ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 518

ในความทรงจำของฟางข่าน หากเทียบกันในด้านความเร็วเพียงอย่างเดียว ท่ามกลางวรยุทธ์ที่มีอยู่บนโลกผืนสมุทร มีเพียงหอกเทพสมุทรสุดขอบโลกของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขอบโลกจวงคุนในอดีตเท่านั้น ที่รวดเร็วเหมือนกับนกเผิงสยายปี เทียบเท่ากับท่าแสงวิญญาณปรากฎของเกาะจิตประสาน

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์สุดขอบโลกหายสาปสูญ ผู้คนล้วนคิดว่าเขาตายไปแล้ว หลังจากหอกเทพสมุทรสุดขอบโลกไร้การสืบทอด ท่าแสงวิญญาณปรากฏของเกาะจิตประสานก็โดดเด่นที่สุดบนโลกผืนสมุทรในด้านความเร็ว

แต่ว่าวันนี้ ความสุดยอดของหอกเทพสมุทรสุดขอบโลกปรากฏต่อหน้าผู้คนอีกครั้ง!

ฟางข่านมองคมหอกที่ไล่ตามตนอย่างไม่อยากเชื่อ

ถึงแม้จะเป็นแค่คราบ แต่ถึงอย่างไรก็เป็นคราบของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ จะถูกหลอมกลายเป็นร่างแยกของจอมยุทธ์ระดับมหาปรมาจารย์ผู้หนึ่งได้อย่างไร

เขาจนปัญญา พลันโบกมือปะทะกับหอกจากร่างแยกของเยี่ยนจ้าวเกอ ทว่าก็ถูกกระแทกจนเลือดลมย้อนกลับ

‘นี่เทียบกับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงไม่ได้ แต่ว่าอยู่ในจุดสูงสุดของขั้นบรรลุธรรมเลยทีเดียว ห่างจากระดับศักดิ์สิทธิ์เพียงนิดเดียวเท่านั้น’ ฟางข่านจิตใจหนักอึ้ง ‘กระนั้น…’

กระนั้นเขารู้สึกได้อย่างเลือนรางว่า นี่เป็นเพราะร่างแยกของเยี่ยนจ้าวเกอเพิ่งจะถูกหลอมเสร็จได้ไม่นาน

หลังจากเวลาผ่านไป ร่างแยกนี้ก็มีท่าทางเหมือนจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์สุดขอบโลกในอดีตอย่างรวดเร็ว!

แม้แต่ตอนนี้ พลังจากการโจมตีก็ทำให้ฟางข่านรู้สึกยากจะต้านทานแล้ว

เขาไม่กล้าหยุดนิ่ง เคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็ว ยืมพลังกระแทกในตอนที่ปะทะกับหอกเทพสมุทรสุดขอบโลก คิดใช้ท่าร่างแสงวิญญาณปรากฏอีกครั้ง เพื่อหนีจากที่นี่ด้วยความรวดเร็ว

เป็นเช่นคำกล่าวของเยี่ยนจ้าวเกอ ไม่ว่าใครจะสอดมือ เขาก็ไม่กลัวฟางข่านอยู่ดี!

ฟางข่านเพิ่งจะเคลื่อนไหว เหนือศีรษะของเขาพลันมีแสงเจ็ดสีโผล่ขึ้น ครั้นเงยหน้ามองไป ก็เห็นเสาหินยักษ์ต้นหนึ่งพุ่งลงมาหาตน!

เยี่ยนจ้าวเกอสองเท้าเหยียบอยู่บนเสาระเบียงวังเทพ พลังผนึกที่แข็งแกร่งกดอัดลงไปหาฟางข่านท่ามกลางเสียงตวาด

อีกฝ่ายไม่มีความคิดปัดป้องแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขาคิดหนีเท่านั้น

เขากัดฟัน ดวงตาบนหน้าผากของร่างจิตประสานกะพริบปริบๆ ร่างกายอันใหญ่โตกลายเป็นแสงสีมรกตสายหนึ่ง มองหาจุดอ่อนของพลังสะกดในเสาระเบียงวังเทพ มุดหาที่ว่างและหนีเอาชีวิตรอดเหมือนกับปลาแหวกว่าย

เสาระเบียงวังเทพยังไม่ทันจะร่วงลงมาด้านล่างทั้งหมด ยังคงมีโอกาสให้เขาหาช่องว่าง เกือบจะหลุดจากแหฟ้าตาข่ายดิน

แต่ว่าเมื่อถูกเสาระเบียงวังเทพขัดขวางไว้ ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอก็ได้กลายเป็นนกเผิง ไล่ตามมาถึงอย่างเหี้ยมหาญ!

นกเผิงสยายปีก เบิกฟ้าผ่าทะเล การกระพือปีกของมันทำให้ฟางข่านกลับมาอยู่ในอาณาเขตของเสาระเบียงวังเทพอีกครั้ง

ภายใต้การกดทับของเสาระเบียงวังเทพ แสงสีมรกตปรากฏเป็นร่างของฟางข่านอีกครั้ง เขาเบิกตาถลนมองเยี่ยนจ้าวเกอ “ตัวบัดซบ เจ้า…”

เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าเย็นเยียบ “ท่านคิดสังหารข้า ข้าก็คิดสังหารท่าน เรามาดูกันว่าใครจะจบสิ้นก่อนกัน”

ฟางข่านสูดลมหายใจลึก ตวาดด้วยเสียงดุดัน “ประเสริฐ เช่นนั้นก็มอบชีวิตมาให้ข้าเสีย!”

ท่ามกลางเสียงตวาด ผู้ปกครองเกาะจิตประสานซึ่งถูกจัดอยู่ในจอมยุทธ์ขั้นบรรลุธรรมสิบอันดับแรกผู้นี้ไม่คิดหนีอีก เขาระเบิดพลังทั่วร่าง พุ่งใส่เยี่ยนจ้าวเกอ!

บนศีรษะของเจามีไข่มุกวิญญาณเม็ดหนึ่งลอยขึ้นมา มันเปล่งแสงระยิบระยับ คล้ายกับสะท้อนภาพนับหมื่นนับพันในชั่วพริบตา

เงาแสงมากมายสาดไปรอบๆ เยี่ยนจ้าวเกอ โจมตีใส่ชายหนุ่มจากทุกทิศทุกทาง

ไข่มุกวิญญาณเม็ดนั้นเป็นอาวุธวิญญาณชั้นสูงที่ยอดเยี่ยมชิ้นหนึ่ง!

ของวิเศษปกป้องสำนักของเกาะจิตประสาน ไข่มุกจิตประสาน เหนือกว่ากระจกแสงหยกของฟางจ้าวหง เป็นของโดดเด่นท่ามกลางอาวุธวิญญาณชั้นสูง!

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้น แต่กลับไม่กังวล เขาหัวเราะเยาะเบาๆ เสียงหนึ่ง ก่อนที่ในแขนเสื้อของเขาจะมีท่อนไม้ไผ่สีเขียวท่อนหนึ่งปรากฏออกมา

ท่อนไม้ไผ่นี้ดูธรรมดานัก แต่กลับเป็นของวิเศษที่เยี่ยนจ้าวเกอหลอมสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง

ในตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นซ่อนจิต ไม้ไผ่ท่อนนี้มีเพียงสามปล้อง แต่ตอนนี้มันยาวขึ้นอีกเป็นสี่ปล้อง คล้ายกับโตขึ้นด้วยตัวเองได้

ชายหนุ่มโยนท่อนไม้ไผ่ออกเบาๆ ใส่มือของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเงื้อไม้ไผ่ขึ้น ก่อนจะฟาดใส่ไข่มุกจิตประสานที่อยู่เหนือศีรษะฟางข่าน!

ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน ไข่มุกจิตประสานส่งเสียงโหยหวน ถูกฟาดหมุนออกไป

ฟางข่านตกใจ รีบเก็บไข่มุกจิตประสาน เขาก้มหน้าลงมอง เห็นบนไข่มุกวิเศษเกิดรอยร้าวเล็กๆ รอยหนึ่ง นั่นทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดยิ่ง

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอและร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอย่างเหลือเชื่อ ทั้งยังจ้องมองไม้ไผ่สีเขียวท่อนนั้นเขม็ง

ด้วยเพราะเขาไม่รู้สึกถึงปราณวิญญาณและการสั่นไหวของพลังบนไม้ไผ่แม้แต่น้อย ดูอย่างไรก็เหมือนไม้ไผ่ปกติทั่วไป