ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 519

ฟางข่านมองเตากลืนดินในมือเยี่ยนจ้าวเกอ ความรู้สึกเย็นเยียบชำแรกมาจากก้นบึ้งของจิตใจ

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกมอบแรงกดดันอันมหาศาลให้กับเขา ทำให้เขาไม่อาจคำนวณความคิดของตัวเยี่ยนจ้าวเกอออกได้

เมื่อย้อนคิดถึงทุกเหตุการณ์และทุกภาพในการประมือกันเมื่อครู่นี้ ฟางข่านก็พบว่า เขาได้ติดอยู่ในตาข่ายยักษ์ที่เยี่ยนจ้าวเกอสานขึ้น พันรังไหมใส่ตัวเอง[1]

ความเป็นไปได้ที่ทั้งสองฝ่ายจะพ่ายแพ้เพราะบาดเจ็บสาหัส แม้กระทั่งตกตายด้วยร่วมกัน รวมถึงการเสี่ยงชีวิตของทั้งสองฝ่าย ทั้งหมดล้วนเป็นภาพลวงตา

เยี่ยนจ้าวเกอสานตาข่านไว้เสร็จสรรพ เพียงรอให้อีกฝ่ายพุ่งเข้ามาหาเอง!

กระบี่บึงมรกตกลายเป็นมังกรเขียว คำรามทะลุทรวงอกของฟางข่าน

ที่ด้านหลัง ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอเข้ามาประชิดอีกครั้ง!

เงามืดแห่งความตายครอบคลุมจิตใจของฟางข่าน แต่ความรู้สึกของเขาในตอนนี้ ส่วนใหญ่คือการไม่ยอมรับ

จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรที่อยู่รอบๆ ต่างมองเหตุการณ์นี้ด้วยความตื่นตระหนก

ตอนแรกคิดว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยมือมหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรม คิดไม่ถึงว่าคนที่สู้อย่างจนตรอกในตอนสุดท้ายกลับกลายเป็นฟางข่าน

และปัจจุบัน มหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรมผู้นี้ก็กำลังจะตายด้วยน้ำมือของเยี่ยนจ้าวเกอ!

จอมยุทธ์เกาะจิตประสานตกตะลึงเป็นไก่ไม้ คิดไม่ถึงเลยว่าสถานการณ์จะกลายเป็นเช่นนี้ ผู้ปกครองเกาะของตนนำทัพด้วยตัวเอง สุดท้ายกลับมีจุดจบเช่นนี้

“เจ้าอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!” ลูกศิษย์เกาะจิตประสานน้ำเสียงสั่นสะท้าน รีบพูดด้วยความกระวนกระวาย “เกาะจิตประสานของเราถูกจัดอยู่ในเจ็ดกลุ่มฝ่ายธรรมมาะ เจ้าสังหารเจ้าสำนักของเรา เป็นการขัดต่อเส้นทางธรรมะของใต้หล้า!”

“ไม่ว่าปกติจะเป็นอย่างไร แต่ในการรับมือกับพรรคมาร ไม่ว่าอย่างไรคนในฝ่ายธรรมมะก็มักจะร่วมแรงร่วมใจกัน!”

คำพูดนี้ทำให้วังผลึกวารี สำนักคืนวิญญาณ และสำนักพายุคลั่งซึ่งเป็นฝ่ายธรรมะต่างขมวดคิ้ว ไม่มีใครยินดีให้คนอื่นพาไปร่วมหัวจมท้าย

แต่ว่าสายตาที่พวกเขามองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอล้วนเต็มไปด้วยความระแวง

ปราชญ์ปีศาจดูเหมือนจะขัดขวางบ่อหมื่นกระบี่เพื่อเยี่ยนจ้าวเกอ ทำให้คนในฝ่ายธรรมะสงสัยถึงสถานะและจุดยืนของชายหนุ่ม

ต่อให้เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้มาจากสำนักปราชญ์ปีศาจ เมื่อเขาสังหารผู้ปกครองเกาะจิตประสาน พลังของฝ่ายธรรมะย่อมได้รับความเสียหายอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นประโยชน์ต่อหกพรรคมาร

ขณะพวกผู้อาวุโสต่งแห่งวังผลึกวารีมองเยี่ยนจ้าวเกอ ยังรู้สึกลังเลเล็กน้อย

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินดังนั้น ก็กวาดมองลูกศิษย์เกาะจิตประสานคนนั้นด้วยใบหน้าที่คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม สายตาของเขาทำให้ทุกคนจากเกาะจิตประสานทั่วร่างเกิดความเย็นเยียบ

“ไม่ว่าต่อจากนี้ข้าจะเป็นอย่างไร ไม่ใช่เรื่องที่พวกท่านเกาะจิตประสานจะมาตัดสิน หากมีเวลาว่างเช่นนี้ คิดถึงว่าต่อจากนี้พวกท่านจะทำอย่างไรไปเถอะ”

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะเสียงหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองฟางข่าน

ฟางข่านกระอักเลือดคำหนึ่ง ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผล แต่สีหน้าสงบนิ่งลง เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “เจ้ากล้าสังหารข้า ก็รอถูกวังผลึกวารี บ่อหมื่นกระบี่ และสำนักมังกรโลหิตสังหารเถอะ ข้าอย่างน้อยก็ล่วงหน้าไปก่อน อยู่ด้านล่างรอเจ้า…”

ยังไม่ทันพูดจบ เสียง “ตูม” ก็ดังขึ้น ศีรษะของฟางข่านถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอต่อยจนแหลก!

ร่างของเขากลายเป็นฝนโลหิต สาดกระจายไปทั่วท้องฟ้า

“สังหารท่านแล้วอย่างไร?” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยอย่างราบเรียบ “เหตุใดข้าต้องไม่กล้าด้วย?”

ขณะที่จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรที่อยู่รอบๆ มองเยี่ยนจ้าวเกอในอตนนี้ ก็เกิดความรู้สึกเย็นเยียบขึ้นในใจ

ตอนแรกคิดว่าจางฮ่าวเฉิงและลี่เซิ่งที่พ่ายแพ้ในกระบวนท่าเดียว เป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงความน่าทึ่งชนิดสั่นสะเทือนใต้หล้าของชายหนุ่มผู้นี้

ใครจะคาดคิดว่าในวันเดียวกันนี้ เขาถึงกับสังหารฟางข่าน ผู้ปกครองเกาะจิตประสาน หนึ่งในเจ็ดกลุ่มฝ่ายธรรมมะ และถูกจัดอยู่ในอันดับเจ็ดของจอมยุทธ์ขั้นบรรลุธรรมสิบคนแรก

นี่มิใช่แค่น่าตกใจจนอยากร้องออกมา แต่กลับน่าหวาดหวั่นคล้ายกับโยนศิลาทำลายท้องนภาได้!

หลังจากวันนี้ ชื่อของเยี่ยนจ้าวเกอจะดังก้องไปทั่วโลกผืนสมุทร ไม่มีใครไม่รู้จัก ไม่มีใครไม่เคยได้ยิน

มุ่งหน้าไปยังทะเลลางเรือน

จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรที่อยู่รอบๆ ได้สติกลับมา

พวกผู้อาวุโสต่งกัดฟัน เคลื่อนไหวร่างตามไป

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอคล้ายกับกลายเป็นนกเผิง แค่อึดใจเดียวก็ออกห่างไปพันลี้แล้ว

ทางด้านทะเลลางเรือน เดิมทีก็เฝ้าระวังทั้งสองฝ่ายซึ่งอยู่ในการต่อสู้ที่ระเบียงสมุทรอยู่แล้ว จึงสัมผัสถึงการเข้าใกล้ของพวกเยี่ยนจ้าวเกอได้ทันที

เมื่อรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่แข็งแกร่งของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก ไม่ว่าจะเป็นเหยียนกัง เจ้าสำนักบ่อหมื่นกระบี่ที่มีกระบี่ล่องลอยอยู่ในมือ หรือว่าปราชญ์ปีศาจลิ่นเชียนเฉิง ล้วนเบามือลงไม่น้อย

โดยเฉพาะเจ้าสำนักบ่อหมื่นกระบี่เหยียนกัง เขาระวังพวกเยี่ยนจ้าวเกอมากกว่าเดิม ถึงขั้นมีความคิดถอนตัว

แม้เขาจะมีกระบี่ล่องลอยอยู่ในมือ แต่ว่าหากสู้กับลิ่นเชียนเฉิงและร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอด้วยตัวคนเดียว ผลสุดท้ายมีแต่ความตายเท่านั้น

ทว่าสิ่งที่ทำให้เหยียนกังจิตใจสั่นไหวก็คือ ลิ่นเชียนเฉิงที่อยู่เบื้องหน้านี้ ก็คล้ายกับไม่คิดพัวพันตนไว้เพื่อรอให้เยี่ยนจ้าวเกอมาโจมตี และมีความคิดวางมือเช่นกัน

ในพริบตาต่อมา ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอเข่นฆ่ามาถึงเบื้องหน้า

มันกางสองแขนออก แขนข้างหนึ่งอยู่ด้านหน้า ส่วนอีกข้างอยู่ด้านหลัง พุ่งตัวเข้าแทงออกเหมือนกับหอกยักษ์!

ลำแสงสีทองและลำแสงสีดำหลายสายรวมตัวกันกลายเป็นเงาแสงมหึมา ล่องลอยขึ้นลงอยู่ท่ามกลางฟ้าดิน ทั้งรวดเร็วและยิ่งใหญ่!

เป้าหมายกลับเป็นปราชญ์ปีศาจ ลิ่นเชียนเฉิง!

……………………………………….

[1] พันรังไหมใส่ตัวเอง สุภาษิตจีน หมายถึง พาตัวเองเข้ามาติดกลับ หาเรื่องใส่ตัว