ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 656

เยี่ยนจ้าวเกอใจเต้น มีความรู้สึกไม่ดีอยู่รางๆ

‘มีอันตรายอย่างที่คิดไว้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องหรือสำนักแสงสว่าง?’ เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งคิด ทางหนึ่งคำนวณ

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกนั่งขัดสมาธิตัวตรงปรับลมหายใจอยู่บนพื้น สูดเอาปราณมังกรในวังฝูงมังกรและแสงสว่างจันทร์ดำจากพิธีอาทิตย์ดำจันทร์ยะเยือกที่ตกค้างอยู่เข้าไปอย่างต่อเนื่อง

มันวูบไหวท่าร่าง ออกจากวังฝูงมังกรไป จากนั้นก็กำมือ ทันใดนั้นวังฝูงมังกรขนาดมหึมาก็เปลี่ยนเป็นเล็กลงอย่างรวดเร็ว

มาถึงตอนท้าย วังฝูงมังกรที่เหมือนกับตำพระราชวังราชันมังกรอันเป็นที่สถิตของเทพเซียน กลับเล็กลงเท่าเมล็ดข้าว

มังกรมีทั้งขนาดใหญ่ทั้งขนาดเล็ก ตัวใหญ่ทะยานขึ้นสู่ฟ้า ตัวเล็กซ่อนในรู

วังฝูงมังกรที่ผ่านการสร้างขึ้นจากโครงกระดูกฝูงมังกรมีความสามารถเช่นนี้

เยี่ยนจ้าวเกอยกฝ่ามือขึ้น กลางฝ่ามือปรากฏภาพความโกลาหล จากนั้นวังฝูงมังกรที่เล็กลงก็ถูกเก็บไว้ด้านใน

วิชาในคัมภีร์นภาไร้ขีดจำกัดทำงานเต็มกำลัง เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกับอยู่ในความโกลาหล พร่าเรือน ไร้รูปร่าง

ชายหนุ่มไม่ใช้พลัง เพียงลอยตามคลื่นใต้ทะเลอยู่ในทะเลลึก

จิตใจของเขาผ่อนคลายลงเล็กน้อย รู้สึกว่าเส้นด้ายที่ติดอยู่บนร่างของตนก่อนหน้านี้ขาดไป เหมือนกับฝุ่นที่เกาะอยู่บนตัวถูกปัดออก

‘อาศัยอะไรตามหาร่องรอยของข้ากันแน่? คังจิ่นหยวนนั่นไม่มีความสามารถทิ้งสัญลักษณ์อะไรไว้บนตัว ดูเหมือนจะเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางชิ้นนั้น’

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจขึ้นมา ‘อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางนับเป็นของที่ค่อนข้างไม่เลว ไม่เพียงแต่มีพลังป้องกันน่าทึ่งเท่านั้น ยังมีประโยชน์อย่างอื่นด้วย’

ครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอแน่ใจแล้วว่า ของวิเศษชิ้นนี้ไม่ใช่ของคังจิ่นหยวน แต่เป็นของผู้อาวุโสในตระกูลของเขา

หลังจากผ่านการต่อสู้กับหนงอวี่ซวนแล้วได้รับบาดเจ็บ ผู้อาวุโสของเขาก็กลัวเขาจะประสบภัยอีก ดังนั้นจึงมอบให้เขาเพื่อใช้ปกป้องตัวเอง

จำเป็นต้องบอกว่าเป็นตัวเลือกที่ชาญฉลาดจริงๆ ไม่เช่นนั้นคังจิ่นหยวนต้องถูกเยี่ยนจ้าวเกอแทงหอกตายไปแล้ว

ตามการไหลของคลื่น ซ่อนเร้นก็ได้ซ่อนเร้นแล้ว ความเร็วในการเคลื่อนที่ช้าเกินไป ไม่มีประสิทธิภาพดีนัก เยี่ยนจ้าวเกอจึงค่อยๆ ลอยขึ้นบนผิวทะเล

ครั้นหันไปมอง ปลายท้องฟ้ากับท้องทะเลเบื้องหลังถูกอัคคีสวรรค์สีแดงกับสายฟ้าสีม่วงปกคลุม ระเบิดแสงเจิดจ้าและเสียงสะท้านฟ้าดินมาเป็นระลอก ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว

เวลานี้ เลยเพลิงสายฟ้าออกไป มีประกายกระบี่ที่แข็งแกร่งพุ่งมายังด้านนี้

ประกายกระบี่ครอบฟ้าคลุมดิน มองจากที่ไกล ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งนั้นเปลี่ยนเป็นขมุกขมัว

ทัศนียภาพทั้งหมดเหมือนกับหยุดนิ่งลง

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเล็กน้อย ‘ผู้สืบทอดของผู้วิเศษเซิงมีระดับพลังฝึกปรือสูงทีเดียว’

เขาดำลงไปในมหาสมุทรอีกครั้ง ซ่อนตัวอยู่ในน้ำทะเลอย่างไร้สุ้มไร้เสียง เหมือนกับไม่คงอยู่

ร่างของเขาเหมือนกับโปร่งแสง ไม่มีเสียงอะไรส่งมา และไม่ปลดปล่อยกลิ่นอาย ไม่มีการสั่นไหวของความคิด

ถึงแม้จะออกห่างจากใจกลางการระเบิดของเพลิงสายฟ้ามาแล้ว แต่ดินแดนแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นบนผิวทะเลหรือมิติด้านล่างทะเล ยังคงติดอยู่ในสภาวะบิดเบี้ยวแหลกสลาย ปรากฏเป็นภาพวันสิ้นโลก

อีกฝ่ายแม้มีระดับพลังสูงส่ง แต่ว่าในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ คิดตามหาเยี่ยนจ้าวเกอที่กระตุ้นคัมภีร์นภาไร้ขอบเขต ทุกสิ่งกับคืนสู่อนัตตา กลับเหมือนดวงตาปกคลุมด้วยความมืด

เมื่อไม่มีเกราะกระจกฟ้าดินคอยช่วยเหลือ นางก็ไม่มีวิธีอื่นอีก

คังฮูหยินมีสีหน้าเคร่งเครียด ตั้งใจสำรวจสภาพแวดล้อมรอบๆ ครู่หนึ่ง นางคาดการณ์ในใจ ก่อนจะลงมือโดยพลัน

ประกายกระบี่ที่ทอดยาวปรากฏออกมา ในตอนนี้กลายเป็นข่ายอาคมขนาดยักษ์ ปกคลุมน่านน้ำรอบๆ ไว้

ทุกสิ่งที่อยู่ในข่ายอาคม สูญเสียสีสันกลายเป็นสีขาวเทา เหมือนกับกำลังเสื่อมสลาย

ทุกสิ่งรวมถึงท้องทะเลด้านล่างไม่ขยับเขยื้อน เหมือนกับถูกแช่ในอำพัน

คังฮูหยินสาดสายตาทะลุทะเลลึกดุจคบเพลิง เคลื่อนไหวทีละนิดๆ ค้นหาอย่างละเอียด ไม่ปล่อยให้ร่องรอยใดๆ หลุดรอด

ถึงอย่างไรตนก็โจมตีได้ครั้งเดียว กอปรกับตราประทับตะวันในตอนนี้ได้แต่ใช้พลังระดับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางเท่านั้น

และยิ่งไปกว่านั้น เมื่อครู่แม้จะทำให้เพลิงสายฟ้าระเบิดอย่างรุนแรง แต่ว่าเกราะกระจกฟ้าดินในมือของฮูหยินผู้นี้เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลาง

เยี่ยนจ้าวเกอมีแผนมากมายในใจ จากนั้นก็ถูกคัดออกในพริบตา

จนกระทั่ง…

แววตาของเยี่ยนจ้าวเกอสั่นสะท้าน จิตใจหลุดเข้าไปในความคิดหนึ่ง

เตากลืนดิน

เขาพลันหายไปจากที่เดิมอย่างไม่มีเค้าลาง

ในมหาสมุทร สถานที่ที่เขาอยู่ก่อนหน้า เหลือเพียงเตาเครื่องหอมสีดำขนาดเล็กเตาหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกับหยั่งเท้าอยู่ในความมืดไร้สิ้นสุด มองมิติที่ไร้แสงสว่างเบื้องหน้าเงียบๆ ที่นี่คล้ายกับมีดวงตาคู่หนึ่งเปิดขึ้น แล้วสบตากับเขา

หลังจากระดับพลังฝึกปรือของเยี่ยนจ้าวเกอยิ่งมายิ่งสูงขึ้น พลังยิ่งมายิ่งแข็งแกร่ง การเชื่อมต่อระหว่างของวิเศษที่พิสดารชิ้นนี้ก็ยิ่งมายิ่งชัดเจน สามารถทำเรื่องที่ก่อนหน้านี้ทำไม่ได้มากมาย

อย่างเช่นตอนนี้ ร่างกายที่เป็นตัวเป็นตนของเขาได้เข้ามาอยู่ในเตากลืนดินแล้ว

แม้ไม่อาจกระตุ้นให้เตากลืนดินกลืนกินของอย่างอื่นได้ แต่ตนเข้ามาด้านในได้ไม่เป็นไร

ที่นี่เหมือนกับมิติอันเป็นเอกเทศที่สร้างขึ้นมาเอง

เพียงแต่ว่าเตาเครื่องหอมสีดำประหลาดเตานี้ จะทำให้ตนหลบพ้นการเสาะหากของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้าได้หรือไม่ เยี่ยนจ้าวเกอยังไม่แน่ใจ

เขามองสิ่งที่เหมือนกับบึงน้ำบึงหนึ่งในความมืดด้านหน้า หลังจากไตร่ตรองเล็กน้อย ก็เข้าไปด้านในอย่างไม่ลังเล

นี่คือสถานที่ที่ก่อนหน้านี้ตนไม่เคยเหยียบย่างมาก่อน