ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 680

เยี่ยนจ้าวเกอที่ถูกฉีเหว่ยและคังฮูหยินพูดถึง ตอนนี้กำลังพุ่งออกมาจากในกระแสปั่นป่วนของมิติ

ขณะมองท้องทะเลกว้างใหญ่เบื้องหน้า เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตัวเอง ‘น่าจะยังอยู่บนโลกซ้อนโลก แต่ไม่รู้ว่ายังอยู่ที่ทะเลหวงเจียหรือไม่?’

ในตอนที่ใคร่ครวญอยู่ เยี่ยนจ้าวเกอพลันเห็นว่าบนผิวทะเลที่สงบในตอนแรกตรงสถานที่ที่อยู่ไกลออกไปสุดขีด จู่ๆ ก็มีพายุพัดขึ้น

พายุพัดน้ำทะเลให้พุ่งขึ้นฟ้าพร้อมกัน

พร้อมๆ กันนั้น ใจกลางพายุยังมีแสงสายฟ้าที่น่ากลัววูบวาบ ขยายออกไปรอบๆ

‘พายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุด…’ เยี่ยนจ้าวเกอร้องขึ้น ‘หลังจากพุ่งไปพุ่งมาอยู่ในมิติ ถึงกับมาถึงแถวๆ เกาะจิ่งชิงเลยหรือนี่?’

เกาะจิ่งชิง อยู่ในเจ็ดสิบสามเกาะบนทะเลหวงเจีย เหมือนกับเกาะหลวนเซียง และเกาะเทียนอิ้น

แต่ว่าที่นี่ไม่ได้อยู่ในแถบทะเลเหนือเหมือนเกาะเทียนอิ้น เกาะเฉวียนหลิง และเกาะชินเหอ แต่อยู่ใกล้ทางตะวันตกของทะเลหวงเจียมากกว่า

สิ่งที่ควรค่าให้เอ่ยถึงก็คือ ที่นี่อยู่ห่างจากที่อยู่ของสำนักแสงสว่างไม่ไกล…

เนื่องจากพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดที่น่ากลัว เกาะจิ่งชิงจึงเป็นสถานที่ที่ไม่มีใครคิดเข้าใกล้

ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องกับสำนักแสงสว่างไม่ได้ยึดที่นี่ไว้ ที่แห่งนี้เหมือนกับกลายเป็นเขตกันชนระหว่างสองฝ่าย

หรือจะพูดว่า เป็นกำแพงทางธรรมชาติที่ขัดขวางการรุกคืบของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องก็ได้

แน่นอนว่าเป็นกำแพงที่ตั้งอยู่บนทิศทางเดียว

แต่เมื่อพูดอีกมุมหนึ่ง ก็เป็นสิ่งที่คล้ายกับหุบเหวสูงผาลึก

สำนักแสงสว่างไม่กลัวว่าราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องจะโจมตีจากทางทิศนี้ ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องจะล้อมสำนักแสงสว่างจากทิศทางอื่น ก็ไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีมาทางเกาะจิ่งชิง

เยี่ยนจ้าวเกอมองพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดที่พัดอยู่กลางฟ้าดิน จากนั้นก็ถอยอย่างชาญฉลาดทันที ให้ตัวเองอยู่ห่างจากเกาะจิ่งชิงไกลกว่าเดิมอีกเล็กน้อย

ในตอนที่พายุรุนแรงเต็มที่ จะไม่ได้พัดอยู่ที่เกาะจิ่งชิงที่เดียว แต่จะลามไปยังอาณาเขตอันกว้างใหญ่ที่อยู่รอบๆ ด้วย

‘ตอนนี้เป็นช่วงที่พายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดคลั่งพอดี’ เยี่ยนจ้าวเกอส่ายหน้า ใช้มือป้องตา เพื่อทอดสายตามองไปไกล

แสงสว่างเคลื่อนไหวเหนือศีรษะของเขา วังฝูงมังกรปรากฏขึ้นอีกครั้ง

เฟิงอวิ๋นเซิง อาหู่ พ่านพ่าน กับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอยู่ด้านใน ทุกคนมองมังกรน้ำหลายตัวพุ่งขึ้นฟ้าตรงที่ไกล พายุกับสายฟ้าแผ่กระจาย เหมือนภาพของวันสิ้นโลก

สามารถก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวที่รุนแรงขนาดนี้ในโลกซ้อนโลกที่มีเขตแดนแข็งแกร่ง และมีการหมุนเวียนของปราณวิญญาณโชติช่วงได้ หากพลังแบบเดียวกันนี้ไปอยู่ในสถานที่อื่นอย่างเช่น โลกแปดพิภพ โลกผืนสมุทร และโลกปีศาจอัคคี พวกมันคงจะถูกทำลายอย่างแท้จริง

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอปิดตานั่งตัวตรง ปรับลมหายใจอย่างต่อเนื่อง

กระแสปราณหลายสายไหลออกมาจากในร่างของมัน ขณะหมุนเวียน ก็ถูกเก็บไปอีกครั้ง หายใจวนเวียน

หากมองเข้าไปในร่าง จะพบว่าด้านในร่างกายของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกมีบาดแผลเล็กๆ อยู่มากมาย

อาการบาดเจ็บนี้แม้จะดูเล็กน้อยจนแทบจะตรวจไม่เจอ แต่ว่าหากให้รอยแผลสักรอยหนึ่งไปอยู่บนตัวจอมยุทธ์มหาปรมาจารย์ คงจะอันตรายถึงชีวิต

อาการบาดเจ็บมากมายเมื่อสะสมด้วยกันแล้ว ตอนนี้ถึงจะดูไม่สะดุดตา แต่เมื่อสะสมนานวันเข้า จะกลายเป็นภัยซ้อนเร้นร้ายแรง

เขื่อนยาวพันลี้พังทลายเพราะโพรงมด รอยแตกหากมีมากถึงระดับหนึ่ง สุดท้ายเขื่อนก็จะแตกเอง

ทว่าหากรักษาและฟื้นฟูในตอนที่บาดแผลเหล่านี้ยังไม่รุนแรง ในอนาคตหน้าย่อมไม่มีปัญหา

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกอนาทีนี้ตั้งใจฟื้นฟูอาการบาดเจ็บเหล่านี้

อาศัยประโยชน์จากอาวุธศักดิ์สิทธิ์สองชิ้น จึงไม่เสียเปรียบในตอนที่ถ่วงเวลาและประมือกับยอดฝีมือที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่ ขั้นเทวะสำแดงระยะต้น แต่จะมากจะน้อยก็ได้รับผลกระทบอยู่บ้าง