ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 577

หยางจ่านหัวพิจารณาเยี่ยนจ้าวเกอตั้งแต่หัวจรดเท้า สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงเท่าใดนัก ทว่าทุกคนในเขากว่างเฉิงที่อยู่รอบๆ ต่างรู้สึกได้ว่าท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือก

เขาเอียงศีรษะเล็กน้อย ถามหวงซวี่ว่า “เขาคือเยี่ยนจ้าวเกอถูกต้องหรือไม่?”

หวงซวี่พยักหน้า “ไม่ผิด เขาคือเยี่ยนจ้าวเกอ ตามเหตุผลแล้วหากพลังไม่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ ย่อมถูกดูดเข้าไปในข่ายอาคมทะเลตะวันออกแล้วเสียชีวิตจึงจะถูก คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะปรากฏตัวที่นี่”

“รอดอยู่ก็ดี คนที่ต้องการหาก็คือเขา” หยางจ่านหัวพูดเรียบๆ “เด็กน้อยไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ข้าไม่ฆ่าเจ้า แต่จะขอตบปากของเจ้าเสียก่อน”

พูดจบ หยางจ่านหัวไม่สนใจคนในเขากว่างเฉิงอีก ฟาดฝ่ามือใส่เยี่ยนจ้าวเกอทันที

เยี่ยนจ้าวเกอเพียงรู้สึกว่าฟ้าดินเบื้องหน้าพลันกลายเป็นขาวโพลน ไม่เห็นทัศนียภาพอย่างอื่นอีก

หลังจากพลังฝึกปรือของเขาสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขาก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง ไม่ได้เจอสถานการณ์ที่แทบจะสูญเสียความสามารถในการรับรู้เช่นนี้มานานแล้ว

แค่เพียงกระบวนท่านี้ก็ทำให้ทราบแล้วว่า ความแข็งแกร่งของหยางจ่านหัว คนธรรมดาไม่อาจเทียบเคียงได้

‘กระบวนท่าในอดีตของสำนักประกายกาฬ…อืม หรือว่าผู้สนับสนุนบนโลกซ้อนโลกของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์จะเป็นสำนักแสงสว่าง ที่มีแหล่งกำเนิดเดียวกันกับสำนักความมืด แต่กลับเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน?’

เยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดในใจ แม้ภูเขาพังทลายลงแต่สีหน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่อยู่ด้านข้างก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว แสงสว่างสีน้ำเงินสว่างขึ้นเบื้องหน้า กลายเป็นเกราะอ่อน เป็นลักษณะในตอนแรกของเกราะเหมันต์ทระนง

ทะเลน้ำแข็งอันยิ่งใหญ่ขยายออก แล้วซัดขึ้นซัดลง ก่อนจะมีมังกรน้ำแข็งแหวกทะเลออกมา

นกเผิงที่ดุร้ายลอยขึ้นมาจากทะเลน้ำแข็ง ม้วนพลังมหาศาลไร้ขอบเขตและฝูงมังกรในทะเลน้ำแข็ง เข้าปะทะกับแสงสว่างไร้ประมาณใจกลางฝ่ามือของหยางจ่านหัว

ทั้งสองฝ่ายปะทะกันหนึ่งกระบวนท่า นกเผิงแตกสลาย แสงสว่างถูกทำลาย

หยางจ่านหัวเลิกคิ้วขึ้น “นี่คือความมั่นใจของเจ้าหรือ? เจ้ารอดมาจากผนึกที่ทะเลตะวันออกได้เพราะได้คนผู้นี้มาช่วยหรือ?”

ผู่เจี๋ยมองร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกด้วยความประหลาดใจ “ใต้เท้ามีพลังฝึกปรือไม่อ่อนแอ ในโลกเบื้องล่างนี้มีคนแบบท่านอยู่น้อยยิ่ง”

ยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหนึ่ง เมื่อมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือ สามารถสู้กับยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสองได้

กระนั้นหยางจ่านหัวก็เป็นศิษย์สายตรงของสำนักแสงสว่างที่เลื่อนเป็นระดับศักดิ์สิทธิ์ มีพลังฝึกปรือล้ำเลิศกว่าจอมยุทธ์ระดับเดียวกัน มาตรว่าจะใช้แค่มือเปล่า แต่ก็มีจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่กี่คนเท่านั้นที่สู้กับเขาโดยใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำได้

หวงซวี่แห่งสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ พวกจางคุนและเหอหนิงแห่งเขากว่างเฉิงรู้สึกตื่นตระหนก

การโจมตีสำนักเมื่อครู่ของหยางจ่านหัว ถึงแม้จะเป็นแค่การทดลอง ทว่ากลับทำให้จอมยุทธ์ในโลกแปดพิภพรู้สึกหนักใจ

สำหรับพวกเขาแล้ว ต่อให้เจ้าเมืองทะเลมรกตซ่งอู๋เลี่ยงจะมีกระบี่สัตยาทะเลมรกตอยู่ในมือ ก็เกรงว่าจะไม่อาจต้านทานหยางจ่านหัวที่มาจากโลกซ้อนโลกได้

“น่าเสียดาย แต่ก็เพียงแค่นี้เท่านั้น” หลังจากหยางจ่านหัวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย สีหน้าก็สงบนิ่งดุจเดิม

แสงสีทองเจิดจ้าลอยขึ้นเหนือศีรษะของเขา เป็นมงกุฎสีทององค์หนึ่ง

แสงสว่างไร้สิ้นสุดครอบคลุมสี่ด้าน เหมือนกับดวงอาทิตย์สว่างไสว

คนในเขากว่างเฉิงรู้สึกได้ถึงคลื่นพลังอันยิ่งใหญ่จากด้านในตัวมงกุฎ จิตใจพลันตกไปอยู่ก้นเหว ‘อาวุธศักดิ์สิทธิ์!’

มงกุฎสีทองเสริมพลัง สภาวะพลังของหยางจ่านหัวพลันเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง กดอัดร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกและเกราะเหมันต์ทระนง

ฟู่เอินซูที่ยืนอยู่ด้านหลังเยี่ยนจ้าวนิ่วหน้า “ไม่ใช่แค่พลังฝึกปรือส่วนตัวสูงส่งเท่านั้น…”

บนใบหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอไม่ปรากฏความประหลาดใจ “เหมือนกับคนที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่ยากจะ ‘ลง’ มาจากโลกซ้อนโลก ต่อให้ลงมาพลังก็จะถูกจำกัดไว้ที่ระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางก็ ‘ลง’ มาไม่ได้เช่นกัน แต่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำกลับทำได้”

เขามองหยางจ่านหัว ยิ้มขึ้นโดยพลัน “น่าเสียดายที่ไร้ประโยชน์ ข้าบอกท่านไม่มีคุณสมบัติมากพอ ท่านไม่ยอมรับ เช่นข้าจะทำให้ท่านได้รู้ว่าเหตุใดท่านถึงไม่มีคุณสมบัติมากพอ”

ยังไม่ทันสิ้นเสียง เสียงคำรามของฝูงมังกรก็ดังขึ้น วังแสงสว่างวังหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหน้าร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอย่างฉับพลัน ขวางทางหยางจ่านหัวและอาวุธศักดิ์สิทธิ์มงกุฎตะวันฟ้าสาง

ประตูวังเปิดออก หยางจ่านหัวรู้สึกได้ถึงปราณมังกรที่เหมือนกับท้องทะเลด้านใน เขารู้สึกตกใจเล็กน้อย ‘เหตุใดที่นี่ถึงได้มีเผ่ามังกรมากมายเพียงนี้?’

แสงสว่างหลายสายพุ่งออกมาจากวังฝูงมังกร ครอบคลุมหยางจ่านหัว สะกดเขาและมงกุฎตะวันฟ้าสางไว้ชั่วคราว

หยางจ่านหัวส่งเสียงคำราม ปล่อยประกายแสงออกมารอบตัว คิดฝ่าอาณาเขตการครอบคลุมของแสงสว่างวังฝูงมังกร

พลังของเขาแข็งแกร่งจริงๆ พุ่งซ้ายป่ายขวา วังฝูงมังกรที่อยู่ด้านบนสั่นไหวไม่หยุด เหมือนกับจะพลิกคว่ำได้ตลอดเวลา

เยี่ยนจ้าวเกอมองเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม กำลังทำความเข้าใจกับจิตพลังวรยุทธ์ของอีกฝ่ายในใจ

สีหน้าของผู่เจี๋ยเคร่งขรึมขึ้น

ถึงหยางจ่านหัวจะใกล้สลัดหลุดได้แล้ว แต่ภาพตรงหน้านี้ยังทำให้ใบหน้าของเขากลายเป็นถมึงทึง