ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 820

รูปไท่จี๋สองรูปปะทะกันกลางอากาศ

ก่อนที่พลังฝ่ามือของทั้งสองฝ่ายจะสัมผัสกัน ฟ้าดินตรงกลางก็พังทลายพร้อมกัน สสารทั้งที่มีรูปร่างและไร้รูปร่างทั้งหลายแหลกสลายกลายเป็นปราณหยินหยางแรกเริ่ม

กระแสปราณหนึ่งสว่างหนึ่งมืดที่ไม่อาจบอกได้ว่าเป็นดำหรือขาว ถูกฝ่ามือสองข้างกดไว้ตรงกลาง ปรวนแปรกลับไปกลับมา

รูปไท่จี๋สองรูปหมุนวน เกิดเป็นแรงดึงดูดมหาศาล หมายจะเก็บปราณหยินหยางสองสายไว้ในมือของตัวเอง

ทว่าทั้งสองฝ่ายส่งผลกระทบต่อกันและกัน ทำให้ปราณหยินหยางชะงักอยู่ที่เดิม

เวลาและมิติตรงกลางราวกับถูกหยุด คงสภาพเลอะเลือนไม่ชัดเจน สรรพสิ่งไม่คงอยู่

เมื่อเห็นรูปไท่จี๋กลางฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ ทีแรกฟู่ถิงยังไม่ได้ตกใจมากนัก ‘ที่แท้เป็นคนที่ฝึกคัมภีร์นภาหยินหยาง’

กระนั้นรอจนเห็นรูปไท่จี๋สองรูปปะทะกัน พลังฝ่ามือของทั้งสองฝ่ายสัมผัสกันจริงๆ ฟู่ถิงก็พลันงงงัน

‘เหมือนคัมภีร์นภาหยินหยาง และยังเหมือนฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดซึ่งเป็นวิชาสายเอกพิสุทธิ์ของข้าอีก?!’

‘เขาฝึกฝนวิชาอะไรกันแน่’

ฟู่ถิงดวงตาสั่นสะท้าน สีหน้าจริงจังขึ้นมา

ในม่านตาทั้งสองข้างของนางปรากฏรูปไท่จี๋ขึ้นมาพร้อมกัน พวกมันหมุนวน พลังฝ่ามือรุนแรงขึ้นอีกขั้น

ในตอนนี้ไม่ได้มีแค่ฝ่ามือเท่านั้น อากาศรอบๆ ฟู่ถิงเริ่มบิดเบี้ยวกลายเป็นพร่าเลือนเช่นกัน

ปราณกำเนิดกระเพื่อมเหมือนกับน้ำ สรรพสิ่งคล้ายกับกำลังจะถูกเปลี่ยนกลับคืนสู่ปราณหยินหยางแรกเริ่มพร้อมกัน

กระนั้นการหมุนของรูปไท่จี๋ที่กลางฝ่ามือของนางกลับยิ่งมายิ่งช้า และกำลังจะหยุดลง

เมื่อเผชิญหน้ากับกระบวนท่านี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ การคาดเดาแรกในใจของฟู่ถิงก็คือ เยี่ยนจ้าวเกออาศัยท่าฝ่ามือ ลอบโคจรวรยุทธ์ดัชนีหยินหยาง

สามพิสุทธิ์รวมเป็นหนึ่ง หลักการจะมากจะน้อยก็มีจุดเชื่อมโยงกัน

วิชาสายเหนือพิสุทธิ์คือการฝึกห้ากำเนิดแรกเริ่ม ในจำนวนนี้ฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดเป็นกระบวนท่าหนึ่ง ซึ่งมีบางส่วนที่ประสานกับมหามรรคาแห่งฟ้าดินที่ได้อธิบายไว้ในคัมภีร์นภาหยินหยาง ซึ่งเป็นการสืบทอดสายหยกพิสุทธิ์อยู่ด้วย

ต้นกำเนิดวรยุทธ์ของฟู่ถิง แม้ว่าจะไม่ได้บรรลุถึงคัมภีร์นภาหยินหยาง แต่ก็เข้าใจความสามามารถของคัมภีร์นภาหยินหยางมากกว่าคนทั่วไป

คัมภีร์นภาหยินหยางหากฝึกฝนถึงระดับหนึ่ง จะสามารถเคลื่อนหยินหยาง พลิกเปลี่ยนทิศทางและสะท้อนการโจมตีที่ตัวเองเผชิญกลับไปที่ตัวศัตรูได้

ไม่ใช่แค่การยืมพลังต่อสู้เท่านั้น หากอีกฝ่ายมีพลังแข็งแกร่ง วรยุทธ์ลึกล้ำ เช่นนั้นพลังก็ไม่ใช่สิ่งที่จะ ‘ยืม’ ได้แล้ว

แต่เป็นการอาศัยฟ้าดิน บิดเปลี่ยนปราณหยินหยางที่เป็นพื้นฐานของโลก บิดเบี้ยวพลังของอีกฝ่าย

ดังนั้นเมื่อฟู่ถิงเห็น ‘ฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิด’ ของเยี่ยนจ้าวเกอ ความคิดแรกของนางก็คือ ระดับดัชนีหยินหยางของเยี่ยนจ้าวเกอสูงส่งจนบิดเปลี่ยนฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดของนางได้ ทำให้เกิดสถานการณ์ที่นางสู้กับตัวเอง

ฟู่ถิงปลุกปลอบจิตใจ กระตุ้นพลังฝ่ามือถึงขีดสุด แต่ก็ซ่อนไว้ไม่ปล่อย สั่งสมไว้อย่างต่อเนื่อง ฝ่ามือปรากฏเป็นสภาพอนัตตา

ด้วยเหตุนี้ แม้จะเป็นดัชนีหยินหยาง ก็ไม่อาจ ‘ยืม’ พลังของนางได้

ทว่าเรื่องที่อยู่เหนือความคาดหมายของนางมากกว่าเดิมก็ปรากฏขึ้น

เยี่ยนจ้าวเกอใช้พลังฝ่ามือหนุนเนื่องไม่ขาดสาย ยังคงโจมตีใส่นางเหมือนกับผลักภูเขาถมทะเล!

การกักเก็บพลังฝ่ามือไว้ด้านในเมื่อก่อนหน้านี้ของฟู่ถิง กลับทำให้นางเสียโอกาสลงมือก่อน

ที่ที่ทั้งสองฝ่ายประมือกัน ปราณหยินหยางที่เกิดจากการดับสูญของสรรพสิ่ง ถูกรูปไท่จี๋กลางฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอดูดซับอย่างต่อเนื่อง

ชายหนุ่มผลักฝ่ามือไปด้านหน้า พลังฝ่ามือยิ่งใหญ่กว่าเดิม กระแทกฟู่ถิงจนเริ่มถอยหลัง

ฟู่ถิงตกใจ ‘ไม่ใช่ดัชนีหยินหยางหรือ?’

นางศึกษาพลังฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกออย่างละเอียด พบว่าแตกต่างกับตนจริงๆ

แม้ว่าจะเป็นฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดเหมือนกัน มาจากวิถีการถ่ายทอดที่แตกต่าง ต้นกำเนิดแม้จะพอนับได้ว่าเป็นวิชาสายเหนือพิสุทธิ์ แต่กลับไม่ใช่ระบบเดียวกัน

เพียงแต่ว่ามันยังคงมีเงาของคัมภีร์นภาหยินหยางสายหยกพิสุทธิ์อยู่ด้านใน ทำให้ฟู่ถิงไม่อาจแยกแยะเบื้องหลังของเยี่ยนจ้าวเกอได้

นางคำนวณผิดไปกระบวนท่าหนึ่ง เสียโอกาสลงมือก่อน ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ จึงถูกเยี่ยนจ้าวเกอกระแทกจนต้องถอยหลัง