ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 557

“ข้า?!” เฟิงอวิ๋นเซิงมองฉางเจิ้นด้วยความตกใจ เห็นฉางเจิ้นและจางคุนต่างมองนางด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เฟิงอวิ๋นเซิงสงบจิตใจ กล่าวเสียงทุ้มว่า “บุญคุณที่อาจารย์มีต่อข้าดุจขุนเขา ข้าจะเผยร่องรอยของนางให้คนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์รู้ได้อย่างไร”

ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสฉินเพียงได้รับการแจ้งจากฉางเจิ้น จึงรีบมาด้วยความตกตะลึง ไม่ค่อยทราบรายละเอียมากนัก

เขาเห็นว่าเฟิงอวิ๋นเซิงมิได้เสแสร้งแกล้งทำ จึงส่งกระแสเสียงหาฉางเจิ้นและจางคุนอย่างสงสัย ‘หรือว่าจะพลาดโดยมิได้ตั้งใจ?’

ฉางเจิ้นส่ายหน้าเบาๆ เอ่ยปากว่า “อีกฝ่ายไม่เพียงแต่บอกว่าเจ้าเปิดเผยร่องรอยของศิษย์น้องฟู่เท่านั้น ในขณะเดียวกันยังให้เหตุผลที่เจ้าทำแบบนี้ด้วย?”

เฟิงอวิ๋นเซิงเลิกคิ้วเล็กน้อย “เขาใส่ร้ายอะไรข้า?”

“ใช่การใส่ร้ายหรือไม่ ไม่อาจใช้คำสองสามประโยคตัดสินได้” ฉางเจิ้นกวาดสายตามองเฟิงอวิ๋นเซิง น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ตามคำพูดของอีกฝ่าย เจ้าเปิดเผยร่องรอยของศิษย์น้องฟู่ เป็นเพราะนางทราบว่าเจ้ามีการคบหากับสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์อย่างลับๆ มีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน”

“หลังจากเจ้าทราบว่าศิษย์น้องฟู่พบความลับของเจ้าแล้ว เพื่อรักษาความลับต่อไป จึงขายนางให้กับคนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ ให้ยอดฝีมือสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์มาช่วยเจ้าฆ่าปิดปาก”

“เป้าหมายในตอนนั้นของเหมิงอี้มิใช่เจ้ากับศิษย์หลานอิ่นที่เป็นสตรีแห่งจันทรา ศิษย์น้องฟู่มิได้พบเจออันตรายเพราะปกป้องเจ้า แต่เป็นเพราะสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์หมายตาศิษย์น้องฟู่อยู่แล้ว นางเป็นคนที่พวกเขาต้องการกำจัด”

เฟิงอวิ๋นโมโห จากนั้นจึงบังคับให้ตัวเองใจเย็นลง “ขอถามว่าผู้บอกความลับให้ท่านทราบอยู่ที่ใด ข้ายินดีตอบคำถามต่อหน้าเขา”

“อีกฝ่ายพูดโกหกทั้งเพ ปั้นน้ำเป็นตัว”

ผู้อาวุโสฉินมองฉางเจิ้นและจางคุนอย่างกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

เฟิงอวิ๋นเซิงมิใช่ลูกศิษย์ของเขากว่างเฉิงทั่วๆ ไป หากพูดให้ถูกต้อง นางไม่ใช่ลูกศิษย์สายตรงของเขากว่างเฉิ’

ถึงแม้จะสู้เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ แต่ว่าตัวนางมีความสำคัญพิเศษที่คนทั่วไปไม่มี สำหรับสำนัก นางมีคุณค่าในเชิงกลยุทธ์ที่เหนือกว่าพลังฝึกปรือในตอนนี้ของนางเสียอีก

ถ้าหากนางไม่ได้ความยังพอทำเนา แต่ว่าจากการแสดงฝีมือในการทดสอบแห่งจันทราครั้งที่ห้าและครั้งที่หก เฟิงอวิ๋นเซิงเป็นผู้แข่งขันที่มีสิทธิ์จะได้มงกุฎจันทรามากที่สุด

แปดพิภพต่างทราบว่า การทดสอบแห่งจันทราครั้งที่เจ็ดนี้ เมิ่งหวานแห่งสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ไม่แน่ว่าจะครองอันดับหนึ่งได้อีก

ถึงแม้ว่าเฟิงอวิ๋นเซิงจะพ่ายต่อเมิ่งหวานไปเพียงกระบวนท่าเดียวในการทดสอบแห่งจันทราครั้งที่หก แต่ว่าแนวโน้มในการพัฒนาของนางก็รวดเร็วกว่าอีก่ายมาก

บนโลกแปดพิภพในปัจจุบันนี้ เฟิงอวิ๋นเซิงมีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว

เนื่องจากการมีอยู่ของเยี่ยนจ้าวเกอ คนหนุ่มสาวของเขากว่างเฉิงจึงแทบจะถูกครอบคลุมอยู่ใต้แสงสว่างของเขา เฟิงอวิ๋นเซิงเป็นข้อยกเว้นในจำนวนน้อยทีเดียว

ศิษย์ในสำนักเช่นนี้ ไม่ว่าจะสำหรับขุมกำลังใด ล้วนเป็นเหมือนของล้ำค่าอย่างยิ่ง แม้กระทั่งปฏิบัติกับคนผู้นั้นราวกับเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์

สำนักต้องการปกป้อง ศัตรูย่อมต้องหาวิธีจัดการ

หลักฐานที่มาจากโลกภายนอกเช่นนี้ ตามปกติแล้วสำนักย่อมเข้าข้างลูกศิษย์ของตัวเองก่อน

ผู้อาวุโสฉินก็เป็นเช่นนี้ ในอดีตหลังจากเขาได้พบเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงที่อาณาจักรถังตะวันออกบนเกาะนภาตะวันออก ชายหนุ่มก็ตัดสินใจรับตัวนางไว้

เขามีความทรงจำต่อเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงไม่เลว ในตอนนี้บทลงโทษที่นางจะได้รับ ไม่ได้มาจากโทษฐานการเปิดเผยร่องรอยของฟู่เอินซู แต่เป็นโทษที่แจ้งศัตรูให้สังหารผู้เป็นอาจารย์ ผู้อาวุโสฉินจึงไม่เชื่อในทันที

ถึงอย่างไร การทรยศสำนักเข้ากับศัตรูกับการสังหารผู้เป็นอาจารย์ ไม่ว่าจะเป็นสำนักหรือพรรคใด ล้วนเป็นโทษใหญ่ลำดับหนึ่ง

ถ้าหากถูกตรวจสอบว่าเป็นความจริง นอกจากความตายแล้ว ไม่มีผลลัพธ์ที่สองอีก

“ไม่พูดถึงเรื่องเก่าแล้ว เพียงแต่เรื่องนี้ สำนักท่านทางหนึ่งสะกดปฐพีพิภพ ทางหนึ่งต่อสู้กับปีศาจอัคคีที่ทะเลตะวันออก ยอดฝีมือจำนวนนับไม่ถ้วนสิ้นชีวิต เสียสละครั้งใหญ่ ส่งผลประโยชน์ไปอีกพันปี”

“ครั้งนี้ที่แปดพิภพผ่านพ้นภัยพิบัติการตีขนาบข้างของปีศาจอัคคีและมารร้ายจากนพยมโลกได้ สำนักท่านย่อมมีคุณูปการมากที่สุด”

“กลับกัน สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์กลับแทงข้างหลังในขณะที่แปดพิภพร่วมมือกันต่อต้านศัตรูภายนอก

“ถึงข้าจะไร้พรรคไร้สำนัก มีพลังฝึกปรือตื้นเขิน แต่ก็ไม่ชอบการกระทำชั่วช้าเช่นนี้ และไม่อยากให้สำนักของท่านถูกเล่ห์เหลี่ยมเล่นงานหลังจากที่เสียสละชีวิตไปมากมาย ในครั้งนี้จึงมาที่นี่”

หงเจียฉีประสานมือให้กับพวกฉางเจิ้น “สำหรับสถานการณ์โดยละเอียดของลูกศิษย์ท่าน ข้าไม่มั่นใจมากนัก และไม่ทราบว่ามีความจริงที่อยากปกปิดอะไรหรือไม่ ข้าเพียงแต่บอกเล่าสิ่งที่ข้าได้พบได้เห็น ส่วนจะจัดการอย่างไร ข้าเชื่อว่าผู้อาวุโสฉางจะตัดสินอย่างเป็นธรรม”

เฟิงอวิ๋นเซิงขมวดคิ้วมองหงเจียฉี “ข้ากับท่านไม่เคยรู้จักกัน ในนี้มีความเข้าใจผิดใช่หรือไม่?”

“เจ้าคือเฟิงอวิ๋นเซิงหรือ?” หงเจียฉีหันไปมองเฟิงอวิ๋นเซิง

“ถูกต้อง” หญิงสาวตอบ

หงเจียฉีมองเฟิงอวิ๋นเซิงอย่างล้ำลึก พูดด้วยน้ำเสียงครุมเครือว่า “ข้ากับท่านไม่รู้จักกันจริงๆ ดีแล้วที่เป็นเช่นนี้ ไม่เช่นนั้นบางทีข้าอาจจะมีจุดจบเหมือนอาจารย์ท่าน”

เฟิงอวิ๋นเซิงเลิกคิ้ว ฉางเจิ้นยกมือห้ามปรามนาง “ศิษย์หลานเฟิง ข้าบอกแล้วว่าคนที่ต้องการสอบถามต่อหน้าเขามิใช่เจ้า”

เขาส่งเสียงพูด “ศิษยหลานอิ่น โปรดเข้ามา”

เฟิงอวิ๋นเซิงงงงวย ครั้นหันไปมอง ก็เห็นอิ่นหลิวหัวเดินเข้ามาในวิหาร

ฉางเจิ้นมองหงเจียฉีกับอิ่นหลิวหัว กล่าวว่า “เพื่อให้ความจริงปรากฏขึ้น จำเป็นต้องดำเนินพิธีโลหิตจิตหวนเวลา พวกเจ้าสองคนจะคัดค้านหรือไม่”