ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 861

“การศึกษาอนุมานฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิด ได้แต่ต้องพึ่งตัวเจ้าเอง พวกเราที่เหลือไม่อาจช่วยได้” เยี่ยนตี๋กล่าว “ถึงอย่างไรก็มีแต่เจ้าที่เดินบนเส้นทางฝึกสามพิสุทธิ์ร่วมกัน และมีแค่เจ้าที่เคยสัมผัสกับฝ่ามือหยินหยางขั้วกำเนิดจากผู้สืบทอดสายเอกพิสุทธิ์ที่แท้จริง”

“ความยากแค่คิดดูก็รู้แล้ว การลงไปยังโลกผืนสมุทรในครั้งนี้ของเจ้าส่วนใหญ่ต้องเข้าฌานศึกษาอย่างเงียบๆ”

ดวงตาของเยี่ยนตี๋ปรากฏความเป็นห่วงที่เห็นได้น้อยครั้ง “เจ้าลงไปเพียงคนเดียว ไม่มีคนคอยคุ้มครอง ข้าไม่วางใจ”

คนที่เข้าฌาน ปกติแล้วจำเป็นต้องให้คนคอยคุ้มครอง เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูฉวยโอกาส

ถ้าหากว่าอยู่ในการคุ้มครองของสำนักในที่อยู่ของตัวเองยังพอว่า

เยี่ยนจ้าวเกอไปโลกผืนสมุทร คนในเขากว่างเฉิงที่อยู่ที่นั่น ความจริงต่างพักเป็นแขกที่เขาหงส์วิเศษ ไม่ใช่ฐานที่มั่นของตัวเอง

และปัญหาที่ทั่วทั้งเขากว่างเฉิงต้องให้ความสำคัญก็คือ ที่โลกผืนสุมทรมีบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์เชื่อมต่อมายังทะเลหวงเจีย

บาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์นี้อยู่ที่ดินแดนหลวนเซียง ค่อนข้างไกลจากดินแดนจิตคุณธรรม

ดินแดนหลวนเซียงในปัจจุบันแม้ว่าจะอยู่ในการควบคุมของสำนักความมืด แต่เพราะยอดฝีมือย่างพวกเสวียนเฉิงอ๋อง จึงไม่ใช่สถานที่อยากไปก็ไปได้

ก่อนหน้านี้ ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องส่งคนมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เยี่ยนจ้าวเกอปรากฏตัวขึ้นในโลกซ้อนโลกเป็นครั้งแรกแห่งนี้ เพื่อตรวจสอบเบื้องหลังของชายหนุ่ม

ก็คือพวกคังฮูหยินสามแม่ลูก

สุดท้ายได้เจอกับเยี่ยนจ้าวเกอ รวมถึงพวกหลัวจื้อเทาแห่งสำนักแสงสว่างที่กลับมาจากมิตินอกแดนพอดี

ทั้งสามฝ่ายสู้กันอย่างสับสน คังฮูหยินเสียชีวิต

นี่ทำให้เกิดสงครามที่ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องทำลายที่อยู่ของสำนักแสงสว่างขึ้นในภายหลัง

เพียงแต่หลังสงคราม พวกคังผิงถูกขังอยู่ในดินแดนสุทธทัศน์ เสวียนเฉิงอ๋องสวรรคต ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องได้รับความเสียหายใหญ่หลวง

ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องไม่มีเวลา และไม่มีกำลังมากพอจะขุดคุ้ยบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์บนดินแดนหลวนเซียงกับโลกผืนสมุทร

ดินแดนหลวนเซียงจึงได้รับความสงบมาจวบจนถึงปัจจุัน

ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้แตกต่างออกไป เสวียนเฉิงอ๋องได้เสด็จกลับมา ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องค่อยๆ มั่นคงขึ้นอีกครั้ง

แม้จะเป็นเพราะค่ายกลสืบทอดฟ้า ตอนนี้พวกเขาจึงต้องสงวนท่าที ไม่ได้ลงมือวู่วาม และไม่ได้ลงมือกับใคร

กระนั้นก็ไม่มีผู้ใดทราบว่า สถานการณ์ในปัจจุบันนี้จะคงอยู่นานเท่าไร

โลกผืนสมุทรไม่ใช่สถานที่ที่สงบโดยสมบูรณ์

ความจริงในหลายปีมานี้ เขากว่างเฉิงก็จับตามองการเคลื่อนไหวบนดินแดนหลวนเซียงอย่างใกล้ชิดเช่นกัน

ถึงอย่างไรที่โลกผืนสมุทรก็มีคนของเขากว่างเฉิงอยู่

เยี่ยนจ้าวเกอก้มศีรษะกล่าวว่า “ท่านพูดถูกต้อง ข้าคิดจะลงไปคนเดียวจริงๆ”

“ข้อแรก อยู่ที่นี่ข้าไม่อาจปลีกตัวไปไหนได้ ข้อสอง หลายๆ ครั้งความลับก็เป็นการคุ้มครองที่มีประสิทธิภาพที่สุด”

ชายหนุ่มอธิบาย “การลงไปโลกผืนสมุทรในครั้งนี้ของข้า จะไม่แจ้งพวกผู้อาวุโสจางที่อยู่บนโลกผืนสมุทร และจะไม่บอกกับคนที่อยู่ที่เขาหงส์วิเศษ”

“ความลับเป็นการคุ้มครองที่ดีที่สุดในการเดินทางครั้งนี้ของข้า ครั้งนี้แม้ข้าจะแอบลงไปฝึกฝน อีกทั้งอาจจะต้องเข้าฌาน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่กลับมา หากมีเวลาข้าจะกลับมายังโลกซ้อนโลก ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน”

เยี่ยนตี๋เข้าใจความหมายของบุตรชาย

ต่อให้จะมีศัตรูมาบุก แล้วเยี่ยนจ้าวเกอไม่ปรากฏตัวขึ้น จนอีกฝ่ายทราบว่าเยี่ยนจ้าวเกอเข้าฌานอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่

ขอแค่ทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดว่าเยี่ยนจ้าวเกอกำลังเข้าฌานอยู่บนโลกซ้อนโลก ไม่ได้ไปยังโลกผืนสมุทรก็พอ

คิ้วที่ขมวดของเยี่ยนตี๋ยังคงไม่คลายลง

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มพลางปลอมประโลมเขาว่า “วางใจเถอะท่านพ่อ ข้ามีความั่นใจ”

เยี่ยนตี๋ได้ยินก็นิ่งงันไปพักหนึ่ง พลางมองเยี่ยนจ้าวเกออย่างเงียบๆ

ในตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นด้านพลังฝึกปรือ หรือว่าการใช้ชีวิต เขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงบุตรชายคนนี้แล้ว