ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 656

เยี่ยนจ้าวเกอใจเต้น มีความรู้สึกไม่ดีอยู่รางๆ

‘มีอันตรายอย่างที่คิดไว้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องหรือสำนักแสงสว่าง?’ เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งคิด ทางหนึ่งคำนวณ

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกนั่งขัดสมาธิตัวตรงปรับลมหายใจอยู่บนพื้น สูดเอาปราณมังกรในวังฝูงมังกรและแสงสว่างจันทร์ดำจากพิธีอาทิตย์ดำจันทร์ยะเยือกที่ตกค้างอยู่เข้าไปอย่างต่อเนื่อง

มันวูบไหวท่าร่าง ออกจากวังฝูงมังกรไป จากนั้นก็กำมือ ทันใดนั้นวังฝูงมังกรขนาดมหึมาก็เปลี่ยนเป็นเล็กลงอย่างรวดเร็ว

มาถึงตอนท้าย วังฝูงมังกรที่เหมือนกับตำพระราชวังราชันมังกรอันเป็นที่สถิตของเทพเซียน กลับเล็กลงเท่าเมล็ดข้าว

มังกรมีทั้งขนาดใหญ่ทั้งขนาดเล็ก ตัวใหญ่ทะยานขึ้นสู่ฟ้า ตัวเล็กซ่อนในรู

วังฝูงมังกรที่ผ่านการสร้างขึ้นจากโครงกระดูกฝูงมังกรมีความสามารถเช่นนี้

เยี่ยนจ้าวเกอยกฝ่ามือขึ้น กลางฝ่ามือปรากฏภาพความโกลาหล จากนั้นวังฝูงมังกรที่เล็กลงก็ถูกเก็บไว้ด้านใน

วิชาในคัมภีร์นภาไร้ขีดจำกัดทำงานเต็มกำลัง เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกับอยู่ในความโกลาหล พร่าเรือน ไร้รูปร่าง

ชายหนุ่มไม่ใช้พลัง เพียงลอยตามคลื่นใต้ทะเลอยู่ในทะเลลึก

จิตใจของเขาผ่อนคลายลงเล็กน้อย รู้สึกว่าเส้นด้ายที่ติดอยู่บนร่างของตนก่อนหน้านี้ขาดไป เหมือนกับฝุ่นที่เกาะอยู่บนตัวถูกปัดออก

‘อาศัยอะไรตามหาร่องรอยของข้ากันแน่? คังจิ่นหยวนนั่นไม่มีความสามารถทิ้งสัญลักษณ์อะไรไว้บนตัว ดูเหมือนจะเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางชิ้นนั้น’

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจขึ้นมา ‘อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางนับเป็นของที่ค่อนข้างไม่เลว ไม่เพียงแต่มีพลังป้องกันน่าทึ่งเท่านั้น ยังมีประโยชน์อย่างอื่นด้วย’

ครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอแน่ใจแล้วว่า ของวิเศษชิ้นนี้ไม่ใช่ของคังจิ่นหยวน แต่เป็นของผู้อาวุโสในตระกูลของเขา

หลังจากผ่านการต่อสู้กับหนงอวี่ซวนแล้วได้รับบาดเจ็บ ผู้อาวุโสของเขาก็กลัวเขาจะประสบภัยอีก ดังนั้นจึงมอบให้เขาเพื่อใช้ปกป้องตัวเอง

จำเป็นต้องบอกว่าเป็นตัวเลือกที่ชาญฉลาดจริงๆ ไม่เช่นนั้นคังจิ่นหยวนต้องถูกเยี่ยนจ้าวเกอแทงหอกตายไปแล้ว

ตามการไหลของคลื่น ซ่อนเร้นก็ได้ซ่อนเร้นแล้ว ความเร็วในการเคลื่อนที่ช้าเกินไป ไม่มีประสิทธิภาพดีนัก เยี่ยนจ้าวเกอจึงค่อยๆ ลอยขึ้นบนผิวทะเล

ครั้นหันไปมอง ปลายท้องฟ้ากับท้องทะเลเบื้องหลังถูกอัคคีสวรรค์สีแดงกับสายฟ้าสีม่วงปกคลุม ระเบิดแสงเจิดจ้าและเสียงสะท้านฟ้าดินมาเป็นระลอก ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว

เวลานี้ เลยเพลิงสายฟ้าออกไป มีประกายกระบี่ที่แข็งแกร่งพุ่งมายังด้านนี้

ประกายกระบี่ครอบฟ้าคลุมดิน มองจากที่ไกล ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งนั้นเปลี่ยนเป็นขมุกขมัว

ทัศนียภาพทั้งหมดเหมือนกับหยุดนิ่งลง

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเล็กน้อย ‘ผู้สืบทอดของผู้วิเศษเซิงมีระดับพลังฝึกปรือสูงทีเดียว’

เขาดำลงไปในมหาสมุทรอีกครั้ง ซ่อนตัวอยู่ในน้ำทะเลอย่างไร้สุ้มไร้เสียง เหมือนกับไม่คงอยู่

ร่างของเขาเหมือนกับโปร่งแสง ไม่มีเสียงอะไรส่งมา และไม่ปลดปล่อยกลิ่นอาย ไม่มีการสั่นไหวของความคิด

ถึงแม้จะออกห่างจากใจกลางการระเบิดของเพลิงสายฟ้ามาแล้ว แต่ดินแดนแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นบนผิวทะเลหรือมิติด้านล่างทะเล ยังคงติดอยู่ในสภาวะบิดเบี้ยวแหลกสลาย ปรากฏเป็นภาพวันสิ้นโลก

อีกฝ่ายแม้มีระดับพลังสูงส่ง แต่ว่าในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ คิดตามหาเยี่ยนจ้าวเกอที่กระตุ้นคัมภีร์นภาไร้ขอบเขต ทุกสิ่งกับคืนสู่อนัตตา กลับเหมือนดวงตาปกคลุมด้วยความมืด

เมื่อไม่มีเกราะกระจกฟ้าดินคอยช่วยเหลือ นางก็ไม่มีวิธีอื่นอีก

คังฮูหยินมีสีหน้าเคร่งเครียด ตั้งใจสำรวจสภาพแวดล้อมรอบๆ ครู่หนึ่ง นางคาดการณ์ในใจ ก่อนจะลงมือโดยพลัน

ประกายกระบี่ที่ทอดยาวปรากฏออกมา ในตอนนี้กลายเป็นข่ายอาคมขนาดยักษ์ ปกคลุมน่านน้ำรอบๆ ไว้

ทุกสิ่งที่อยู่ในข่ายอาคม สูญเสียสีสันกลายเป็นสีขาวเทา เหมือนกับกำลังเสื่อมสลาย

ทุกสิ่งรวมถึงท้องทะเลด้านล่างไม่ขยับเขยื้อน เหมือนกับถูกแช่ในอำพัน

คังฮูหยินสาดสายตาทะลุทะเลลึกดุจคบเพลิง เคลื่อนไหวทีละนิดๆ ค้นหาอย่างละเอียด ไม่ปล่อยให้ร่องรอยใดๆ หลุดรอด