ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 642

ทะเลน้ำแข็งมังกรทะยาน สภาวะพลังสะท้านฟ้า

หนงอวี่ซวนเห็นดังนั้น ก็พลันมีสีหน้างงงัน ‘ยังไม่ได้เลื่อนเป็นจอมยุทธ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ กลับมีพลังขนาดนี้แล้ว?’

เขาสลับสองมือ เท้าเหยียบอากาศ ยืนในท่าออกหมัด

สองมือของเขาเหมือนกับโอบกอดจันทร์เพ็ญ มือเล่นเครื่องผีผา

ดวงอาทิตย์สีทองจมลงด้านล่าง จันทร์เพ็ญสีเงินลอยขึ้นด้านบน!

วิชาลับของสำนักแสงสว่าง อาทิตย์เวียน จันทร์เพ็ญวน!

“ถึงแม้พลังของเจ้าจะทำให้ข้ารู้สึกเหนือความคาดหมายมาก แต่เจ้ากล้ามายังโลกซ้อนโลก เป็นการรนหาที่ตายแท้ๆ” หนงอวี่ซวนกล่าวอย่างเย็นชา “เจ้าเอาตราประทับตะวันมาด้วยหรือไม่? ถ้าไม่ได้เอามา วันนี้ก็เป็นวันตายของเจ้า”

เขาสืบเท้า เหมือนกับดวงอาทิตย์ตกทางทิศตะวันตก สภาวะไม่อาจต้านทาน สยบทั้งใต้หล้า ถีบใส่หางมังกรที่เกิดขึ้นจากรูปญาณวรยุทธ์ของเยี่ยนจ้าวเกอ

ขณะเดียวกันก็ชูมือขึ้นสูง ฟาดใส่ศีรษะมังกร สันมือประดุจดาบ มีแสงของจันทร์เต็มดวงติดอยู่ หมายฟันศีรษะมังกรทิ้ง

หนงอวี่ซวนมองเยี่ยนจ้าวเกอเขม็ง “ข้าเคยบอกไปแล้วว่า ในตอนที่เจอกันอีก ข้าจะเอาชีวิตของเจ้า!”

เยี่ยนจ้าวเกอมองหนงอวี่ซวน หัวเราะเล็กน้อย “ท่านเนี่ยนะ?”

เสียงยังไม่ทันขาด หนงอวี่ซวนสีหน้าพลันเปลี่ยนแปลง มองไปยังวังฝูงมังกรเหนือศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอ มันสั่นสะเทือนไม่หยุด เหมือนกับกำลังพังทลายลงมาเอง

แสงของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์อันยิ่งใหญ่รอบๆ ตัวเขา พลันเปลี่ยนเป็นริบหรี่ กลิ่นอายมารแสงทมิฬสีดำปริมาณมากไม่อาจควบคุมแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา

พลังอันดุร้ายกัดกร่อนกดข่ม กลืนกินและทำลายแสงของดวงอาทิตย์อันยิ่งใหญ่บนตัวหนงอวี่ซวนในพริบตา

แม้แต่แสงจันทร์ที่เย็นเยียบและอ่อนโยน ยังได้รับผลกระทบจากพลังกัดกร่อนอันดุร้ายนี้ไปด้วย

หนงอวี่ซวนตื่นตระหนก คิดจะควบคุมพลังกัดกร่อนนี้ กลับรับมือไม่ไหว

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยด้วยรอยยิ้มเรียบเฉย “ไม่ได้เจอกันพักหนึ่ง ท่านกลับได้รับพลังกัดกร่อนมามากกว่าเดิม

“จำเป็นต้องชื่นชมว่าท่านมีพรสวรรค์ด้านวรยุทธ์ล้ำเลิศ ถึงขั้นเรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ เพียงช่วงเวลาสั้นๆ กลับเปลี่ยนพลังกัดกร่อนของพระราหูให้กลายเป็นวรยุทธ์ในสำนักแสงสว่างของตัวเองได้บางส่วน เกิดเป็นการกดข่มแสงและความมืดเพิ่มอีกขั้น พลังไม่ธรรมดาทีเดียว”

“ในหมู่จอมยุทธ์ระดับเดียวกัน พลังของท่านเดิมทีก็โดดเด่นอยู่แล้ว ตอนนี้ยังใช้การกัดกร่อนแสงควบคู่ พลังยิ่งแข็งแกร่งกว่าเดิม”

หนงอวี๋ซวนจับจ้องเยี่ยนจ้าวเกอเขม็ง ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าเรียบเฉย “แต่น่าเสียดาย ในปัจจุบันพลังของท่านยังมีไม่พอ เป็นเพียงน้ำที่ยังไม่เต็มขวด เป็นน้ำครึ่งขวดที่กระเพื่อมอยู่”

ตอนนี้เอง ในวังฝูงมังกรที่ดูเงียบสงบกลับมีลมและเมฆก่อตัวขึ้น

เฟิงอวิ๋นเซิงยืนอยู่เบื้องหน้าพลังอาทิตย์ย้อนจันทร์ย้อนกำลังจะระเบิด ในมือชูเศษโลหะครึ่งขาวครึ่งดำก้อนหนึ่งขึ้นสูง

เศษชิ้นส่วนนั้น ก็คือมรดกแปลกประหลาดจากสำนักประกายกาฬในวันวาน ซึ่งเยี่ยนจ้าวเกอได้มาจากผู้อาวุโสโม่ตอนที่ยังอยู่ในโลกแปดพิภพ

แสงอาทิตย์สีฟ้ากับแสงจันทร์สีดำสนิทเบื้องหน้าส่องสว่างอย่างต่อเนื่อง ย้อมด้านในวังฝูงมังกรกลายเป็นสีฟ้าน้ำเงิน

พลังอันน่าสะพรึงกระเพื่อมขึ้น หากระเบิดออกมา แม้แต่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ต้องตายโดยไร้ที่กลบฝัง

เมื่อเผชิญหน้ากับภาพอันน่ากลัวที่เพียงคลื่นหลงเหลือแม้แต่นิดเดียวก็ทำให้ตนป่นเป็นผุยผงได้ เฟิงอวิ๋นเซิกลับมีงสีหน้าไม่หวาดหวั่น สายตาแน่วแน่

นางคิดถึงคำกำชับก่อนหน้านี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นก็โบกมือ เศษโลหะชิ้นนั้นลอยไปกลางอากาศ หล่นลงระหว่างอาทิตย์ยะเยือกและจันทร์ดำ

เศษโลหะที่ดูไม่สะดุดตาในตอนแรก ขณะนี้พลันระเบิดแสงสีดำขาวที่สับสนและพร่าเลือนออกมา ก่อนจะเชื่อมต่อกับดวงอาทิตย์สีฟ้าและจันทร์เพ็ญสีดำขลับ

อาทิตย์ยะเยือกกับจันทร์ดำ พลันหยุดนิ่งกลางอากาศ

วินาทีถัดมา ประกายดาบพุ่งขึ้น ลมเมฆก่อกำเนิด

ดาบสีดำออกจากฝัก กลายเป็นลำแสงเส้นหนึ่ง ฟันใส่ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ที่แปลกประหลาดและบิดเบี้ยวอย่างเหี้ยมหาญ ด้วยสภาวะตัดสินเป็นตาย!

ท่ามกลางเสียงระเบิด วังฝูงมังกรสั่นสะเทือน มิติด้านในปั่นป่วนชนิดฟ้าพลิกแผ่นดินคว่ำ

ลำแสงหลายสายกลายเป็นพิรุณแสง กระจายไปทั่วทั้งสี่ทิศแปดทาง