ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 603

“ชอบสตรีผู้หนึ่ง?” เยี่ยนตี๋ได้ยินคำพูดของเยี่ยนจ้าวเกอก็งงงันเล็กน้อย จากนั้นก็พิจารณาบุตรชายของตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า “เป็นผู้ใด?”

เยี่ยนจ้าวเกอตอบยิ้มๆ “ท่านเองก็รู้จัก ลูกศิษย์ของอาจารย์ป้าฟู่ ศิษย์น้องเฟิงอวิ๋นเซิง”

เยี่ยนตี๋อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ไม่ใช่แค่รู้จักเท่านั้น ในฐานะเจ้าสำนักแล้ว เขารู้จักลูกศิษย์สายตรงทุกคนในเขากว่างเฉิงประดุจฝ่ามือตนเอง อย่าว่าแต่ก่อนหน้าที่จะกลับสำนัก เขายังเป็นผู้อาวุโสระดับหนึ่งแห่งตำหนักสืบวิชา

เฟิงอวิ๋นเซิงคือสตรีแห่งจันทรา กอปรกับมีสถานการณ์พิเศษ เยี่ยนตี๋ย่อมคุ้นเคยจนไม่รู้จะคุ้นเคยอย่างไร

“อืม เป็นสตรีที่ไม่เลว คุณสมบัติและนิสัยเองก็ยอดเยี่ยม รูปลักษณ์และความสามารถล้วนมีพร้อม” เยี่ยนตี๋พยักหน้า แต่หันเหหัวข้ออย่างรวดเร็ว “แต่เจ้าชอบนาง แล้วนางชอบเจ้าหรือไม่?”

ชายหนุ่มเบิกตาโพลง “ท่านพ่อล้อข้าเล่นแล้ว บุตรชายของท่านตอนนี้ถ้าประกาศเลือกคู่ในแปดพิภพ สตรีที่ต้องการมอบลิง[1]ให้กับข้าเรียงแถวกันตั้งแต่มหาทะเลทรายแดนตะวันตกไปถึงทะเลตะวันออก จากนั้นก็อ้อมกลับมายังมหาทะเลทรายแดนตะวันตกอีกที”

“พูดอะไร? คนดีๆ เหตุใดต้องเกิดลิงด้วย?” เยี่ยนตี๋ถลึงตา

เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะแหะๆ รู้ตัวว่าตนไม่ค่อยระวังคำพูดเท่าใดนัก

แต่ว่าถึงแม้จะยิ้มอย่างสดใส ท่าทางได้ใจก็ไม่อาจปิดมิด

เยี่ยนตี๋ทั้งขุ่นเคืองทั้งขบขัน ส่ายหน้าติดต่อกัน “เจ้านี่นะ…”

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ เอ่ยว่า “พูดมาให้ชัดๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

บุตรชายหุบยิ้ม พูดอย่างจริงจังว่า “ข้าไม่ได้ทำเพราะอารมณ์ชั่ววูบ หรือต้องการโฉมสะคราญ ในตอนที่ยังอยู่ที่โลกผืนสมุทร ข้าได้เข้าใจชัดเจนแล้ว”

ชายหนุ่มยิ้มเห็นฟัน “ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเราสองคนจะไม่ได้ติดต่อกัน แต่ว่าที่โลกผืนสมุทร ในตอนที่ข้าแน่ใจความคิดของตัวเอง ก็มีความรู้สึกว่า ความคิดที่ข้ามผ่านกาลเวลานั้นคล้ายกับมีที่พักพิง ไม่ได้ร่อนเร่ไปเรื่อย”

“ก่อนหน้านี้ ข้าเป็นห่วงความปลอดภัยหลังจากที่พวกอวิ๋นเซิงถูกลอบโจมตีมาโดยตลอด แต่ว่าในวินาทีนั้น ถึงแม้จะยังคงห่วงใย ก้นบึ้งจิตใจของข้าก็เหมือนกับมีจุดพักพิงแล้ว”

“ความรู้สึกนี้ลี้ลับนัก ข้าไม่แยกแยะไม่ออกว่าจริงหรือเท็จ คิดว่าใช่เป็นผลที่เกิดขึ้นจากการบอกตัวเองเป็นนัยๆ หรือไม่”

พูดถึงตรงนี้ เยี่ยนจ้าวเกอก็ยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง “แต่ครั้นข้ากลับมาที่นี่ ในตอนที่พบอวิ๋นเซิงอีกครั้ง เมื่อได้สบตานาง ข้าก็รู้ว่าความรู้สึกของข้าไม่ผิด”

“ส่วนนางก็เข้าใจข้าเช่นกัน”

เยี่ยนตี๋ฟังเงียบๆ สายตาที่ปกติคมกริบในตอนนี้อ่อนโยนเป็นพิเศษ

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอครู่หนึ่ง ค่อยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นตอนนี้เจ้าผ่านด่านศิษย์พี่ฟู่ไม่ได้หรือ? ขอบอกก่อนนะว่าด่านนี้ข้าเองก็จนปัญญา หากข้าไปช่วยพูดให้รังแต่จะกลายเป็นตรงกันข้าม แต่ว่าศิษย์พี่ฟู่ไม่น่าจะสร้างความลำบากให้กับเจ้าในเรื่องนี้กระมัง ในตอนนั้นนางเกลียดเรื่องแต่งงานที่ผู้อาวุโสในสำนักยัดเยียดให้นางยิ่ง”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินพลันได้ใจขึ้นมา “วางใจเถอะท่านพ่อ ข้าจัดการทางอาจารย์ป้าฟู่แต่แรกแล้ว”

ฝ่ายบิดาพยักหน้า มองเยี่ยนจ้าวเกออีกครู่หนึ่ง พลันพูดอย่างสบายอารมณ์ “อืม แต่มีคนหนึ่งที่เจ้ายังไม่ได้จัดการ”

ชายหนุ่มขนลุกไปทั่วร่าง บิดาของตนมีนิสัยเด็ดขาดและแข็งกร้าวเป็นอย่างยิ่ง ท่าทีเอื่อยเฉื่อยไม่เป็นธรรมชาติเช่นนี้แทบจะไม่เคยมีให้เห็น

“อวิ๋นเซิงเป็นธิดาคนเดียว ไม่ได้มีฝาแฝด” เขาลองเลียบเคียงถาม “สมควรไม่ใช่เพราะท่านไม่เห็นด้วยกระมัง?”

เยี่ยนตี๋ส่ายหน้า “ข้าย่อมเห็นด้วย ศิษย์หลานเฟิงประเสริฐนัก พวกเจ้ารักกันข้าดีใจมาก”

จิตใจของเยี่ยนจ้าวเกอเพิ่งผ่อนคลายได้ไม่ทันไร ก็ได้ยินเยี่ยนตี๋พูดต่ออย่างไม่รีบไม่ร้อนว่า “แต่ว่าเรื่องนี้สุดท้ายต้องถามความเห็นของมารดาเจ้าก่อนไม่ใช่หรือ?”

เยี่ยนจ้าวเกอชะงัก ยิ้มอย่างหนักใจขึ้นมาทันที “ตอนนี้ท่านแม่ไม่อยู่ไม่ใช่หรือ…”