอายุน้อยสุดประมาณยี่สิบกว่าปี

พลังฝึกปรือเองก็แตกต่าง มีมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณ มหาปรมาจารย์ขั้นซ่อนจิต และมีระดับปรมาจารย์