เฟิงอวิ๋นเซิงไม่แน่ใจว่าคนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ทราบร่องรอยของพวกตนสามคนได้อย่างไร
แต่ว่านางลองนึกย้อนเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดแล้ว มั่นใจว่ามิใช่ความสะเพร่าของนาง
ก่อนหน้านี้ นางไม่อยากสงสัยอิ่นหลิวหัว
แต่ว่าเมื่อมองเห็นพิธีกรรมโลหิตจิตหวนเวลาแล้ว เฟิงอวิ๋นเซิงก็เกิดความคิดเช่นนี้อย่างช่วยไม่ได้
นางไม่รู้ว่าสถานการณ์ในตอนนั้นเป็นอย่างไร ฉางเจิ้นให้นางพูดถึงหลักฐานว่าผู้อื่นเป็นคนเปิดเผยร่องรอย แต่นางไม่มีอยู่ในมือ
เฟิงอวิ๋นเซิงบอกให้ตัวเองใจเย็น
นางกวาดมองอิ่นหลิวหัวและหงเจียฉี พูดด้วยเสียงดังกังวานว่า “พิธีโลหิตจิตหวนเวลาสามารถสร้างเรื่องเท็จได้เช่นกัน ข้าขอเชิญให้สำนักตรวจสอบศิษย์น้องอิ่นและท่านหงผู้นี้”
ฉางเจิ้นมีสีหน้าเป็นปกติ จิตใจนิ่งสงบ “นี่ย่อมแน่นอน”
เฟิงอวิ๋นเซิงเอ่ย “พูดอีกอย่าง ถ้าพิธีโลหิตจิตหวนเวลาไม่มีปัญหา ภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นอาจเป็นเพราะท่านอาจารย์ถูกคนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ทำให้เข้าใจผิด จึงเข้าใจข้าผิด”
ฉางเจิ้นเอ่ย “ความเป็นไปได้นี้ก็ถูกต้อง แต่เจ้าพูดแบบนี้ก็มีข้อสงสัยว่าเป็นการเล่นสำนวน”
“เนื่องจากนี้เป็นการสรุปเพียงฝ่ายเดียว ไม่อาจเป็นหลักฐานที่พิสูจน์ว่าเจ้าบริสุทธิ์ได้
“ศิษย์หลานอิ่นกับท่านหง ต่อจากนี้สำนักเราจะตรวจสอบอีกรอบ” ฉานเจิ้นหันไปมองหงเจียฉีและอิ่นหลิวหัว ทั้งสองพยักหน้าเข้าใจ
หงเจียฉีกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว “การลงโทษสำหรับการใส่ร้าย ไม่ว่าไปที่ไหนล้วนเหมือนกัน ข้าในเมื่อกล้ามาเขากว่างเฉิงแสดงความจริงใจ ย่อมไม่มีอะไรต้องกลัว”
ฉางเจิ้นพยักหน้า หันไปมองเฟิงอวิ๋นเซิงอีกครั้ง “เช่นนั้น ศิษย์หลานเฟิงเจ้ามีหลักฐานอะไรยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองหรือไม่”
“ถึงอย่างไรตามคำพูดก่อนหน้านี้ของเจ้า ตอนที่เรื่องราวในภาพนั้นเกิดขึ้น เจ้ามิได้อยู่ด้วย”
เฟิงอวิ๋นเซิงสูดลมหายใจลึก กล่าวเสียงทุ้ม “ถูกต้อง ข้าสงสัยความจริงของพิธีโลหิตจิตหวนเวลา แต่ตัวข้าไม่อาจพิสูจน์ได้ว่ามันเป็นเรื่องเท็จ เพราะตอนนั้นข้ามิได้อยู่ด้วย ข้าพลัดหลงกับอาจารย์และศิษย์น้องอิ่น แม้แต่เรื่องที่ท่านอาจารย์ได้เจอ ข้าก็ได้ยินมาจากคนอื่นบอกเล่าถึงได้รู้”
“แต่ข้าได้ตัดขาดจากสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์มานานแล้ว ยิ่งไม่อาจสังหารอาจารย์ตัวเอง” เฟิงอวิ๋นเซิงพูดด้วยความแน่วแน่ “หลายปีมานี้ศิษย์เข้าร่วมสำนัก ไม่กล้าบอกว่าเคยทำประโยชน์ให้ แต่ว่าไม่มีทางประสงค์ร้ายต่อท่านอาจารย์ที่มอบชีวิตให้ข้าอีกครั้งแน่นอน”
เฟิงอวิ๋นเซงเงยหน้าสบตากับทุกคนตรงๆ “หากบอกว่าข้าเป็นสายลับของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ ยังมีแค่ภาพเหตุการณ์ที่แยกแยะไม่ได้ว่าจริงหรือปลอม ไม่ทราบต้นสายปลายเหตุ ก็อาจจะยังมีหลักฐานอื่นก็ได้”
“ถ้าหากข้าแอบติดต่อกับสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ คิดติดต่อกับพวกเขา จะต้องมีช่องทางการติดต่อหรือวิธีการกระมัง?”
“หากบอกข้าว่าเผยร่องรอยให้สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์รู้ ดึงดูดคนให้มาสังหารท่านอาจารย์ แล้วข้าทำอย่างไรเล่า?”
ฉางเจิ้นมองเฟิงอวิ๋นเซิง กล่าวอย่างใจเย็น “อีกเดี๋ยวข้าจะตรวสอบสิ่งของและที่อยู่ของศิษย์หลานเฟิง เจ้ายินยอมหรือไม่”
เฟิงอวิ๋นเซิงพยักหน้า “ท่านทำได้ทุกเวลา”
ผู้อาวุโสฉินนั่งนิ่ง เนิ่นนานให้หลังจึงส่งกระแสเสียงให้ฉางเจิ้นและจางคุน ‘ลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์โดดเด่นเช่นนี้ สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ยอมส่งมาเป็นสายลับหรือ’
ฉางเจิ้นกล่วว่า ‘ตอนแรกนางสูญเสียร่างแห่งจันทราไป ถึงแม้จะมีพรสวรรค์ด้านวรยุทธ์โดดเด่น แต่ใช่ว่าไม่มีความเป็นไปได้ ที่นางฟื้นฟูร่างแห่งจันทราที่สำนักของเราได้ เชื่อว่าเหนือความคาดหมายสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน’
ผู้อาวุโสฉินกล่าว ‘การทดสอบแห่งจันทราจะทำอย่างไร เหลือเวลาอีกแค่สามเดือนแล้ว ครั้งนี้เฟิงอวิ๋นเซิงมีความหวังมาก!”
จางคุนขมวดคิ้ว ฉานเจิ้นเอ่ยว่า ‘ครั้งนี้ศิษย์หลานเฟิงเกรงว่าจะไม่อาจร่วมการทดสอบแห่งจันทราได้’
ผู้อาวุโสฉินพูดต่อว่า ‘ตอนนี้ยังไม่อาจยืนยันได้ว่าเฟิงอวิ๋นเซิงเป็นพวกเดียวกันหรือสายลับที่สังหารอาจารย์ของตัวเอง ถึงแม้จะมีพิธีโลหิตจิตหวนเวลา แต่ก็ไม่อาจอาศัยสิ่งนี้ตัดสินได้ นี่ไม่ยุติธรรมต่อเฟิงอวิ๋นเซิง’
จางคุนกับฉางเจิ้นต่างมองผู้อาวุโสฉิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี