ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 661

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเลื่อนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม ขั้นรวมรูประยะท้ายได้สำเร็จ!

การหลอมเปลี่ยนพลังงานและปราณมังกรเพื่อชำระล้างร่างกาย การดูดซับพลังจันทร์ของดำส่วนหนึ่ง การฝึกฝนท่าคุนเผิงรกร้างอันเป็นวรยุทธ์สะท้านโลกา ต่างทำให้พลังของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพัฒนาขึ้นขั้นหนึ่ง

สุดท้ายในตอนนี้ หลังจากได้ผลึกปอดแดนทะเลมา มันก็ก้าวเท้าก้าวสุดท้ายสำเร็จ

ภายใต้การสั่งสม ด่านที่ลำบากยากเข็ญสำหรับคนจำนวนมาก ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกกลับก้าวข้ามได้อย่างสบายๆ

น้ำทั้งหมดไหลรวมกันเป็นธาร

ชายชราผู้นั้นแม้ว่าจะเป็นยอดฝีมือที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสามเช่นกัน อีกทั้งยังฝึกฝนวิชาอย่างคัมภีร์นภากาลเวลา กอปรกับมีพลังเหนือธรรมดา

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับกระบองไม้ไผ่สีเขียวของเยี่ยนจ้าวเกอ อาวุธศักดิ์สิทธิ์กระบี่รุ้งพร่างพราวของเขาไม่อาจแสดงความสามารถได้

เยี่ยนจ้าวเกอถอดเกราะเหมันต์ทระนง ใส่ลงบนร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่เหี้ยมหาญอยู่แล้วน่าเกรงขามมากขึ้น ผลลัพธ์ของการต่อสู้ต่อจากนี้ถูกลิขิตไว้แล้ว

ปราณมังกรหลายสายในวังฝูงมังกรกลายเป็นสายโซ่ ผนึกทางหนีของชายชราผู้นั้นไว้โดยสิ้นเชิง

สู้ก็สู้ไม่ได้ หนีก็หนีไม่พ้น

เยี่ยนจ้าวเกอหมายจะจับเป็นชายชราผู้นี้ ในเมื่ออีกฝ่ายทำหน้าที่ส่งของวิเศษต่างๆ เช่นเครื่องหอมบรรจุฟ้าและผลึกปอดแดนทะเล เช่นนั้นก็น่าจะเข้าใจรายละเอียดของค่ายกลบูชาฟ้า

ถึงแม้จะอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม ขั้นรวมรูประยะท้ายเหมือนกัน ทว่ามีเรื่องที่รู้มากกว่าน้องชายเสียนิสัยอย่างคังจิ่นหยวนอย่างชัดเจน

แต่ว่าชายชราผู้นี้กลับมีนิสัยเด็ดขาดยิ่ง ไม่กลัวตายเหมือนคังจิ่นหยวนนั่น

จนถึงตอนสุดท้ายเมื่อพบว่าไม่มีความหวังจะหนีอีก และเยี่ยนจ้าวเกอมีความคิดจะจับเป็น เขาก็กัดฟันพุ่งใส่คมหอกของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกใช้พลังและท่ามือได้ตามใจ เก็บพลังของตัวเอง

ชายชราผู้นั้นกลับทำท่าขอตกตายร่วมกับศัตรู ไม่สนใจตัวเองโดยสิ้นเชิง ฉวยโอกาสจู่โจมอย่างดุดัน

เยี่ยนจ้าวเกอส่ายหน้าเล็กน้อย ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพลันส่งหอกออกไป แทงทรวงอกของอีกฝ่ายทะลุ

ประกายชีวิตหายไปจากดวงตาของชายชราอย่างรวดเร็ว คนโรยราลง

ก่อนจะตาย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่ยอมรับ แต่ไม่ใช่เป็นเพราะความตายของตัวเอง “โจรน้อย เจ้าทำลายแผนการใหญ่ของพวกข้า ข้าไม่มีทางเลิกรากับเจ้าเป็นอันขาด!”

เยี่ยนจ้าวเกอมองเขา จู่ๆ ก็ยิ้มขึ้น “ตาเฒ่า พวกท่านทำให้แผนการใหญ่ของข้าสำเร็จ ขอบคุณมาก”

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเก็บกระบี่รุ้งพร่างพราวในมือของอีกฝ่าย

ชายหนุ่มยื่นมืออกมากดบนจุดตันเถียนของชายชรา ลมปราณที่เหมือนความโกลาหลรุกล้ำเข้าไปด้านใน

อีกฝ่ายที่ใกล้หมดลมหายใจ พึมพำอย่างยากลำบาก “เจ้าคิดจะสำรวจวรยุทธ์ของพรรคเราหรือ? ไม่มีประโยชน์ ไฉนจะให้เจ้าดูออกง่ายขนาดนั้น? เจ้า…”

เขาพลันเบิกตาขึ้น “นี่…”

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าราบเรียบ ญาณจริงแท้ที่เหมือนกับความโกลาหลกลางฝ่ามือรุกล้ำเข้าไปในร่างของชายชรา ค่อยๆ ประกอบกันเป็นภาพไร้สิ้นสุด

ญาณจริงแท้ที่กำลังจะสลายของอีกฝ่ายไหลเชี่ยวไม่หยุด คล้ายกับกลายเป็นกระแสเวลา

กระนั้นในวินาทีนี้ เวลาเหมือนกับหมุนกลับ ทุกสิ่งต่างถอยกลับสู่จุดเริ่มต้นในตอนแรกสุด เมื่อครั้งฟ้าดินยังไม่ได้แยกออกจากกัน ความขมุกขมัวยังไม่จางหาย

ในห้วงสมองของเยี่ยนจ้าวเกอค่อยๆ มีลวดลายแสงหลายสายสว่างขึ้น เรียงกันไม่เป็นระเบียบ ไม่มีลำดับขั้นตอน

แต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนอัศจรรย์พันลึกนัก

ตนเหมือนกับยืนอยู่บนกระแสเวลาอีกครั้ง ปลีกตัวออกมา ก้มมองทะเลเหือดแห้งกลายเป็นนา การเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง

‘ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ทำให้ผู้คนได้รับประโยชน์ไร้สิ้นสุด’ เยี่ยนจ้าวเกอมุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย ในใจเบิกบานยิ่ง

สายตาของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นแน่วแน่ ‘ก่อนวิกฤตการณ์มีเทพเซียนอยู่เต็มท้องฟ้า แต่เพราะเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ ปัจจุบันยังเหลืออยู่เท่าไรไม่มีใครรู้ ทว่าพวกเขาทำได้ถึงขั้นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนธรรมดาเลย’

‘คิดจะโดดออกจากบ่อ จำเป็นต้องเดินบนเส้นทางที่ไม่เคยมีคนเดิน หรือเดินน้อยมาก’

…

ในขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอต่อสู้กับชายชราผู้นั้น สถานการณ์การต่อสู้ในทางเหนือของทะเลหวงเจียก็กำลังดำเนินไปอย่างดุเดือดเช่นกัน

เพลิงอัสนีมากมายบนเกาะเฉวียนหลิงทำให้ค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติเกิดการเปลี่ยนแปลง

การเคลื่อนไหวของปราณวิญญาณแถบทะเลเหนือปั่นป่วน ย่อมทำให้ยอดฝีมือทั้งหมดในกองทัพต่อต้านต้าเสวียนที่อยู่ในข่ายกระบี่บนเกาะโม๋หลูรู้สึกตัว

ดองทัพต่อต้านต้าเสวียนฉวยโอกาสตอนที่ราชวงศ์ต้าเวียนอ๋องหยั่งเท้าไม่มั่นคง ทำให้อีกฝ่ายปั่นป่วนยิ่งกว่าเดิม จนถึงขั้นตกอยู่ในสภาพปั่นป่วนมากขึ้น ทั้งสองฝ่ายรบกันเป็นพัลวัน

ส่วนที่เกาะเฉวียนหลิงจะเกิดเหตุอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ต้าเวียนอ๋องกับฝ่ายต่อต้านต้าเสวียนต่างค่อนข้างประหลาดใจ

พวกหนงอวี่ซวนที่เป็นจอมยุทธ์สำนักแสงสว่างหลังจากหลบการระเบิดครั้งสุดท้ายของเสาแสง ก็เกิดการปะทะกับจอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องในท้องที่เช่นกัน

หลังจากสลัดหลุดได้แล้ว พวกหนงอวี่ซวนก็กลับน่านน้ำทางเหนือของเกาะเฉวียนหลิงอย่างเหนือความคาดหมายของผู้คนอีกครั้ง

หนงอวี่ซวนมองดูมหาสมุทรที่ยังคงเหมือนกับถูกต้ม พลางเงียบงันไม่พูดจา

จอมยุทธ์สำนักแสงสว่างด้านข้างคิดไม่ออก “มหาปรมาจารย์คนหนึ่งทำได้อย่างไร?”

“อวี่ซวน เจ้าเป็นคนที่ศึกษาค่ายกลอัคคีสวรรค์อัสนีวิบัติมากที่สุด คนที่แข็งแกร่งกว่าเจ้าในราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องสามารถงอนิ้วนับได้ เจ้าดูออกหรือไม่ว่าเด็กน้อยจากโลกเบื้องล่างผู้นั้นทำได้อย่างไร?”

หนงอวี่ซวนได้ยินแล้วกลับไม่ตอบ ร่างของเขาจมลงไปในมหาสมุทรด้านล่าง เขาพุ่งถึงก้นทะเล เข้าใกล้เปลือกแผ่นดิน

ณ ที่แห่งนั้น ยังคงมีไฟใต้พิภพพวยพุ่งอยู่