ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 593

ยอดฝีมือสำนักแสงสว่างลงมา มีพลังมากพอจะทำลายแปดพิภพได้

สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์์คิดว่าสถานการณ์ใหญ่ถูกกำหนดไว้แล้ว ระหว่างทางที่มุ่งหน้าไปยังนภาพิภพจึงแจ้งทั้งใต้หล้า เชิญชวนให้ผู้คนไปยังเขากว่างเฉิง

ในเมืองทะเลมรกต ผู้อาวุโสเมืองทะเลมรกตเช่นพวกเฒ่าอวี๋ต่างมีจิตใจหนักอึ้ง

“โลกซ้อนโลกอะไรนั่นเป็นเช่นนี้จริงๆ หรือ?”

“เกรงว่าจะไม่ได้โกหก ไม่เช่นนั้นสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์คงกลายเป็นตัวตลกของใต้หล้า”

“พวกเขาอาจจะใช้แผนลวงศัตรู ตั้งใจรบกวนพวกเรา จากนั้นก็ลอบโจมตี ความจริงเป้าหมายคือเมืองทะเลมรกตของเราหรือไม่ก็เขาไร้พรมแดน”

“ท่านเจ้าเมืองและกระบี่สัตยาทะเลมรกตไม่อยู่ พวกเราคอยเฝ้าค่ายกลทะเลมรกตไร้ขีดจำกัด ขนาดรักษาตัวยังไม่รอด คิดจะออกไปสนับสนุนเขากว่างเฉิงเกรงว่าจะมีกำลังไม่พอ”

“ถ้าหากข่าวเป็นจริง การกระทำของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็เพื่อข่มขวัญผู้กล้าในใต้เหล้า กำหนดตำแหน่งปกครองที่เด็ดขาดของพวกเขาบนโลกแปดพิภพในวันหน้า”

เขากว่างเฉิงพังทลาย พวกเยี่ยนตี๋และซ่งอู๋เลี่ยงที่อยู่ในผนึกทะเลตะวันออกถูกกำจัด หวงกวงเลี่ยกลับมาสำเร็จ ต่อจากนั้นต่อให้ยอดฝีมือของสำนักแสงสว่างจะถอยหรือไม่สอดมืออีก สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็ยังมีความมั่นใจว่าจะสั่นสะเทือนใต้หล้าได้”

ภัยพิบัติครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนหน้านี้ ความเสียหายของเมืองทะเลมรกตจัดอยู่ในแถวหน้าของแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหก ปัจจุบันเหลือยอดฝีมือเพียงไม่กี่คน ปัจจุบันพอได้ยินข่าวเช่นนี้ต่างรู้สึกสิ้นหวัง

เฒ่าอวี๋เป็นผู้อาวุโสมหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรมของเมืองทะเลมรกตที่รอดชีวิตมาได้ เขาถอนใจ “ตอนนี้พวกเราทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว มีข่าวบอกว่าเฉินลี่แห่งตำหนักอัสนีสวรรค์ออกสำนัก ไม่ทราบว่าไปยังเขากว่างเฉิง หรือรับมือพวกเรา พัวพันถึงหอคลื่นโหม”

คนในเมืองทะเลมรกตต่างมีสีหน้าตึงเครียดถึงขีดสุด

ในตอนนั้นเอง พลันมีคนในสำนักมาขอพบพวกเฒ่าอวี๋ด้วยสีหน้าแปลกประหลาด

“ท่านอาจารย์ปู่ อาจารย์ลุง อาจารย์อา เมื่อครู่เพิ่งได้รับข่าวว่า…ตำหนักอัสนีสวรรค์ถูกทำลายแล้ว!”

พวกเฒ่าอวี๋ตกใจ “เจ้าว่าอะไร?”

คนที่พูดมีสีหน้าไม่อยากเชื่อเช่นกัน “เฉินลี่ เจ้าตำหนักอัสนีสวรรค์ จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์สายฟ้าสีเขียวถูกสังหารตายคาที่”

คนในเมืองทะเลมรกตรู้สึกเหลือเชื่อ พวกเยี่ยนตี๋ยังติดอยู่ในผนึกทะเลตะวันออกไม่อาจออกมาได้ ในปัจจุบันโลกแปดพิภพไม่น่าจะมีผู้ใดโค่นล้มตำหนักอัสนีสวรรค์

“ใครเป็นคนทำ?” ผู้อาวุโสเมืองทะเลมรกตคนหนึ่งถามด้วยน้ำเสียงเร่งร้อน “หรือว่าจะเป็นคนของสำนักแสงสว่างที่สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์พามาทำลายตำหนักอัสนีสวรรค์? แต่นี่ไม่น่าจะเป็นไปได้”

จอมยุทธ์เมืองทะเลมรกตที่รยงานกลืนน้ำลาย ลดเสียงพูดด้วยน้ำเสียงแปลกประหลาดสุดขีด “ได้ยินมาว่าเป็น…เยี่ยนจ้าวเกอ”

“ใครนะ?!”

“‘ผู้ขี่มังกรสู่ฟากฟ้า’ เยี่ยนจ้าวเกอแห่งเขากว่างเฉิง!”

ในตัววิหารเงียบงันราวกับความตาย

…

ในช่วงเวลานี้ หอคลื่นโหมไม่ได้สุขสงบเหมือนเช่นในอดีต

ณ ชั้นสูงสุดบนยอดหอ สตรีรูปร่างสูงชะลูด หน้าตาธรรมดา แต่มีบุคลิกล้ำเลิศผู้หนึ่ง ในตอนนี้กำลังพิงรั้วมองไปไกล

ด้านหลังของนางยืนไว้ด้วยยอดฝีมือระดับสูงของหอคลื่นโหม ทุกคนมีสีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย

วันนี้พวกเขาได้รับข่าวสารที่น่าตื่นตระหนกมากเกินไป

การปรากฏตัวของโลกซ้อนโลกและสำนักแสงสว่างทำให้คนเกิดความรู้สึกต้องกลั้นหายใจ เขากว่างเฉิงเผชิญหน้ากับกองทัพใหญ่ ต่อจากนี้หอคลื่นโหมจะทำอย่างไรทุกคนต่างมีความเห็นต่างกันออกไป

แต่ข่าวต่อมากลับเป็นลูกศิษย์ของเขากว่างเฉิง เยี่ยนจ้าวเกอทำลายตำหนักอัสนีสวรรค์ ฆ่าเฉินลี่ ‘ฟ้าคำรนแปดทิศ’ ตายคาที่

หลังจากที่ยืนยันได้ว่าข่าวไม่ผิดพลาด ทุกคนรวมถึงผู้คุมหออันชิงหลินต่างก็งงงัน

ลูกศิษย์ของเขากว่างเฉิงเยี่ยนจ้าวเกอ คำว่า ‘ลูกศิษย์’ ควรจะตัดทิ้งไป เยี่ยนจ้าวเกอแห่งเขากว่างเฉิงเป็นคนหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีเท่านั้น เขาทำทุกสิ่งทุกอย่างนี้ได้จริงๆ หรือ?

ทุกคนได้สติกลับมาอย่างยากลำบาก มองหน้ากันเอง ปฏิกิริยาแรกต่างเป็นความรู้สึกไม่ถูกต้อง

มีคนออกคำสั่งลงไปทันที เพื่อพิสูจน์ความจริงของข่าว

แต่ไม่ว่าจะตรวจสอบกี่ครั้ง ข่าวล้วนเหมือนกัน

ยอดฝีมือแห่งหอคลื่นโหมประมวลข่าวนี้อย่างยากเย็น จิตใจไม่ได้ผ่อนคลายลง กลับหนักอึ้งมากขึ้น

มีบางคนเกิดความหวาดกลัวในใจ ‘ทำได้อย่างไรกัน? แม้แต่ตัวตนที่แข็งแกร่งเช่นนั้นยังถูกกำจัดทิ้งได้ เขากว่างเฉิง เยี่ยนจ้าวเกอ น่ากลัวถึงขนาดไหนกันแน่?”

เยี่ยนจ้าวเกอ คนหนุ่มที่อายุเพียงยี่สิบกว่าปีผู้นั้น แท้จริงแล้วมีพลังถึงขนาดไหน?

มีคนพึมพำ “หัวข้อประชุมก่อนหน้าไม่นับว่าผิด เพียงแต่เป้าหมายในการพูดคุยเปลี่ยนคนเท่านั้น ประเด็นสำคัญก็คือ ต่อจากนี้สำนักของพวกเราจะทำอย่างไรกันดี…”

ทุกคนต่างเงียบเสียงลง

…

เขาไร้พรมแดน เจ้าสำนักฉู่เหยียนที่อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี และเข้าฌานพักรักษาตัว ครั้งนี้พลันออกฌานมา

เขามีสีหน้าซับซ้อน พวกผู้อาวุโสแห่งเขาไร้พรมแดนด้านหน้าก็เป็นแบบเขาเช่นกัน

ทุกคนไม่ได้พูดอะไร

เนิ่นนานให้หลัง ฉู่เหยียนที่สีหน้ายังคงซีดขาวและอิดโดรลุกขึ้นยืน “ติดต่อเขากว่างเฉิง ข้าเตรียมจะไปคารวะ”

มีคนเตือน “ท่านอาจารย์อาเจ้าสำนัก อาการบาดเจ็บของท่าน…”

ฉู่เหยียนพูดอย่างเชื่องช้า “ข้ายังพอขยับได้ ตอนนี้ต่อให้ขยับไม่ได้ แต่ถ้าหากยังมีลมหายใจ แม้ต้องหามข้า ก็ต้องไปเขากว่างเฉิง”