ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 740

ในห้วงเวลาเช่นนี้ การแบ่งสูงต่ำของวิชาวรยุทธ์ระหว่างแต่ละคนได้สะท้อนออกมาแล้ว

คังฮูหยินและถานจิ่นผู้อาวุโสสำนักแสงสว่าง ที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า ขั้นเทวะสำแดงระยะกลางเหมือนกัน กลับมีสภาพไม่เหมือนกัน

ถานจิ่นอยู่ในเขตแดนมายา ได้แต่นั่งเฉยๆ อย่างหมดอาลัยตายอยาก

ส่วนในดวงตาสองข้างของคังฮูหยินมีคลื่นแสงวนเวียน เหมือนกับกระแสเวลา

แสงสว่างนี้ทำให้ความว่างเปล่าที่อยู่รอบๆ คังฮูหยินเริ่มเปลี่ยนแปลง เหมือนกับกำลังจะเปลี่ยนจากลวงเป็นจริง

ตัวนางรวมถึงความว่างเปล่าใกล้ๆ นาง กำลังจะถอยกลับไปอยู่ในสภาพก่อนที่เยี่ยนจ้าวเกอจะใช้พิธีกรรม เหมือนกับเวลาไหลย้อนกลับ

ในตอนนี้นางกำลังศึกษาทดลอง เห็นเพียงเค้าลางหนึ่งอย่างเลือนราง โดยที่ยังไม่ได้แยกแยะ

หลังจากเวลาผ่านไป คังฮูหยินก็เหมือนจะได้อะไรบางอย่างมา ร่างมายาของนางเหยียบไปบนของแข็งจริงๆ แล้ว

ถึงแม้ว่าความเร็วจะช้าถึงขีดสุด ช้าจนแทบสังเกตไม่เห็น ตาเนื้อไม่อาจแยกแยะความแตกต่าง แต่ทุกสิ่งก็กำลังเกิดขึ้นจริงๆ

เยี่ยนจ้าวเกอรู้ดียิ่งกว่า ว่าหลังจากนางเริ่มเปลี่ยนจากลวงเป็นจริง พลังฝึกปรือจะแสดงออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วในการฟื้นตัวของนางจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นด้วย

ยิ่งผ่านไปเท่าไร ความเร็วในการฟื้นตัวจะยิ่งเร็วเท่านั้น

‘คัมภีร์นภากาลเวลามีคุณประโยชน์เหลือคณาจริงๆ’ เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งมอง ทางหนึ่งจุ๊ปากชมเชย ‘น่าเสียดายที่พลังฝึกปรือของท่านยังต่ำไปบ้าง ถ้าหากท่านมีพลังฝึกปรือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะสำแดง เกรงว่าจะสามารถคืนสภาพบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์นี้ได้ในระยะเวลาสั้นๆ’

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เยี่ยนจ้าวเกออดหัวเราะขึ้นไม่ได้ ‘ข้าเองก็เหมือนกัน’

เขาฝึกฝนคัมภีร์นภาไร้ขอบเขตกับคัมภีร์พลิกนภา ถ้ามีระดับพลังฝึกปรือสูงพอ การฟื้นฟูที่นี่จะง่ายดายกว่าคังฮูหยินที่ฝึกฝนคัมภีร์นภากาลเวลา

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอไม่รีบร้อน ถึงอย่างไรทางด้านโลกยมทะยานก็มีการเตรียมการไว้แล้ว ไม่ถึงกับไร้ความมั่นใจ

คังเม่าเซิงนึกว่าเยี่ยนจ้าวเกอถูกขังอยู่ที่นี่เช่นกัน เรื่องที่คิดทำในตอนแรกไม่สำเร็จ กลับคำนวณพลาดแล้ว

อีกด้านหนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอกลับใช้เขตแดนมายานี้ฝึกฝน

‘การอยู่ในความว่างเปล่าที่มีสภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงซับซ้อนเช่นนี้ ความจริงเหมาะกับการศึกษาความลึกซึ้งของคัมภีร์นภาความว่างเปล่า’ เยี่ยนจ้าวเกอใช้นิ้วแตะริมฝีปาก ‘น่าเสียดายที่ข้าไม่มีอยู่ในมือ’

คัมภีร์นภาความว่างเปล่า หนึ่งในคัมภีร์นภาแรกเริ่มสิบม้วน บรรยายถึงความลึกซึ้งในการเปลี่ยนแปลงของความว่างเปล่าและมิติเวลา เป็นหนึ่งในตัวตนระดับสูงสุดในหมู่คัมภีร์ที่คล้ายๆ กัน

ไม่ว่าจะเป็นเยี่ยนจ้าวเกอ คังฮูหยิน หรือพวกถานจิ่น ถ้าหากใช้คัมภีร์นภาความว่างเปล่าเป็นราฐานในการฝึกปรือวรยุทธ์ เช่นนั้นจะสามารถเคลื่อนไหวในสภาพแวดล้อมตรงหน้าได้อย่างอิสระ เข้าออกเขตแดนมายาแห่งนี้ได้ตามใจ

เยี่ยนจ้าวเกอถึงขั้นสงสัยว่า จอมยุทธ์ที่ฝึกฝนคัมภีร์นภาความว่างเปล่าจนมีความสำเร็จระดับหนึ่ง ต่อให้ไม่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสามขึ้นไป ก็สามารถเคลื่อนไหวในบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์โดยไม่ถูกพลังแห่งเขตแดนรบกวนได้

ก่อนวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่ในอดีต ผู้สืบทอดสายหยกพิสุทธิ์มียอดฝีมือที่ฝึกฝนคัมภีร์นภาความว่างเปล่า สามารถเดินทางไปทั่วใต้หล้า และท่องเที่ยวไปทั้งจักรวาลด้วยตัวคนเดียวได้

แต่น่าเสียดายเพราะวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่ จึงไม่ทราบว่าเสื่อมโทรมจนเป็นอย่างไรไปแล้ว

กระนั้นวรยุทธ์ที่องค์ประมุขประจิมซึ่งปรากฏตัวขึ้นเพียงแวบเดียว ก่อนจะเข้าไปในสุสานจัรพรรดิประกายกาฬใช้ เยี่ยนจ้าวเกอแยกแยะได้ว่าเป็นคัมภีร์นภาความว่างเปล่า อีกทั้งยังเป็นการสืบทอดสายตรง หมายความว่าวรยุทธ์ชนิดนี้ไม่ได้สาปสูญไป

ด้านในชั้นหนังสือวังเทพ คัมภีร์นภาแรกเริ่มสิบม้วน มีอยู่สี่ม้วน

คัมภีร์นภาไร้ขอบเขต คัมภีร์ต้นกำเนิดเล่มแรกซึ่งเยี่ยนจ้าวเกอใช้เป็นรากฐานให้ตัวเอง ไม่จำเป็นต้องพูดถึง

นอกจากนี้แล้ว ยังมีคัมภีร์พลิกนภาซึ่งเป็นหนึ่งในสามคัมภีร์ที่เกิดก่อน และคัมภีร์นภาหยินหยางกับคัมภีร์นภาครอบจักรวาลซึ่งอยู่ในคัมภีร์หกเล่มซึ่งเกิดทีหลัง

ตอนนี้แม้ว่าไม่มีคัมภีร์นภาความว่างเปล่าอยู่ในมือ แต่สภาพแวดล้อมตรงหน้าก็เหมาะให้เยี่ยนจ้าวเกอฝึกฝนวรยุทธ์อื่นอยู่ดี

คัมภีร์พลิกนภาบรรยายถึงพลังอันยิ่งใหญ่แห่งการปรับเปลี่ยนของขั้วตรงข้าม ความจริงและความลวงก็เป็นหลักการที่อยู่ขั้วตรงข้ามเช่นกัน

นอกจากนี้ เยี่ยนจ้าวเกอยังได้เตรียมการฝึกฝนคัมภีร์นภาแรกเริ่มม้วนที่สามไว้แล้ว

สิ่งที่เขาเลือกในครั้งนี้คือคัมภีร์นภาหยินหยาง

คัมภีร์นภาหยินหยางบรรยายถึงหลักการเปลี่ยนแปลงของหยินหยางสี่ลักษณ์ หลักการมากมายกำเนิดต่อเนื่อง เปลี่ยนแปลงไร้สิ้นสุด แต่กลับเกี่ยวพันถึงการเปลี่ยนแปลงของ หยิน หยาง จริง ปลอม

สี่ลักษณ์แบ่งแยก จากนั้นก็รวมกันเป็นหนึ่ง สุดท้ายผสมผสานกันและกัน ค่อยๆ กลายเป็นปลาหยินหยาง โอบกอดเข้าด้วยกัน รวมเป็นหนึ่งกับธรรมชาติ

เยี่ยนจ้าวเกอลืมตา ม่านตาซ้ายเป็นสีขาวบริสุทธิ์ ลูกตาดำขลับ ตาขวาตรงกันข้าม ม่านตาดำขลับ ลูกตาสีขาวบริสุทธิ์

พริบตาต่อมา ดวงตาของเขาก็กลับคืนสู่ลักษณะเดิม

ครั้งนี้เขาค่อยพยักหน้าเล็กน้อย ‘อืม เมื่อครู่เดินบนเส้นทางที่ถูกแล้ว ก้าวเท้าก้าวแรกสำเร็จ’

ความคิดทำงานในสมอง เยี่ยนจ้าวเกอสั่งความคิด พลังแห่งจันทร์ดำที่ดูดซับมาจากในพิธีอาทิตย์ดำจันทร์ยะเยือกก่อนหน้านี้ กลับจากความโกลาหลสู่สภาพเดิม

ปราณหยินหยางในจุดตันเถียนของเยี่ยนจ้าวเกอเหนี่ยวนำให้พลังแห่งจันทร์ดำมาประสาน ปรากฏลักษณะหยินอ่อน โดยหยินอยู่ในหยาง

ภายใต้การหลอมอย่างต่อเนื่อง พลังแห่งจันทร์ดำกลายเป็นพลังหยินอ่อนอย่างรวดเร็ว

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มขึ้น ‘ก้าวที่สอง’

ไม่รู้ฝึกฝนไปนานเท่าไร เยี่ยนจ้าวเกอค่อยได้สติกลับมา เห็นคังฮูหยินที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ร่างกายครึ่งหนึ่งเป็นความจริง ครึ่งหนึ่งเป็นมายา

ภายใต้ผลกระทบจากนาง เขตแดนมายาแห่งนี้ถึงขั้นที่เกิดการสั่นไหวเล็กน้อย

ความว่างเปล่าที่เหมือนกับ ‘กลุ่มเมฆ’ มีสภาวะเมฆสลาย

เยี่ยนจ้าวเกอหันไปมอง เห็นหลัวจื้อเทามีสีหน้าไร้อารมณ์ดุจเหล็กกล้า พึ่งพาการช่วยเหลือจากกงจักรสุริยันจันทรา ทำให้ตัวเองยึดติดอยู่บนกลุ่มเมฆ กำลังจ้องมาตาเป็นมัน

‘ไม่รู้ว่าทางอาจารย์ปู่เป็นอย่างไรบ้าง?’ เยี่ยนจ้าวเกอพิจารณาในใจ ก่อนจะหยิบหยกแขวนวิญญาณจุติที่ได้จากไป๋จื่อหมิงออกมาอีกครั้ง

หยกแขวนตอนนี้กลายเป็นเงาลวงที่มีเพียงรูปร่าง

แต่ว่าหลังจากเยี่ยนจ้าวเกอลอบโคจรเคล็ดวิชาในคัมภีร์พลิกนภา หยกแขวนพลันกลับจากปลอมเป็นจริงอีกครั้ง

………………………