ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 536

“เอากระบี่หยกของเจ้าให้เข้า” เยี่ยนจ้าวเกอยื่นมือออกมา สือจวินส่งกระบี่หยกที่ตนเก็บไว้ให้อย่างสบายใจ

เยี่ยนจ้าวเกอรับไว้ ใช้คมกระบี่สองเล่มเสียดสีกันเบาๆ แสงสว่างสดใสกระจายออกมา

“ศิษย์พี่สวีมีกระบี่หยกอยู่ในมือเช่นกัน ตอนนี้ทางเขาน่าจะได้รับสัญญาณแล้ว พวกเราจะไปเจอกับเขาที่ด้านนอกทะเลตาข่ายดาว”

พูดจบเขากับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็ม้วนสือจวินกับเฉินอิ๋ง แล้วบินไกลออกไป

เมื่อถูกเยี่ยนจ้าวเกอพาตัวไป สีหน้าของเฉินอิ๋งทั้งเศร้าสลดทั้งกระวนกระวาย

สือจวินมองนางอย่างเป็นห่วง ฝ่ายเฉินอิ๋งยิ้มให้เขา บอกว่าตนไม่เป็นไร แต่ดูอย่างไรก็เป็นการฝืนทำออกมาอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อคิดถึงคำพูดก่อนหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอ ในใจของสือจวินก็ค่อยๆ เกิดความเข้าใจหลายส่วน

ถ้าหากเฉินอิ๋งรอดไปได้ แล้วบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นออกมา เปิดเผยให้ทุกคนได้ทราบ ความไม่เป็นธรรมที่สือจวินได้รับจะถูกชำระล้างทันที

เขาสังหารเหนียนเหว่ย เหนียนเชินย่อมแค้นเขา คิดฆ่าเขาเพื่อแก้แค้น

แต่วาเขาหงส์วิเศษยึดถือเหตุผล ยืดอกปกป้องสือจวิน

ในฐานะที่เป็นเจ็ดกลุ่มฝ่ายธรรมะ ถึงเขาหงส์วิเศษจะด้อยกว่าสำนักมังกรโลหิต แต่ก็ไม่สมควรยอมให้สำนักมังกรโลหิตจัดการ

ถ้าหากเหนียนเชินคอยจับตามองตลอด การเดินทางของสือจวินจะเต็มไปด้วยอันตราย แต่ถ้าอยู่ในสำนักเขาหงส์วิเศษ เหนียนเชินก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้

เหนียนเชินคิดโจมตีเขาหงส์วิเศษ กลับไม่ได้มีความได้เปรียบที่ชัดเจน

ถ้าหากเขาคิดจะตายไปพร้อมกัน สำนักอื่นๆ เช่นวังผลึกวารีย่อมไม่นิ่งดูดาย

แต่ถ้าความอยุติธรรมนี้ไม่ถูกชำระ สือจวินก็ยังต้องแบกชื่อลักพาตัวลูกศิษย์หญิงของสำนักอื่น และยังคงเป็นตัวอันตรายในฝ่ายธรรมะ เหนียนเชินฆ่าเขาทิ้ง คนอื่นอาจจะร้องว่าประเสริฐด้วยซ้ำ

เพียงแต่กลับกัน หากความจริงถูกเปิดเผย ก็ถึงตาสำนักมังกรโลหิตกลายเป็นตัวตลกของใต้หล้าแล้ว

ต่อให้เหนียนเหว่ยตายไปแล้ว คงมีคนด่าว่าสมน้ำหน้า

เพียงแต่ว่าเฉินอิ๋งเป็นลูกศิษย์สำนักมังกรโลหิต นางไม่กลัวว่าจะล่วงละเมิดเหนียนเหว่ยซึ่งเป็นศิษย์ร่วมสำนัก แต่จำต้องคิดถึงชื่อเสียงของสำนักด้วย

บิดาของนางเป็นเจ้าสำนักมังกรโลหิต สำนักเลี้ยงนางมา เรื่องเหล่านี้ล้วนส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจของนาง

เมื่อมองอีกมุมหนึ่ง สำหรับเฉินอิ๋งแล้ว เมื่อเหนียนเหว่ยตายไป ความโกรธก็ได้รับการระบาย ความแค้นได้รับการปลดปล่อย แม้แต่ลูกศิษย์สำนักมังกรโลหิตหลายคนที่เข้าข้างเหนียนเหว่ยก็ตายไปด้วยกระบี่ของสือจวิน

สำนักทั้งสำนักและลูกศิษย์คนอื่นในสำนัก ล้วนไม่ได้มีความแค้นกับนาง

แต่สือจวินที่ช่วยนางให้พ้นภัย สุดท้ายตนต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกคนนับพันประณาม เฉินอิ๋งจะไม่แยแสได้อย่างไร

ดังนั้นในตอนนี้นางถึงได้มีท่าทีทุกข์ใจยิ่ง

สำหรับสำนักมังกรโลหิตแล้ว ถ้าสังหารสือจวินได้ แลทำให้เฉินอิ๋งไม่สามารถเล่าเรื่องราวได้ ความจริงจะเป็นอย่างไร พวกเขาล้วนเป็นคนกำหนด

ตอนที่สือจวินพาเฉินอิ๋งหนีจากเกาะร้างในตอนนั้น นอกจากคนของสำนักมังกรโลหิตแล้ว ยังมีคนจำนวนมากมองเห็นเหตุการณ์ ในตอนนี้เรื่องเผยแพร่ไปทั่วโลกผืนสมุทรแล้ว

มาถึงขนาดนี้ ย่อมเหมือนเกาทัณฑ์ได้พาดอยู่บนสาย ไม่อาจไม่ยิง

อย่าว่าแต่เหนียนเชินเลย ต่อให้เฉินซื่อเฉิงทราบความจริง แต่ก็ต้องรักษาชีวิตของธิดา กลับไม่ลงมือกับสือจวินอย่างปราณี กลายเป็นตกกระไดพลอยโจร

ส่วนหลังจากนั้น เหนียนเหว่ยยังตายด้วยน้ำมือของสือจวินจริงๆ เรื่องนี้ไม่อาจเลิกราโดยง่ายอีกต่อไป

สือจวินไม่ได้คิดทะลุปรุโปร่งขนาดนี้ แต่ก็ค่อยๆ เข้าใจขึ้น สีหน้าของเขาจึงกลายเป็นเคร่งเครียด