ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 705

หอสักการะหลักสำนักความมืดถูกราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องทำลาย หอสักการะย่อยส่วนใหญ่เองก็พินาศไปด้วย

พวกโจวฮ่าวเซิงที่เป็นยอดฝีมือสำนักความมืดและลูกศิษย์ในสำนักส่วนใหญ่ ในตอนนี้ต่างพักอยู่ในที่ต่างๆ เช่นหอกระบี่ทะเลเหนือและเกาะมนุษย์สำริดชั่วคราว

ปัจจุบันราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องถอนทัพ คนในสำนักความมืดพากันแยกย้าย เพื่อยึดครองดินแดนกลับมา และเริ่มทำงานก่อสร้าง

หอสักการะหลักสำนักความมืดเมื่อครั้งอดีตซ่อนอยู่ในมิติ นั่นเป็นประโยชน์เมื่ออยู่ในสถานการณ์พิเศษ

หลังจากโดนทำลาย ก็ยากจะฟื้นฟูให้กลับมาเหมือนเดิม ทว่าหอสักการะย่อยของแต่ละที่ สามารถสร้างขึ้นมาได้ใหม่

พวกเยี่ยนจ้าวเกอและโจวฮ่าวเซิง หลังจากบอกลากู้หงแห่งหอกระบี่ทะเลเหนือแล้ว ก็ผละจากเกาะเพิงหินโม่ทันที

หอสักการะย่อยสำนักความมืดก่อนหน้ายังเหลืออยู่หอหนึ่งที่รอดมาได้ พวกเยี่ยนจ้าวเกอมายังที่นี่ก่อน

เมื่อมาถึงก็หาที่พัก จอมยุทธ์สำนักความมืดต่างส่งคนออกไปสืบข่าว เพื่อยันยันถึงการเคลื่อนไหวของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องและสำนักแสงสว่าง

ตัวโจวฮ่าวเซิงได้สร้างแท่นพิธีกรรมขึ้น เริ่มเตรียมการเป็นครั้งสุดท้าย

แสงที่สลัวแต่กลับหนาหนักเหมือนกับม่านราตรี ขยายออกกลางอากาศ ครอบคลุมหอสักการะย่อยสำนักความมืดแห่งนี้ไว้ ดูเหมือนมีผลคล้ายกับค่ายกลป้องกัน

เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านในกลับรู้สึกได้ว่า ฉากกำบังที่เหมือนกับม่านราตรีนี้ ยังสามารถกั้นเสียงได้ด้วย

ภายใต้ม่านราตรี ยอดฝีมือระดับสูงของสำนักความมืดที่มีโจวฮ่าวเซิงเป็นผู้นำ ทุกคนต่างถือชิ้นส่วนที่หลุดออกมาในตอนที่สร้างสุสานจักรพรรดิประกายกาฬไว้คนละชิ้น พร้อมกับถ่ายเทญาณจริงแท้ของตนเข้าไปกระตุ้น

ชิ้นส่วนโลหะครึ่งดำครึ่งขาวที่เยี่ยนจ้าวเกอครอบครอง วางอยู่ตรงกลาง

บัดนี้ชิ้นส่วนโลหะที่ดูธรรมดาในตอนแรกค่อยๆ ลอยขึ้น แล้วหยุดนิ่งกลางอากาศ

ลวดลายแสงสว่างที่ลี้ลับงดงามอันหนึ่งซึ่งค่อยๆ กลายเป็นรูปเป็นร่างโดยมีมันเป็นศูนย์กลาง

แสงสว่างบนลวดลายค่ายกลเดี๋ยวสว่างเดี๋ยวมืด กะพริบด้วยจังหวะของตัวเอง แค่มองชิ้่นส่วนนี้ก็ทำให้รู้สึกได้แล้วว่าจิตพลังที่อยู่ด้านใน พัฒนากลายเป็นความลี้ลับของการตัดสลับระหว่างแสงและความมืดแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอมองภาพนี้อย่างเงียบๆ เห็นจุดสีดำที่เล็กกระจ้อยร่อยแต่กลับหนักอึ้งจุดหนึ่ง โผล่ขึ้นด้านในมิติอีกครั้ง

หลุมดำปรากฏขึ้นอีกหนึ่งแห่ง มิติที่อยู่รอบๆ บิดเบี้ยวแตกร้าว แต่ภายใต้ผลของลวดลายค่ายกล กลับมีเส้นทางเส้นหนึ่งโผล่ขึ้นอยู่รำไร

เส้นทางนั้นลวงตาไร้รูปร่าง การใช้ตาเนื้อมองดูไม่อาจสัมผัสถึงการดำรงอยู่ของมันได้

แต่ว่าในความรู้สึก นั่นเป็นเส้นทางเส้นหนึ่งที่รอให้คนก้าวขึ้นไป มุ่งหน้าไปยังทิศทางหนึ่ง ทอดไปถึงตัวตนบางอย่าง

โจวฮ่าวเซิงกล่าว “ศิษย์น้องอู๋ พวกเจ้ารักษาค่ายกลไว้ นอกจากนั้นให้เฝ้าอาณาเขตด้านนอกไว้ด้วย ป้องกันไม่ให้สำนักแสงสว่างหรือคนอื่นลอบโจมตี”

ผู้อาวุโสสำนักความมืดส่วนหนึ่งที่มีอู๋จื่อซิวเป็นผู้นำตอบ “ขอรับท่านเจ้าสำนัก”

โจวฮ่าวเซิงสูดหายใจลึก พาผู้อาวุโสสำนักความมืดอีกส่วนหนึ่งไปยังด้านในมิติที่แตกร้าว

เยี่ยนจ้าวเกอตามไปด้วย หลังจากก้าวเข้าไปในมิติ กลับถูกกระแสปั่นป่วนของมิติที่หยุ่งเหยิงรอบๆ รบกวน เหมือนถูกพลังไร้รูปร่างกั้นไว้

ด้านในมิติที่สับสน มีเส้นทางไร้รูปร่างที่มองไม่เห็นอยู่สายหนึ่งจริงๆ

ทุกคนมุ่งหน้าไป มิติสีดำตรงหน้านี้แยกแยะทิศทางได้ยาก ไม่อาจจำแนกซ้ายขวา มืดสลัว ไร้แสงสว่าง

คิดจะพิจารณาทิศทางในการมุ่งหน้า ได้แต่ก้าวไปตามเส้นทางที่เหมือนไม่มีอยู่นั้นเท่านั้น

ถ้าหากคนที่ร่วมทางไม่พูดอะไร เยี่ยนจ้าวเกอเองก็ไม่ได้ยินเสียงใดๆ ในมิติความมืด

การข้ามผ่านสภาพแวดล้อมที่สงบเงียบ ความจริงเป็นการเคี่ยวกรำจิตใจของผู้คนอย่างหนึ่ง หากผ่านไปนานเข้า จะทำให้ผู้คนที่มีจิตใจแน่วแน่คลุ้มคลั่งได้

แต่ว่าพวกโจวฮ่าวเซิงกลับมีสีหน้าสงบนิ่ง รู้สึกสบายใจยิ่ง