ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 578

เยี่ยนจ้าวเกอที่หายไปเป็นเวลานาน จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น ทั้งยังมีจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ติดตาม และมีวังฝูงมังกรคอยปกปักษ์ อยู่เหนือความคาดหมายของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์อย่างแท้จริง

แต่หวงซวี่ยังลงมืออย่างเด็ดขาด เขากล้าลงมือย่อมเป็นเพราะผู้สนับสนุนมากพอ

ถึงจะเสียบรรทัดสุริยันวัดสวรรค์ไป แต่ขวานจามสวรรค์ก็เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน แม้ว่าจะได้รับความเสียหาย ปัจจุยันยังไม่ได้รักษาและซ่อมแซมเรียบร้อย แต่ว่าได้ปราณวิญญาณฟื้นฟูกลับมาแล้ว หวงซวี่เองก็ค่อยๆ คุ้นเคยกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้แล้วด้วย

ไม่ว่าจะเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์แปลกหน้าผู้นั้น หรือว่าวังที่ดูแปลกประหลาด ในตอนนี้ถูกจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์จากสำนักแสงสว่างควบคุมไว้

คนในเขากว่างเฉิงถูกขวางไม่ให้ออกมา

หากจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์แปลกหน้าผู้นั้นกล้ามอบเกราะเหมันต์ทระนงให้แก่เยี่ยนจ้าวเกอ ร่างกายของเขาจะต้านทานผู่เจี๋ยไม่ได้

ด้วยเหตุนี้ เมื่อมีขวานจามสวรรค์อยู่ในมือ หวงซวี่ย่อมมีความมั่นใจว่าจะจัดการเยี่ยนจ้าวเกอที่ยังมีพลังอยู่ในระดับมหาปรมาจารย์ได้ ดังนั้นเขาจึงลงมือด้วยความแน่วแน่

ถึงจะทำให้หยางจ่านหัวและผู่เจี๋ยไม่พอใจ กระนั้นสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เพื่อไม่ให้ผู้ใดมาดูแคลนได้

ดังนั้น หวงซวี่จึงลงมือ และต่อจากนั้น…

จากนั้นเขาก็งงงวย

จอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็งงงวยเช่นกัน

แม้แต่ผู่เจี๋ยที่ต่อสู้กับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอยู่ก็ยังตกตะลึง

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ถูกไม้ไผ่ฟาดกระเด็น?

นั่นจะยังเป็นไม้ไผ่ได้อีกหรือ?

หรือว่าจะเป็นของวิเศษที่มีความพิเศษบางอย่าง?

เพราะซ่อนความสามารถ ดังนั้นจึงไม่เห็นความพิเศษจากภายนอก?

แต่ไม่ว่าจะมองอย่างไร นอกจากแสงสีม่วงจางๆ แล้ว ก็เห็นเป็นเพียงกระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าธรรมดาทั่วไปเท่านั้น

ไม่ปรากฏปราณวิญญาณ ไม่มีพลังที่เป็นเอกลักษณ์ ต่อให้กระทบกับขวานจามสวรรค์ ในพริบตาที่ฟาดขวานจามสวรรค์กระเด็น ก็ยังไม่อาจรู้สึกได้ถึงความมหัศจรรย์ใดๆ

ทว่าไม้ไผ่ธรรมดานี้กลับกดดันอาวุธศักดิ์สิทธิ์ขวานจามสวรรค์ และทำลายอาวุธวิญญาณชั้นสูงเสื้อคลุมเก้าตะวันของหวงซวี่ได้ในครั้งเดียว

เสื้อคลุมเก้าตะวัน อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงของเจ้าสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์

ปกติแล้วบรรทัดสุริยันวัดสวรรค์จะอยู่ในมือของยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนัก ใช่ว่าเจ้าสำนักจะใช้ได้ ส่วนเสื้อคลุมเก้าตะวันชิ้นนี้เป็นตัวบ่งบอกสถานะของเจ้าสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์

ทว่าในตอนนี้กลับถูกไม้ไผ่ที่ดูธรรมดา ฟาดทำลายในครั้งเดียว!

หวงซวี่อ้าปากตาค้าง รู้สึกด้านหน้ามืดมิด เกือบจะหล่นลงไปเบื้องล่าง

‘เด็กน้อยผู้นี้ประหลาดนัก!’ ผู่เจี๋ยมองไม้ไผ่สีเขียวในมือเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นก็มองร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่อยู่ด้านหน้าตน จิตใจพลันสั่นสะท้าน ‘จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้ไม่มีความคิดของตัวเอง เป็นร่างแยกที่เด็กน้อยผู้นี้หลอมขึ้น!’

‘จอมยุทธ์ระดับมหาปรมาจารย์หลอมจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นร่างแยกหรือ?!’

ผู่เจี๋ยสูดหายใจลึก ตั้งใจพิจารณาเยี่ยนจ้าวเกออีกรอบ ก่อนจะตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม ‘อายุจริงๆ ใกล้เคียงกับรูปลักษณ์ภายนอก ทว่าอายุน้อยถึงเพียงนี้กลับเป็นมหาปรมาจารย์รูปญาณแล้ว!’

เขาสงบจิตใจ ประกายกระบี่ปรากฏสภาวะยิ่งใหญ่ โจมตีใส่เยี่ยนจ้าวเกอ

“เด็กน้อย ข้าจะดูว่ากระบองไม้ไผ่ของเจ้า จะทำลายกระบี่บนมือข้าได้หรือไม่?”

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกแค่นเสียง ในมือพลันปรากฏหอกสีทองอร่ามเล่มหนึ่ง บนตัวหอกล้วนเป็นเกล็ดมังกร

ทันทีที่มันแทงหอกออก ฝูงมังกรก็ร้องคำราม!

หลังจากได้รับศพมังกรจำนวนมากจากในสุสานมังกร กอปรกับมีร่างแยกจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อย่างร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอยู่ด้วย วิชาหลอมอาวุธของเยี่ยนจ้าวเกอจึงได้แสดงความสามารถอีกครั้ง

อาวุธศักดิ์สิทธิ์หลอมยาก แต่ว่าการหลอมอาวุธวิญญาณชั้นสูงในเวลาสั้นๆ กลับเป็นเรื่องปกติ

หอกของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกไม่ใช่อาวุธวิญญาณชั้นสูง แต่เป็นแบบจำลองของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ถึงจะยังไม่ได้เป็นระดับศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็มีอานุภาพไร้เทียมทาน

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่สวมเกราะเหมันต์ทระนง เมื่อมีหอกอยู่ในมือ พลังย่อมเหนือกว่าตอนที่มีแค่มือเปล่ามากนัก

กระบวนท่าคุนเผิงสยายปีก ทำลายทางช้างเผือกที่กำลังส่องประกายกระบี่สีเขียวมรกตในทันที คมหอกพุ่งตรงใส่หน้าผากของผู่เจี๋ย

ผู่เจี๋ยตกใจ ชักกระบี่กลับมาป้องกันคมหอกอย่างหวาดเสียว

ในขณะเดียวกัน หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอกดดันขวานจามสวรรค์กลับไปแล้ว ชายหนุ่มก็หมุนกระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้ากลางอากาศ ก่อนจะฟาดใส่กระบี่ในมือของผู่เจี๋ย

พลังยิ่งใหญ่ของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์บนตัวผู่เจี๋ย ถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกและเกราะเหมันต์นระนงกดดันจนไม่อาจแสดงความสามารถ ได้แต่มองเยี่ยนจ้าวเกอฟาดกระบี่ซึ่งเป็นอาวุธวิญญาณชั้นสูงในมือแตกเป็นสองส่วนตาปริบๆ!

“ข้าว่าทำลายได้” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม “ไม้ไผ่ของข้าไม่อาจใช้สู้กับคนได้ แต่เมื่อใช้สู้กับของวิเศษ จะมากจะน้อยก็ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง”