ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 563

เยี่ยนจ้าวเกอต้องการเศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้ามาโดยตลอด ถ้าหากได้เศษชิ้นส่วนมามากกว่าเดิม เขาย่อมยินดี

ถึงอย่างไรดวงตาราชันสายฟ้าที่อยู่ในสภาพสมบูรณ์ก็คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง เหนือกว่าเสื้อคลุมนภา บรรทัดสุริยันวัดสวรรค์ นิ้วมังกรทั้งเก้า และกระบี่ล่องลอยที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำ

แน่นอนว่าตอนนี้เยี่่ยนจ้าวเกอรู้แล้ว ถ้าหากดวงตาราชันสายฟ้าสมบูรณ์ สภาพแวดล้อมของโลกแปดพิภพ โลกผืนสมุทร และโลกลอยน้ำจะไม่อาจรองรับได้

นอกเสียจากว่าดวงตาราชันสายฟ้าจะหลับไหล เหมือนกับตราประทับตะวันและมงกุฎจันทรา ไม่กระตุ้นพลังทั้งหมด

หลายปีมานี้ หลังจากระดับของเยี่ยนจ้าวเกอยิ่งมายิ่งสูงขึ้น พลังยิ่งมายิ่งแข็งแกร่ง เขาจึงใช้อานุภาพทั้งหมดของเศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่ตนมีอยู่ในมือได้

กลับเป็นเศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้า ที่ไม่ได้ช่วยเขามากเหมือนเดิมแล้ว

แต่หลังจากได้ชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นใหม่มา อานุภาพของเศษดวงตาราชันสายฟ้าก็แข็งแกร่งขึ้น

ตอนนี้ถ้าหากว่าได้จากโลกผืนสมุทรเพิ่มอีก ก็อาจจะแข็งแกร่งขึ้นอีก

เยี่ยนจ้าวเกอหรี่ตา แสงสายฟ้าด้านในกะพริบอย่างต่อเนื่อง เศษชิ้นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่ซ่อนอยู่ในตาคล้ายกับจะพุ่งออกมาได้ทุกเวลา

“พวกเราไปเถอะ” ชายหนุ่มเดินนำหน้า สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ส่วนพวกฟู่เอินซูและเกาเทียนจงติดตามอยู่ด้านหลัง

ปราณมังกรมากมายรวมตัวกันด้านหน้าทุกคน กลายเป็นหัวมังกรขนาดมหึมา อ้าปากส่งเสียงร้องคำราม

พวกเยี่ยนจ้าวเกอที่เดินทางอยู่ด้านในเหมือนกับเข้าไปในท้องมังกร

ปราณมังกรที่น่าเกรงขาม กับปราณความตายที่สกปรกผสมผสานกัน ทำให้เกิดเป็นสมดุลอันน่าอัศจรรย์ กระจายไปทั่วที่ว่างรอบๆ

การเดินทางอยู่ข้างใน ปราณความตายมีอันตราย ทุกคนไม่อาจหลบเลี่ยงความน่ากลัวของมันพ้น

แต่ว่าเมื่อมีปราณมังกรหลอมกับร่าง กลับทำให้จิตใจของผู้คนเปิดกว้าง ขอแค่สงบจิตใจไม่ให้ถูกปราณมังกรคุกคาม ภายใต้การหลอมรวมของปราณมังกร ร่างกายเลือดเนื้อของทุกคนจะรู้สึกได้ถึงความสดชื่นอย่างชัดเจน เหมือนได้รับการชำระล้าง

พวกเกาเทียนจงเดินไปเดินมา ต่างมองเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านหน้าด้วยความตกตะลึง

เพราะพวกเขาเห็นทั่วทั้งร่างของเยี่ยนจ้าวเกอมีปราณสีดำลอยขึ้นรางๆ จากนั้นก็ถูกปราณมังกรทำลายทิ้ง

นั่นไม่ใช่วิชามารที่เยี่ยนจ้าวเกอฝึกปรือ แต่เขาอาศัยปราณมังกรหลอมร่าง ขับความสกปรกที่แฝงอยู่ในจุดลมปราณของตนออกมา

ในการใช้ชีวิต หากร่างกายละเอียดมากเกินไป มาตรว่าจะเป็นจอมยุทธ์ที่มีพลังฝึกปรือล้ำลึก ร่างกายก็จะสั่งสมการบาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆ หลายรูปแบบไว้โดยไม่รู้ตัว

มีอาการบาดเจ็บบาดเจ็บจำนวนหนึ่งที่ค้นพบได้ทันเวลา และดูแลได้ทันเวลา แต่บางส่วนที่พบเมื่อสายไป จะค่อยๆ สั่งสมทีละน้อยๆ

ยามปกติไม่เป็นไร แต่เมื่อรอจนอายุขัยหมดลง หรือไม่ร่างกายได้รับบาดเจ็บหนัก จะพบว่าปัญหาเล็กน้อยที่สะสมในยามปกติจะรวมตัวและทับซ้อนกัน จนไม่อาจกลับเป็นเหมือนเดิม เหมือนการก่อทรายเป็นเจดีย์อย่างไรอย่างนั้น

ในตอนที่มีตัวกระตุ้นปรากฏขึ้น ปัญหาเล็กจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ บ้างคือแก่ชราเร็วเกินไป บ้างการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บช้าเกินไป ไม่อาจรักษาได้โดยสิ้นเชิง ทิ้งต้นเหตุของโรคร้ายไว้

ในตอนนี้ เยี่ยนจ้าวเกอกำลังจัดการปัญหาเล็กน้อยเหล่านี้อยู่

ทุกคนต่างคิดทำเช่นนี้ แต่การจะทำให้หมดจดและได้ผลชัดเจนเหมือนเยี่ยนจ้าวเกอ กลับไม่มีใครทำได้

เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าสงบนิ่งยิ่ง เพียงสัมผัสกับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในสุสานมังกรอย่างเงียบๆ

‘เนื่องจากมิติบิดเบี้ยว เวลาจึงสับสน มีบางที่เร็วกว่าด้านนอก มีบางที่ช้ากว่าด้านนอก ไม่อาจแยกแยะได้อย่างแม่นยำ’

ชายหนุ่มค่อยๆ มั่นใจมากขึ้น ‘บ้างช้าบ้างเร็ว ทว่าก็ต่างชดเชยกัน น่าจะไม่มีปัญหา’

ถึงแม้ในใจจะเป็นห่วงสถานการณ์ของโลกแปดพิภพ แต่เยี่ยนจ้าวเกอก็ยังคงสงบจิตใจ รักษาความใจเย็นไว้

ภาพของที่ว่างเบื้องหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง

บางครั้งมีฟ้าโปร่งด้านบน ปรากฏทะเลเมฆไร้ขอบเขต

บางครั้งมีคลื่นสีมรกตและบึงน้ำเย็นไล่ซ่าๆ ทั้งยังมีแม่น้ำและคลื่นทะเลซัดสาด

แม้จะเดินเพียงไม่กี่ก้าว แต่ทุกคนก็เดินผ่านสถานที่นับไม่ถ้วน มองเห็นภาพทิวทัศน์ต่างๆ นาๆ