ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 779

เยี่ยนจ้าวเกอใช้ท่าดัชนีหยินหยาง ปลายนิ้วกระจายไปทุกที่ พลังหมัดของจางเชาพลันกลับด้าน

จางเชาตื่นตระหนก ดีที่เขาระวังตัว ออกกระบวนท่าไม่ได้ใช้หมด ยังเปลี่ยนกระบวนท่าได้ทัน

มือซ้ายอยู่หน้ามือขวาอยู่หลัง จางเชาตั้งสองฝ่ามือไว้ด้านหน้า สลายพลังดัชนีของเยี่ยนจ้าวเกอ

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอภายใต้ดัชนีเดียว หยินหยางเปลี่ยนแปลงรวดเร็วเกินไป แทบไม่มีการติดขัด จางเชาฝ่ามือซ้ายไม่ทันปล่อยพลัง ใจกลางฝ่ามือก็ถูกชายหนุ่มทิ่มนิ้วทะลุ!

แสงสว่างสีขาวโพลนเจาะฝ่ามือซ้ายของจางเชาเป็นรูเลือดรูหนึ่ง ทะลวงฝ่ามือซ้ายของเขา แล้วมุ่งไปด้านหน้าต่อ

เมื่อป้องกันได้แล้ว มือขวาของจางเชาก็รวบรวมพลังได้ทัน ญาณจริงแท้อันกล้าแข็งในที่สุดก็ต้านการโจมตีจากพลังดัชนีอันนุ่มนวลได้

ขณะหยินหยางแลกเปลี่ยนกัน ก็กำลังจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

จางเชาไม่กล้าลังเลแม้แต่น้อย รีบร้อนถอยหลัง หลบดัชนีของเยี่ยนจ้าวเกอไปได้อย่างเส้นยาแดงผ่าแปด

ชายชราทั้งตกใจทั้งโมโห เขาที่ทำลายนภาได้เห็นเทวะสำแดง ก้าวสู่ขั้นเทวะสำแดง เมื่อปล่อยหมัดถึงตะวันออกมา ย่อมมีอานุภาพดุดันอหังการกว่าเดิม

จากแค่ความสามารถในการปะทะซึ่งหน้าอย่างเดียว ต่อให้จะอยู่ในโลกซ้อนโลก จางเชาก็มีพลังโดดเด่นท่ามกลางจอมยุทธ์ในระดับเดียวกัน

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอได้ศึกษาคัมภีร์นภาหยินหยาง ดัชนีหยินหยางที่ใช้ออกมากลับกดข่มหมัดถึงตะวันของเขาพอดิบพอดี ทำให้เขาเสียท่าอย่างสาหัส

มีพลังแต่ไม่อาจใช้วรยุทธ์!

คังเม่าเซิงในตอนนี้ได้แต่ร่วมมือกับจางเชา กระบี่กาลเคลื่อนคล้อยถูกใช้ กลายเป็นกระแสกาลเวลา ฟันลงใส่เยี่ยนจ้าวเกอ

ประกายกระบี่ครอบคลุม ทำให้ความเร็วของเยี่ยนจ้าวเกอคล้ายกับเชื่องช้าลงในพริบตา

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ใต้เท้าข้างหนึ่งปรากฏปราณสีดำ ใต้เท้าอีกข้างปรากฏปราณสีขาว

ปราณสีขาวดำผสมผสานวนเวียน พุ่งจากสองเท้าของเขาขึ้นสู่ด้านบน ส่งพลังผ่านกระดูกสันหลังช่วงเอว

นิ้วข้างซ้ายของเขาจิ้มใส่ประกายกระบี่ของคังเม่าเซิง ปลายนิ้วเป็นสีขาวดำอย่างเลือนราง

ปลาหยินหางผสมกัน ก่อเกิดเป็นภาพหยินหยาง

ภาพหยินหยางหมุนติ้ว ประกายกระบี่ของคังเม่าเซิงพลันถูกเบี่ยงใส่จางเชาแทน!

คังเม่าเซิงกับจางเชาเบิกตากว้างพร้อมกัน

คังเม่าเซิงที่เลื่อนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่ ขั้นเทวะสำแดงระยะต้น ใช้วรยุทธ์และพลังญาณจริงแท้ของตัวเองได้อย่างละเอียดลึกซึ้ง และใช้ได้ตามใจนึก

นอกเสียจากว่าอีกฝ่ายจะมีพลังแข็งแกร่งกว่าเขาเกินไป หรือว่าวรยุทธ์สะกดกระบี่กาลเคลื่อนคล้อยของเขาได้พอดี ไม่เช่นนั้นมาตรว่าจะเอาชนะเขาได้ คังเม่าเซิงอย่างน้อยก็ยังใช้สิ่งที่ตัวเองเรียนรู้ออกมาได้ทั้งหมด

เขาไหนเลยจะเคยคิดว่าประกายกระบี่จะถูกเบี่ยง ควบคุมไม่ได้ แม้แต่คิดเก็บก็ยังยาก?

กระบี่ของเขาถูกเยี่ยนจ้าวเกอเบี่ยงทิศ จางเชาลำบากเสียแล้ว

จุดเหลากงกลางฝ่ามือซ้ายถูกเยี่ยนจ้าวเกอแทงทะลุ คิดใช้พลัง ปราณกำเนิดจะรั่วไหลออกด้านนอกไม่หยุด เท่ากับใช้ทิ้งใช้ขว้างไปชั่วขณะ

ต้องจ่ายราคาที่สาหัสถึงเพียงนี้ ถึงจะหลบการโจมตีของเยี่ยนจ้าวเกอได้ ยังไม่รอให้เขาได้พักหายใจ กระบี่กาลเคลื่อนคล้อยของคังเม่าเซิงก็มาถึงเบื้องหน้าอีก!

จางเชาถูกประกายกระบี่ครอบคลุมไว้ ท่าร่างพลันช้าลง ไหล่ซ้ายถูกกระบี่ เลือดไหลเหมือนกับสายน้ำ

สุดท้ายคังเม่าเซิงก็เก็บกระบี่สุดกำลัง จางเชาถึงจะรอดพ้นจากภัยพิบัติ

กระนั้นอีกด้านหนึ่ง หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอใช้นิ้วเดียวเบี่ยงประกายกระบี่ของคังเม่าเซิงเรียบร้อยแล้ว กระบี่รุ้งพร่างพราวในมือของเขาก็ฟันออกไปอีกหนึ่งครั้งในทันที!

ประกายกระบี่กระจัดกระจาย สรรพสิ่งล้วนพินาศ

คังเม่าเซิงเบื้องหน้ามีเพียงแค่แสงจุดเดียว แต่ขยายออกอย่างต่อเนื่อง ยึดครองฟ้าดินทั้งใบ

อึดใจต่อมา เหมือนกับถูกประกายกระบี่แทงใส่คิ้ว เจาะทะลุกะโหลก!

เขาร้องขึ้น บนตัวปรากฏกระกายน้ำชั้นหนึ่ง เหมือนกับจมลงในกระแสเวลา

กาลเวลาเคลื่อนคล้อยอย่างรวดเร็ว คังเม่าเซิงที่ถูกกาลเวลานี้ครอบไว้ ความเร็วพลันเพิ่มเร็วขึ้น หลบพ้นคมกระบี่ของเยี่ยนจ้าวเกออย่างหวุดหวิด

ภายใต้การเพิ่มพลังโดยวิชาลับนี้ ความเร็วของเขาแม้จะเพิ่มขึ้น แต่ว่าเวลาและอายุขัยของตัวเองก็จะไหลเร็วขึ้นกว่าเดิมด้วย

ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น กลางคิ้วของคังเม่าเซิงก็ปรากฏจุดเลือดสีแดงจุดหนึ่ง ในห้วงสมองเห็นดาวระยิบระยับ เจ็บปวดแสนสาหัส

ในห้วงเวลาเป็นตาย จางเชาเองก็ไม่กล้าเก็บงำความสามารถอีก

ร่างของเขาในขณะตั้งตรงลอยขึ้น พุ่งเข้าใส่ศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอจากด้านบน

การฝึกฝนคัมภีร์นภาหยินหยางมีผลสำเร็จ เยี่ยนจ้าวเกอไม่กลัวการรุมโจมตีโดยสิ้นเชิง

เดิมทีเขาก็มีความอัศจรรย์ของการเปลี่ยนขั้วจากคัมภีร์พลิกนภา และวิชาที่เพิ่มความเร็วลมหายใจอย่างดัชนีฟ้าคำรนที่ตนสร้างขึ้นมาอยู่แล้ว

การฝึกฝนคัมภีร์นภาหยินหยางในตอนนี้ ขณะที่หยินหยางประสาน สองขั้วเปลี่ยนแปลง ก็ทำให้มีความสามารถในการป้องกันและยืมพลังระดับสุดยอด ความเร็วในการฟื้นพลังจะแข็งแกร่งกว่าเดิม ภายใต้การให้กำเนิดกันและกันของหยินหยาง ในการต่อสู้กับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะสำแดงสองคน เขาแทบไม่ต้องสิ้นเปลืองญาณจริงแท้ของตัวเองเลย

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกไม่กลัวการรุม เป็นเพราะเร็วเกินไป

นอกเสียจากว่าในหมู่ศัตรูจะมีคนที่อย่างน้อยก็เร็วเท่าๆ ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก สามารถถ่วงเวลามันไว้ได้ ไม่อย่างนั้นร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกหากใช้ความได้เปรียบในด้านความเร็วของตัวเอง จะสามารถใช้หนึ่งสู้มากได้อย่างสบายๆ

ส่วนร่างเดิมอย่างเยี่ยนจ้าวเกอ ตอนนี้เผชิญหน้ากับการรุมล้อม ขณะอยู่ในในการต่อสู้ตะลุมบอนหรือการต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ถึงขั้นมีความเชี่ยวชาญยิ่งกว่าร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเสียอีก

จำเป็นต้องให้ศัตรูที่มีพลังแข็งแกร่งกว่าเขาอย่างชัดเจนลงมือ หรือไม่ก็มีคนที่สามารถสะกดการเปลี่ยนแปลงของคัมภีร์นภาหยินหยางได้เท่านั้น เยี่ยนจ้าวเกอจึงจะรู้สึกกดดัน

ไม่อย่างนั้นต่อให้ส่งคนมาอีกก็ไร้ประโยชน์

ทว่าในตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นคังเม่าเซิงหรือว่าจางเชา ล้วนทำไม่ได้

จางเชาในปากเต็มไปด้วยรสชาติฝาดคม ในใจเกิดความรู้สึกหมดหวัง

ในอดีตตอนที่เขาสำเร็จเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม ขั้นรวมรูประยะท้าย ก็เต็มไปด้วยความตั้งมั่น เตรียมจะปกครองโลกแปดพิภพ

กลับคาดไม่ถึงว่าจะเจอกับจ่านตงเก๋อที่ก้าวหน้าขึ้นอีกหนึ่งก้าว เลื่อนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสอง สุดท้ายได้แต่ขังตัวเองในภูเขาไฟ

มาวันนี้จ่านตงเก๋อได้เสียชีวิตไปแล้ว ส่วนเขาก็กลายเป็นคนที่ลอยขึ้นมายังโลกซ้อนโลกสำเร็จเป็นคนแรกของโลกแปดพิภพ

เหมือนกำลังพิสูจน์คำพูดที่ว่าหัวเราะทีหลังดังกว่า

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้กลับทำให้เขาสิ้นหวัง!

อีกทั้งคนที่อยู่ตรงหน้าเขานี้ เป็นเพียงจอมยุทธ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสองเท่านั้น!

บัดนี้จางเชาไม่ได้แข็งแกร่งเช่นแต่ก่อนแล้ว บรรลุถึงระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่ ผ่าฟันความว่างเปล่าจนได้เห็นเทพที่แท้จริง พลังของเขาเพิ่มขึ้นสูงโดยพลัน

ทว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไร้ประโยชน์

เพราะเขาเผชิญหน้ากับจอมยุทธ์จากเขากว่างเฉิงคนหนึ่ง แต่ก็ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายอยู่ดี!