ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 529

เยี่ยนจ้าวเกอกวาดมองรอบๆ หุบเขา เห็นปากหุบเขาทางทิศหนึ่งพังทลายลงโดยสิ้นเชิง

ตรงนั้นเหมือนมีร่องรอยน้ำป่าไหลหลาก ก้นหุบเขาถูกทำลาย เกิดเป็นพลังทำลายล้างมหาศาล กลบฝังคนที่อยู่ข้างใต้

นั่นมิใช่น้ำป่าทั่วไป เป็นการฉีดพ่นน้ำพุแสงดาวตก ทว่ารุนแรงยิ่งกว่าตาน้ำพุ แสงดาวกลายเป็นน้ำป่าไหลหลาก ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า

ชายหนุ่มก้มหน้ามอง ในตอนนี้ศพที่อยู่ก้นหลุมต่างกลายเป็นซากศพขาขาดแขนขาด ทั่วร่างเต็มไปด้วยแผลฉกรรจ์ เนื่องจากการระเบิดของแสงดาว

แต่ด้วยสายตาของเยี่ยนจ้าวเกอ เขายังมองออกว่า มีคนสองคนที่ไม่ได้ตายเพราะแสงดาว แต่ถูกคนสังหารทิ้งก่อนจะได้รับการกระแทกจากแสงดาว

หนึ่งในนั้นเป็นคนหนุ่มที่ได้รับการคุ้มครองจากอาวุธวิญญาณ ศพอยู่ในสภาพดี

ครั้นเยี่ยนจ้าวเกอเห็นรอยกระบี่เจ็ดรอยที่อยู่กลางหน้าอกของเขา ชายหนุ่มก็รู้ทันทีว่าเป็นท่ากระบี่เจ็ดดารา

เมื่อมีการชำระล้างจากน้ำป่าแสงดาว โดยพื้นฐานแล้วมีความเป็นไปได้ว่าจะลบบาดแผลปลอมให้หายไป

‘ฝีมือของสือจวินหรือ?’ เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกฮึกเหิม ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายน่าจะอยู่ที่นี่ แต่จอมยุทธ์สำนักมังกรโลหิตเหล่านี้กลับหาตัวเจอก่อน

เกิดการต่อสู้ขึ้นระหว่างสองฝ่าย สือจวินสังหารคนไปสองคน แต่ก็รับมือศัตรูจำนวนมากไม่ได้

บางทีอาจเป็นแผนการที่สือจวินวางไว้เสร็จสรรพ บางทีอาจเป็นกระแสน้ำแสงดาวที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้โดยไม่ได้ตั้งใจ

สือจวินอาศัยการคุ้มครองจากกระแสน้ำแสงดาวฝ่าวงล้อมสำเร็จ ส่วนจอมยุทธ์สำนักมังกรโลหิตที่อยู่ที่นี่ประสบหายนะ ถูกกระแสน้ำกลืนกิน

เยี่ยนจ้าวเกอตั้งใจตรวจสอบอีกครั้ง เมื่อพบว่าที่นี่ไม่มีศพของสือจวิน เขาจึงค่อยคลายใจลง

ร่องรอยของที่นี่แสดงให้เห็นว่าเรื่องทั้งหมดเพิ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่นาน และกระบี่หยกในมือก็บอกตนว่าอยู่ห่างจากสือจวินไม่ไกลแล้ว ถ้าตามหาต่อ เชื่อว่าอีกไม่นานจะต้องเจออีกฝ่ายแน่

แต่ว่า…

เขามองคนหนุ่มที่มีร่องรอยกระบี่เจ็ดรอยบนอกด้วยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย

คนที่ตายด้วยน้ำมือของสือจวิน ดูไปมีอายุไม่มาก พลังฝึกปรือสมควรเป็นจอมยุทธ์ระดับปรมาจารย์ อีกทั้งยังไม่น่าจะอยู่ในระดับเคียงนภา

ไม่อยู่ในระดับเคียงนภา แต่มีอาวุธวิญญาณติดตัว สถานะของคนผู้นี้จะต้องไม่ธรรมดาแน่

ชายหนุ่มทราบแล้วว่าโลกผืนน้ำมีระดับการสร้างอาวุธใกล้เคียงกับระดับโดยรวมของแปดพิภพ

ถึงแม้จะเป็นสำนักใหญ่เช่นสำนักมังกรโลหิต จอมยุทธ์ที่มีพลังฝึกปรือไม่ถึงระดับเคียงนภากลับมีอาวุธวิญญาณอยู่ในมือ ยังถือว่าเป็นกรณีพิเศษ

ถ้ามิใช่เพราะตัวเองร่ำรวยโชค ได้รับมาโดยบังเอิญ เช่นนั้นก็มาจากครอบครัวที่ไม่ธรรมดา

เยี่ยนจ้าวเกอมองคนหนุ่มตรงหน้า พลางพูดในใจว่า ‘…ไม่น่าจะบังเอิญขนาดนี้กระมัง?’

เขาตบหน้าผากเล็กน้อย มุมปากยกโค้งขึ้น ‘ถ้าหากว่านี่คือเหนียนเหว่ยล่ะก็ สถานการณ์ในตอนนี้ก็ไม่ควรปล่อยให้เขาเคลื่อนไหวมั่วซั่ว ต่อให้เขาต้องการตามหาจวินเอ๋อร์กับเฉินอิ๋งด้วยตัวเอง ข้างกายก็น่าจะมียอดฝีมือสำนักมังกรโลหิตติดตามอยู่ด้วยถึงจะถูก’

‘ในสถานที่เมื่อครู่นี้ มหาปรมาจารย์สามารถถอยออกไปได้ ด้วยเหตุนี้ คนในสำนักมังกรโลหิตที่อยู่ด้านนอกอาจจะรู้ถึงการมีอยู่ของที่นี่แล้วก็ได้’

ขณะที่คิดอยู่นั่นเอง ดวงตาของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่อยู่ด้านข้างเขาก็เปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย

เยี่ยนจ้าวเกอเชื่อมต่อจิตกับมัน ‘มีคนเข้ามายังมิติตต่างแดนแห่งนี้จากทางประตูหรือ? ทั้งยังมีพลังฝึกปรือสูงมากด้วย!”

วินาทีถัดมา ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงตรงประตูทางเชื่อมมิติต่างแดน

อีกฝ่ายเปิดเผยการเคลื่อนไหวถึงขีดสุด ไม่คิดจะปกปิดแม้แต่น้อย อาศัยพลังฉีกกระชากไอหมอกสีม่วงที่ขวางประตูอยู่ แล้วพุ่งเข้ามา