ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 659

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอ ได้มาจากการหลอมเปลี่ยนซากของผู้อื่น ตอนแรกเป็นร่างของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ มีพื้นฐานแข็งแกร่ง ไม่อาจเปลี่ยนไปฝึกวิชาอื่นได้ง่ายๆ ดังนั้นจึงไม่เคยฝึกฝนวรยุทธ์ต้นกำเนิดสายหยกพิสุทธิ์อย่างคัมภีร์นภาไร้ขีดจำกัด หรือคัมภีร์พลิกฟ้ามาก่อน

แต่เยี่ยนจ้าวเกอมีวิชาที่เหมาะสมกับตัวมัน ทำให้พลังของมันยิ่งมายิ่งแข็งแกร่ง

วิชาคุนเผิงรกร้าง เป็นวรยุทธ์ที่มีชื่อเสียงก่อนวิกฤตการณ์ หลังจากเคล็ดวิชาลมกรดในตอนแรกสร้างรากฐานได้แล้ว

นับเป็นวรยุทธ์ระดับสูงสุดในการฝึกวิถีพลังคุนเผิงของมนุษย์ตั้งแต่ประวัติศาสตร์เคยมีมา

เยี่ยนจ้าวเกอใช้คัมภีร์นภาไร้ขอบเขตเลียนแบบวิชาคุนเผิงรกร้าง ลงมือพร้อมกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก สะท้อนเป็นภาพตัวคุนเผิง

ชายชราผู้นั้นป้องกันตัวเองอย่างเต็มที่ด้วยพลังทั้งหมดเหมือนก่อนหน้า ยังพอจะต้านทานไว้ได้

ตอนนี้ลงมือจู่โจมเอง จึงไม่อาจถอยกลับ ถูกเยี่ยนจ้าวเกอม้วนตัวไว้ ส่งเข้าไปในวังฝูงมังกร

ครั้นเขาเข้ามา ประตูวังก็ปิดเสียงดังปัง จากนั้นก็จมลงสู่ทะเล ไปไกลในชั่วพริบตา

หลังจากเข้ามาในวังฝูงมังกร ชายชราผู้นั้นก็แค่นเสียง “เด็กน้อยเจ้าเล่ห์!”

เขาพลิกฝ่ามือ กระบี่ยาววาบวับปรากฏขึ้นในมือ ปราณกระบี่พรั่งพรู สภาวะดุดันทีเดียว

จากเรื่องเล่าที่ได้ยินมา เขารู้ว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีกระบองไม้ไผ่ประหลาดแท่งหนึ่งที่สะกดอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นต่ำได้ ชายชรายามนี้จึงไม่ได้ใช้กระบี่ที่ตัวเองพกติดตัวมาโดยตลอด

แต่ในตอนนี้ถึงเวลาสู้ตาย ชีวิตของตนเทียบกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ พิจารณาความสำคัญแล้ว ไม่ต้องบรรยายก็รู้ดี

ถ้าหากรอดชีวิตไปได้ ต่อให้กระบี่ได้รับความเสียหาย ก็ได้แต่ทำใจ ค่อยหาโอกาสทวงแค้นวันหน้า

“ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องไม่อาจสร้างอาวุธศักดิ์สิทธิ์สำหรับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ แต่ดูจากท่าผู้สืบทอดของผู้วิเศษเซิงอย่างพวกท่านต่างมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ติดตัว ตระกูลไม่ใช่แค่มั่งมีแบบธรรมดาแน่” เยี่ยนจ้าวเกอเห็นในที่สุดเขาก็ใช้กระบี่ แต่กลับไม่สนใจ ในมือเปล่งแสงสีม่วง กระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าโผล่ขึ้นมา จากนั้นก็ฟาดใส่!

“…” อีกฝ่ายได้ยินคำพูดของเขา สีหน้าแปลกประหลาดขึ้น

ขณะมองอาวุธศักดิ์สิทธิ์สามชิ้นได้แก่หอกขนอีกาสังหารในมือ และเกราะเหมันต์ทระนงบนร่างของเยี่ยนจ้าวเกอ รวมถึงหอกมังกรมัจฉาที่อยู่ในมือร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก ชายชราโมโหจนคับค้อง ไร้คำพูดอยู่ชั่วขณะ

ชายชราผู้นี้สงบจิตใจ กระบี่ยาวในมือเอียงลงนิ้วหนึ่ง

ประกายกระบี่เย็นยะเยือก ประสานกับวิชากระบี่กาลเคลื่อนคล้อย กลายเป็นสายรุ้ง เคลื่อนไหวทั่วท้องฟ้า

เขาหมายจะใช้การเปลี่ยนแปลงของท่ากระบี่ชิงชัย หลบหลีกกระบองไม้ไผ่สีเขียวของเยี่ยนจ้าวเกอ โจมตีใส่ชายหนุ่มโดยตรง

ถ้าหากไล่ต้อนเยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกให้หลีกทางได้ เขาจะมีโอกาสพุ่งออกจากวังฝูงมังกร

“โอ้ กระบี่ไม่เลว ใกล้เคียงกับระดับของหอกมังกรมัจฉา ในกลุ่มอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นล่างนับว่าโดดเด่นมาก”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเล็กน้อย แต่กลับทำให้สีหน้าของชายชราถมึงทึงกว่าเดิม

เพียงชมกระบี่ ไม่ได้ชมวิชากระบี่กับคน…

ทว่าชายชราไม่มีเวลาให้คับข้องใจแล้ว

กระบองไม้ไผ่สีเขียวกระจายไปทั่ว แสงอัสดงและรุ้งกินน้ำล้วนถูกทำลาย

หอกขนอีกาสังหารในมือเยี่ยนจ้าวเกอกับหอกมังกรมัจฉาในมือร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพาดขึ้นพร้อมกัน ขัดขวางกระบี่รุ้งพร่างพราวของชายชราผู้นั้นไว้

ในวินาทีถัดมา กระมองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าฟาดลง ทำให้ประกายกระบี่ของกระบี่รุ้งพร่างพราวริบหรี่ลง

ชายชราผู้นี้พลิกตัวหลบ กระบองไม้ไผ่ของเยี่ยนจ้าวเกอฟาดลงมาติดต่อกัน กลับฟาดใส่บ่าของเขา

เขาถูกฟาดร่างจนกายสั่นสะท้าน ถุงย่อส่วนใบหนึ่งหล่นออกมา

เยี่ยนจ้าวเกอตาเป็นประกายเล็กน้อย

ชายชราตกใจ เยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพุ่งเข้าหา หอกแล้วหอกเล่ากดดันอีกฝ่ายถอยหลัง

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกคว้ามือ ถุงย่อส่วนใบนั้นมาอยู่ในมือแล้ว

กลิ่นหอมกำจายที่ลอยออกมาจากด้านในเป็นกลิ่นที่เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกได้เมื่อครู่ มาจากบนร่างของชายชราผู้นี้อย่างที่คิดไว้

“หยุดมือ!” ชายชราร้อนใจ พุ่งเข้ามา กลับต้องถอยเพราะเยี่ยนจ้าวเกออีกครั้ง

ปราณมังกรหลายสายในวังฝูงมังกรพุ่งลงด้านล่าง ล้อมชายชราผู้นั้นไว้ คิดขังเขาไว้ด้านในเหมือนกับโซ่ตรวน

ชายชราหลบหลีกซ้ายขวา ประกายกระบี่ของกระบี่รุ้งพร่างพราวกระจัดกระจายไปทั่ว โซ่ปราณมังกรพลันแตกร้าว