ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 741

หยกแขวนวิญญาณจุติของไป๋จื่อหมิง หลังจากใช้ไปครั้งหนึ่งแล้ว จำเป็นต้องรอเวลาอย่างน้อยเดือนหนึ่ง จึงจะสามารถใช้ได้อีกครั้ง

แต่ว่าด้านในเขตแดนมายาที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอติดอยู่ นิยามของมิติเวลาและความว่างเปล่าจะเปลี่ยนเป็นเลอะเลือน

เยี่ยนจ้าวเกอแตะหยกแขวน สัมผัสได้ว่าพลังวิญญาณด้านในค่อยๆ ฟื้นฟูขึ้นมาแล้ว

ญาณจริงแท้ถ่ายเทเข้าไปด้านใน หมอกควันสีเขียวมรกตปรากฏขึ้นอีกครั้ง

หมอกควันเดิมทีก็เป็นสิ่งลวงตาอยู่แล้ว เมื่อมาอยู่ในเขตแดนมิติที่พิเศษนี้ จึงเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ลอยออกไปไกล

เยี่ยนจ้าวเกอแบ่งจิตสายหนึ่งออกมา มันทะลุความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด พุ่งลงไปยังโลกยมทะยานพร้อมกับหมอกควันอีกครั้ง

ในตอนที่จิตของเยี่ยนจ้าวเกอลงมายังภูเขาหิมะไพศาลอีกครั้ง ทั่วทั้งภูเขาหิมะไพศาลก็โกลาหลอีกรอบ

แต่ว่าเทียบกับครั้งแรก ครั้งนี้นับว่าสงบกว่ามาก จอมยุทธ์ระดับสูงของภูเขาหิมะไพศาลสมควรเตรียมการไว้แล้ว

นอกจากนี้พวกเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าคนที่ ‘ลงมา’ ในครั้งนี้เป็นเยี่ยนจ้าวเกอ หรือไป๋จื่อหมิง

เมื่อเห็นว่าเป็นเยี่ยนจ้าวเกอลงมาอีกครั้ง เจ้าสำนักคนปัจจุบันของภูเขาหิมะไพศาลก็หัวเราะไม่ออก ร้องไห้ไม่ได้อยู่บ้าง

ของวิเศษที่ยอดฝีมือซึ่งลอยขึ้นไปของสำนักตัวเองใช้จุติเพื่อติดต่อ สุดท้ายเป็นคนอื่นใช้แทน

ถึงแม้ว่าจะโอดครวญในใจ แต่เขาก็ยังมีสีหน้าจริงจัง “ดีที่ทำสำเร็จ เรื่องที่คุณชายเยี่ยนมอบหมายให้ทำ ภูเขาหิมะไพศาลของเราได้ทำเสร็จลุล่วงแล้ว หยวนเจิ้งเฟิง ท่านหยวนอาจารย์ปู่ของท่าน หลุดจากตาน้ำทะเลที่ทะเลตะวันตกมานานแล้ว”

เจ้าสำนักภูเขาหิมะไพศาลลอบถอนใจ คิดถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น

หลังจากเสียบกระดูกทะเลไร้ร่องรอยเจ็ดท่อนใส่แกนไฟใยดินที่อยู่ห่างจากตาน้ำทะเลมาทางเหนือเจ็ดร้อยลี้ การหมุนเวียนของปราณวิญญาณและใยดินที่อยู่รอบๆ ต่างเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง

น้ำวนในตาน้ำทะเลของทะเลตะวันตก ถึงกับเกิดการเปลี่ยนกลับไปด้วย ทะเลลึกพรั่งพรู ไม่ไหลลงด้านล่างอีก แต่พุ่งขึ้นด้านบนเอง

ทะเลตะวันตกทั้งหมดเกิดคลื่นสูงเทียมฟ้าอยู่ชั่วขณะ น้ำพุ่งทะลุหมู่เมฆ ลอยอยู่กลางอากาศ

ในนาทีนั้นท้องฟ้าและมหาสมุทรเหมือนกับพลิกกลับ

จอมยุทธ์สำนักตะวันซ้อนที่อยู่บริเวณรอบๆ ต่างรับมือไม่ทัน ถูกคลื่นคลั่งกดดันให้ถอยหนี

หยวนเจิ้งเฟิงที่ถูกพวกเขาใช้พลังทั้งหมดประสานกับน้ำวนในตาน้ำทะเลสะกดไว้ด้านล่างในตอนแรก ถูกตาน้ำทะเลพ่นออกมาจากก้นทะเล

พวกยอดฝีมือจากภูเขาหิมะไพศาลที่ยังอยู่ในทะเลตะวันตก ก็เกือบถูกคลื่นทะเลเทียมฟ้ากลืนกินเช่นกัน รีบถอยหลังอย่างเร่งร้อน ในใจนอกจากความตกตะลึงแล้วก็คือความสงสัย

ในตอนแรกพวกเขาก็แค่เห็นเยี่ยนจ้าวเกอพูดอย่างมั่นใจ จึงมีความคิดจะลองทำดูเท่านั้น

ครั้นจนความจริงปรากฏ ทุกคนในภูเขาหิมะไพศาลต่างก็ตกใจเหมือนจอมยุทธ์สำนักตะวันซ้อน

ขณะที่ตื่นตะลึง แม้จะเต็มไปด้วยข้อสงสัย แม้รู้อยู่แล้วว่าเป็นเพราะพวกตนฝังกระดูกทะเลไร้ร่องรอย แต่จนกระทั่งเกิดเรื่องก็ยังไม่ทราบถึงเหตุผลและหลักการที่แท้จริงอยู่ดี

นี่ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ในใจของคนจากภูเขาหิมะไพศาลดูลึกล้ำยากจะหยั่งคาดมากกว่าเดิม

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “สำนักตะวันซ้อนเล่า?”

ยอดฝีมือของภูเขาหิมะไพศาลคนนั้นใบหน้าฉายรอยยิ้ม “อาจารย์ปู่ของท่านหลังจากออกมาจากตาน้ำทะเลแล้ว ก็เข่นฆ่าไปทั่วสารทิศ สังหารเจ้าสำนักตะวันซ้อนทิ้งที่นั่น ส่วนยอดฝีมือระดับสูงของสำนักตะวันซ้อนที่เหลือบาดเจ็บล้มตายมากกว่าครึ่ง”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ อีกฝ่ายก็ถอนใจอย่างเงียบๆ หลังจากหยวนเจิ้งเฟิงออกจากทะเลแล้ว พลังอันกล้าแข็งที่แสดงออกมา ก็สั่นสะเทือนโลกยมทะยานทั้งใบอีกครั้ง

ก่อนไป๋จื่อหมิงจะลอยขึ้นไป ถึงแม้ว่าสำนักตะวันซ้อนจะเป็นขุมกำลังอันดับหนึ่งบนโลกยมทะยาน แต่ไป๋จื่อหมิงกลับเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของโลกยมทะยานอย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากเขาลอยขึ้นไปแล้ว เจ้าสำนักตะวันซ้อนก็มาแทนที่ ครอบครองอันดับหนึ่งแต่เพียงผู้เดียว

แต่ว่าจ้าวแห่งวรยุทธ์ที่เย้ยโลกยมทะยาน กลับถูกหยวนเจิ้งเฟิงสังหารทิ้งคาที่ แม้แต่โอกาสหนียังไม่มี

นอกจากนี้แล้ว รอบๆ ยังมียอดฝีมือของสำนักตะวันซ้อนที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ถูกหยวนเจิ้งเฟิงฆ่าจนแตกฉานซ่านเซ็นเช่นกัน