ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 591

เยี่ยนจ้าวเกอเพียงกวาดมอง อิ่นหลิวหัวก็กลายเป็นมนุษย์เลือดคนหนึ่ง

ชีวิตจากนางไปไกลตามการแตกร้าวของเส้นเลือดและอวัยวะภายในทั่วร่าง

ฟู่เอินซูมองอิ่นหลิวหัวด้วยสีหน้าซับซ้อน

นางมีนิสัยใจร้อน รู้สึกผิดหวังในตัวอิ่นหลิวหัว แทบจะอดกลั้นไม่จัดการนางด้วยตัวเองไม่ไหว

แต่กระนั้นเป็นเพราะความเป็นศิษย์อาจารย์ ถึงแม้อิ่นหลิวหัวจะกระทำผิดร้ายแรง แต่สุดท้ายความอ่อนโยนในใจนางก็ทำให้นางเศร้าสลด

เยี่ยนจ้าวเกอมองออก จึงยินดีจัดการแทน สำหรับเขาแล้ว ‘คนกันเอง’ ที่แทงหลังเช่นฉางเจิ้นและอิ่นหลิวหัว น่าชิงชังยิ่งกว่าศัตรูภายนอก ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย

เงาคนเคลื่อนไหวที่เส้นขอบฟ้าซึ่งอยู่ห่างออกไปด้านนอกสำนัก มีจอมยุทธ์เขากว่างเฉิงกลับมา เมื่อเข้ามาใกล้กลับเป็นผู้อาวุโสสูงสุดจางคุน

เขาเป็นอาจารย์ของฉางเจิ้น

ในขณะเดียวกัน เหอหนิงผู้อาวุโสสูงสุดอีกคนที่กำลังพักฟื้นอยู่ถูกรบกวน จึงรีบมาด้วยกัน

หลังจากทั้งสองมาถึง ก็เห็นรอยเลือดสองกอง บรรยากาศคาวเลือดถึงขีดสุด

จางคุนและเหอหนิงมองทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความประหลาดใจ ผู้อาวุโสฉินเงียบงันครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินไปด้านหน้า อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง

ผู้อาวุโสสูงสุดสองคนเป็นคนที่ผ่านคลื่นลมมรสุมมานาน หลังจากที่รู้ความจริงเรื่องอิ่นหลิวหัวใส่ร้ายเฟิงอวิ๋นเซิง กลับไม่ได้ประหลาดใจขนาดนั้น

พวกเขาค่อยๆ รู้สึกตัว อิ่นหลิวหัวกับหงเจียฉีสร้างปัญหาขึ้น ฉางเจิ้นที่รับหน้าที่ตรวจสอบเรื่องนี้ไม่อาจหนีความผิดนี้ได้

กระนั้นพวกเขานึกไม่ถึงเลยว่า หลี่จิ่งถูผู้อาวุโสสูงสุดแห่งเขาไร้พรมแดนจะถูกฉางเจิ้นสังหาร

และเพราะเหตุนี้ ฉางเจิ้นจึงติดอยู่ในเพลารถของหวงเจี๋ย การกระทำทุกอย่างอยู่ในความคาดหมายและถูกครอบงำโดยหวงเจี๋ย กลายเป็นหุ่นเชิดทำชั่วของคุณชายจรัสแสงโดยไม่รู้สึกตัว

จางคุนมองเลือดเนื้อแหลกเหลวกองหนึ่งที่ฉางเจิ้นทิ้งไว้หลังจากสิ้นชีวิต สีหน้าซีดขาว

เหอหนิงมีสีหน้าซับซ้อนเช่นกัน มองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอ “จ้าวเกอ ในนี้ใช่มีความเข้าใจผิดหรือไม่…”

หลักฐานที่พิสูจน์ได้ว่าฉางเจิ้นคิดคด ตามหาไข่มุกมองฟ้า ใส่ร้ายเฟิงอวิ๋นเซิง ยังไม่มีความเชื่อมั่นมากพอ

ถึงจะรวมหลักฐานประกอบมากมาย ทำให้ทราบถึงเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นโดยสมบูรณ์ ทว่าในใจของเหอหนิงกับจางคุนยังมีความหวังหนึ่งในหมื่น

เยี่ยนจ้าวเกอมองผู้เฒ่าสองคนอย่างสงบนิ่ง เหตุใดเขาจะไม่รู้ว่าพวกเขาคิดพูดอะไร

ต่อให้ฉางเจิ้นคิดคดใส่ร้ายลูกศิษย์ในสำนัก อีกทั้งยังสังหารคนของเขาไร้พรมแดนเพื่อชิงขวานจามสวรรค์จริงๆ ขอแค่เขาไม่ได้ติดต่อกับสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์อย่างลับๆ ล้วนเป็นความผิดที่ตนทำเพื่อตัวเอง ยังมีโทษไม่ถึงตาย

มาตรว่ามีโทษถึงตาย ก็สมควรจัดการหลังจากสำนักสำนักตรวจสอบอย่างตรงไปตรงมา ในตอนนี้ถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าทิ้งที่นี่ ต่อให้ความตายของเขาจะไม่อาจชดเชย หญิงชราที่มีแนวคิดไม่อนุรักษ์นิยมอย่างเหอหนิงย่อมไม่พอใจ

เพียงแต่คนที่ทำเช่นนี้เป็นเยี่ยนจ้าวเกอที่เมื่อครู่เพิ่งจะใช้มือหนึ่งค้ำฟ้า พลิกสถานการณ์อันตราย ทำเรื่องอัศจรรย์ที่ไม่อาจทำได้ให้สำเร็จได้

นี่ทำให้เหอหนิงขลาดเขลาอยู่ชั่วขณะ อยากจะพูดอันใดกลับเปล่งวาจาไม่ออก

สำหรับหญิงชราอย่างนาง สิ่งที่สำคัญที่สุดในสำนักก็คือระเบียบและกฎเกณฑ์

ในสายตาของพวกเหอหนิงและจางคุน ระเบียบและกฎเกณฑ์เป็นรากฐานของสำนักที่ส่งต่อกันมาพันปีหมื่นปีโดยไม่เสื่อมสลาย และเพราะการมีอยู่ของระเบียบและกฎเกณฑ์นี้ ต่อให้สำนักตกลงสู่ก้นเหว แต่ก็ยังคงไม่ถึงขั้นล่มสลาย จะต้องมีสักวันที่ลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง