ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 658

เยี่ยนจ้าวเกอประหลาดใจ ไม่ใช่ว่าตนเพิ่งออกจากเตากลืนดินมา ก็เจอกับคนในเก้ากระบี่ผู้วิเศษพอดีหรอกกระมัง?

แต่ว่าไม่ทันไร เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกได้ว่า เจตจำนงนั้นเหมือนข้ามผ่านดินแดนแห่งนี้ไป

ประกายกระบี่ดุจกระแสน้ำพาดผ่านท้องฟ้า มิติเวลาที่มันเคลื่อนผ่านเหมือนเชื่องช้าลง ริบหรี่ไร้แสง สูญเสียสีสัน

กลับมีใช่คังฮูหยินก่อนหน้า แต่เป็นจอมยุทธ์ที่ฝึกฝนวิชากระบี่กาลเคลื่อนคล้อยอีกคนหนึ่ง

หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอทำความเข้าใจกับเจตจำนงในประกายกระบี่แล้ว ก็พอจะรู้สึกมั่นใจบ้าง ‘อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม ขั้นหลอมรวมรูประยะท้ายเหมือนคังจิ่นหยวน และคนที่ใส่อาภรณ์ขาวผู้นั้น’

‘แต่อ่อนแอกว่าคนใส่อาภรณ์ขาว แกร่งกว่าคังจิ่นหยวน…หือ? นี่มันอะไรกัน?’

กลิ่นหอมจางๆ พลันลอยเข้ามาแตะจมูกของเยี่ยนจ้าวเกอ ทำให้เขารู้สึกงงงัน

‘เป็นกลิ่นที่มาจากร่างคนผู้นั้น นี่คือกลิ่นของเครื่องหอมบรรจุฟ้าหรือ?’

จอมยุทธ์ที่มีพลังฝึกปรือสูงขนาดนี้ พกพาสิ่งของกับตัว ไม่เอ่ยถึงใส่ไว้ในถุงย่อส่วน ต่อให้กำไว้ในมือ ภายใต้การห่อคลุมของญาณจริงแท้ ตามปกติแล้วไม่ควรมีกลิ่นโชยออกมา

หากของวิเศษเช่นนี้แข็งแกร่งกว่าคนถือเกินไปยังพอว่า แต่ว่าหากไม่มีความพิเศษ ที่ยอดฝีมือในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่อาจขัดขวางไม่ให้กลิ่นโชยออกด้านนอกโดยสิ้นเชิง ถือเป็นเรื่องที่เห็นได้น้อยยิ่ง

ตามที่เยี่ยนจ้าวเกอรู้ ทั้งหมดเป็นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นน้อยครั้งยิ่ง

กลิ่นหอมจางที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน แฝงกลิ่นหอมของดิน เหมือนกับดอกกล้วยไม้และชะมด

ตัวกลิ่นไม่มีสิ่งใดผิดปกติ แต่เมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้ว กลับโดดเด่นกว่าของทั่วไป

ในความทรงจำของเยี่ยนจ้าวเกอ มันคล้ายกับของวิเศษที่มีชื่อว่าเครื่องหอมบรรจุฟ้าในบันทึกคัมภีร์โบราณมาก

แต่ว่าวัสดุดั้งเดิมของเครื่องหอมบรรจุฟ้าหายากยิ่ง กอปรกับสร้างยาก ไม่มีคุณค่ามากนัก มีประโยชน์เพียงไม่กี่อย่าง

คนในเก้ากระบี่ผู้วิเศษเหตุใดจึงพกของสิ่งนี้ติดตัว

แค่ได้มาโดยบังเอิญหรือ?

เมื่อเชื่อมโยงถึงต้นกำเนิดอันเป็นการถ่ายทอดสายเต่าของสำนักหยกพิสุทธิ์ เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกว่าไม่ได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น

หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอก็ไล่ตามไป

การเคลื่อนไหวของเขาชัดเจน คนตรงหน้านั้นรู้สึกได้ทันที ประกายกระบี่หยุดเล็กน้อย ร่างปรากฏขึ้น ก่อนจะหันกายมา

คนผู้นี้ภายนอกมองไปชรายิ่ง ร่างกายงองุ้ม ผิวที่ปรากฏออกมาด้านนอกเสื้อผ้าถึงกับมีรอยเหี่ยวย่น ดูไปมีอายุไม่น้อย เป็นไม้ใกล้ฝั่งแล้ว

แต่ว่าดวงตาทั้งสองข้างในขณะที่ขยับ กลับไม่มีเค้าความชราแม้แต่น้อย เต็มไปด้วยกำลังวังชา

เมื่อเห็นรูปร่างของเยี่ยนจ้าวเกอกับวังฝูงมังกรชัดตา ชายชราก็ชะงักเล็กน้อย “เจ้า…เจ้าคือคนที่ทำร้ายคังจิ่นหยวน?”

ถึงจะประหลาดใจที่พบชายหนุ่มที่นี่ แต่การเคลื่อนไหวของชายชราก็ไม่ช้าลง ฟันกระบี่มาทันที

เยี่ยนจ้าวเกอลงมือทันทีเช่นกัน เขากับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกระโจนออกจากด้านในวังฝูงมังกร พุ่งเข้าปะทะ

บนมหาสมุทรที่สงบลงได้ไม่นาน เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ขึ้นอีกครั้ง

ชายชราผู้นี้มีพลังเหนือกว่าคังจิ่นหยวน นิสัยระแวดระวังยิ่งกว่า ประกายกระบี่สายหนึ่งเดี๋ยวเร็วเดี๋ยวช้า ครอบคลุมบริเวณรอบๆ

หลังจากเขาไม่พบว่าไม่อาจทำลายการประสานระหว่างเยี่ยนจ้าวเกอกับกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกได้ ก็ไม่ได้อับอายจนกลายเป็นโทสะ แต่จิตใจกลับสั่นสะท้านเสียด้วยซ้ำ

ชายชราผู้นี้สงบสติอารมณ์ เข้าปะทะกับเยี่ยนจ้าวเกอ หมายจะรอกำลังเสริม ดึงดูดให้จอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องคนอื่นเข้าใกล้ จากนั้นค่อยรวมพลังกันล้อมจับชายหนุ่ม

เยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกร่วมมือกันตีขนาบ เตรียมจะใช้วิธีการเดิม โดยการขังชายชราผู้นี้ในวังฝูงมังกร

ชายชราระวังตัวกว่าเดิม ประกายกระบี่ปรากฏขึ้น ไม่ได้ต้องการให้ประสบผลเพียงหวังไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด

ขอเพียงเยี่ยนจ้าวเกอเผยความคิดถอย เขาจะใช้ประกายกระบี่เข้าไปพัวพัน ไม่ให้ชายหนุ่มหลุดไปได้

หลังจากสัมผัสได้ว่าเป็นหลุมพรางพลิกกลับมาของเยี่ยนจ้าวเกอ เขาก็ถอยหนีทันที

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว เหมือนไม่ต้องการสู้ติดพันอยู่ที่นี่นาน หมุนร่างทีหนึ่ง ผละไปทันที