ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 885

กวนลี่เต๋อ ผู้วิเศษเซิง เสวียนเฉิงอ๋อง คังผิง เหล่ายอดฝีมือระดับสุดยอดต่างก็เสียชีวิตติดต่อกัน

ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องแม้จะยังเหลือยอดฝีมืออย่างนักพรตสือ เฮ่อตงเฉิง และกู้จางคอยนำทัพ ทว่าผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้ก็ได้ถูกกำหนดแล้ว

ด้วยการผนึกกำลังของนักพรตสือ เฮ่อตงเฉิง และกู้จาง หากเป็นในอดีตก็ย่อมกวาดล้างขุมกำลังใดๆ ในทะเลหวงเจียได้

อาศัยเพียงระดับค่ายกลของนักพรตสือ ถึงเกาะมนุษย์สำริดที่มีชัยภูมิด้านการป้องกันเป็นอันดับหนึ่งจะยังคงอยู่ ก็ไม่อาจต้านกีบเท้าเหล็กของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องได้

แต่ว่าความพ่ายแพ้ของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องกลับถูกกำหนดที่ใต้ตีนเขากว่างเฉิง

แม้เยี่ยนจ้าวเกอจะต้องออกจาการต่อสู้เนื่องจากสูญเสียพลังมากเกินไป ทว่าอาศัยแค่เหล่ายอดฝีมือในเขากว่างเฉิงที่มีเยี่ยนตี๋เป็นผู้นำ ก็สามารถกวาดล้างศัตรูที่อยู่ตรงหน้าได้แล้ว

อีกทั้งพวกนักพรตสือ เฮ่อตงเฉิงได้รับบาดเจ็บ คิดหนีจึงเป็นเรื่องที่ยากเย็น

ในห้วงคับขัน พวกเขาคิดจะส่งกู้จางไป

กู้จางเองก็ฝึกฝนกระบี่กาลเคลื่อนคล้อยเช่นเดียวกัน ประกายกระบี่ตึงมีความเร็วสูงยิ่ง

กระนั้นร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่ควบคุมหอกราชาลี้ลับอยู่ก็มีความเร็วไม่ด้อยไปกว่ากู้จางเลยแม้แต่น้อย ถ่วงแข้งถ่วงขาเขาไว้ ทำให้เขาไม่อาจหนีรอดได้

เยี่ยนตี๋กวาดล้างสนามรบ ดาบฟันลงที่ใดก็ปรากฏวิญญาณตายโหงที่นั่น

เป็นดังเช่นคำพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ คนที่มาบุกเขากว่างเฉิงในวันนี้ อย่าได้คิดหนีแม้แต่คนเดียว

ในตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจบสิ้น ฟ้าดินใกล้ๆ ดินแดนจิตคุณธรรมสุดท้ายก็ค่อยๆ คืนสู่ความสงบ

ทว่าสภาพกลับเละเทะไม่มีชิ้นดี

โลกซ้อนโลกมีเขตแดนฟ้าดิน สภาพของปราณวิญญาณและระดับความแข็งแกร่งเหนือกว่าโลกเบื้องล่างอย่างโลกแปดพิภพ และโลกผืนสมุทร

พลังที่สามารถทำลายโลกแปดพิภพได้ เมื่ออยู่ที่นี่ก็อาจจะต่อให้เกิดคลื่นมรสุมได้เช่นกัน

ทว่าการต่อสู้ในวันนี้ ยอดฝีมือมากมายลงมือพร้อมกัน สู้กันจนฟ้าพลิกแผ่นดินคว่ำ

ในตอนที่คนอื่นๆ สัมผัสได้ว่าคลื่นลมทางสนามรบบนดินแดนจิตคุณธรรมสงบลงในที่สุดแล้ว ก็ถึงจะกล้าเข้าใกล้เพื่อสังเกตสถานการณ์ ทว่าทิวทัศน์ที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขาราวกับวันสิ้นโลก

น้ำทะเลซัดสาด กอปรกันเป็นน้ำวนขนาดยักษ์มากมาย ยึดครองผิวทะเล คลื่นน้ำสูงเทียมฟ้า

หินโสโครกที่ก้นทะเลแตกร้าวจนหมดสิ้น ลำแสงสีแดงกระจายไปทั่วก้นทะเล ไหลเวียนและส่องแสงระยิบระยับอย่างต่อเนื่อง พวยพุ่งออกมากลายเป็นเปลวเพลิง

ร่องแยกของมิติหลายสายบนท้องฟ้า ในตอนนี้กลับเริ่มสมานตัวพร้อมกับบิดเบี้ยว ทว่ามองไปก็ดูน่าตกใจอยู่ดี

โจวฮ่าวเซิงเจ้าสำนักความมืดมองดูทิวทัศน์ตรงหน้า พร้อมกับสูดหายใจเย็นเยียบ “เมื่อครู่ที่นี่เกรงว่าจะน่ากลัวยิ่งกว่าตอนที่พายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดรุนแรงที่สุดเสียอีก คนที่มีระดับพลังฝึกปรือไม่พอ หากเข้าไปแถวขอบสนามรบแล้วย่อมต้องโดนลูกหลง มีแต่ทางตายสถานเดียว”

ด้านข้างเขายืนไว้ด้วยผู้คุมหอกระบี่ทะเลเหนือกู้หง “ยากจะจินตนาการจริงๆ ว่าในสถานการณ์ที่ไม่มีการช่วยเหลือจากภายนอก เขากว่างเฉิงรอดมาได้อย่างไร”

โจวฮ่าวเซิงเงียบงันไปครู่หนึ่ง “…หรือว่าจะเป็นเพราะอาวุธเซียนที่องค์จักรพรรดิทิ้งเอาไว้จริงๆ”

“ไม่ทราบได้” กู้หงเอ่ยขึ้น “ตามเหตุผลแล้ว เขากว่างเฉิงน่าจะไม่มีคนที่กระตุ้นอาวุธเซียนได้ แต่ว่าถ้าหากใช้เหตุผลทั่วไปมาชี้วัดได้ เช่นนั้นก็ไม่ใช่เขากว่างเฉิง ไม่ใช่เจ้าชายพระอาทิตย์แล้ว”

ถึงแม้ว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะไม่ชื่นชอบฉายาเจ้าชายพระอาทิตย์เท่าไรนัก แต่ว่านามนี้ก็กระจายอยู่บนทะเลหวงเจียกับเขตตะวันอาคเนย์มากที่สุด

เพียงแต่ว่าก่อนหน้านี้ คนที่เรียกเขาเช่นนี้ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนที่มีเบื้องหลังและพลังฝึกปรือค่อนข้างต่ำ

ทว่าในตอนนี้แม้แต่กู้หงก็ยังใช้นามนี้เรียกเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว

สำหรับโจวฮ่าวเซิง เขากลับไม่รู้สึกว่าไม่มีตรงไหนไม่เหมาะสม ไม่ว่าอย่างไรก็มีแต่ความเหมาะสมอย่างยิ่ง

แม้ว่าหอกระบี่ทะเลเหนือกับสำนักความมืดจะถูกล้างสำนักไปแล้ว แต่ยามกู้หงกับโจวฮ่าวเซิงมาถึงเขากว่างเฉิง ก็ยังคงได้รับการต้อนรับทั้งคู่

หลังจากบรรลุถึงเขากว่างเฉิง รวมถึงถามไถ่สถานการณ์อย่างละเอียดแล้ว พวกกู้หงก็ตะลึงลานกว่าเดิม

ตอนแรกพวกเขานึกว่าเขากว่างเฉิงเพียงต้านทานการโจมตีจากราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง ปกป้องตัวเองได้เท่านั้น

ตอนนี้จึงค่อยทราบว่าเขากว่างเฉิงไม่เพียงแต่รอดพ้นจากภัยพิบัตินี้ไปได้เท่านั้น ยังกระทืบอีกฝ่ายไว้ใต้ฝ่าเท้าด้วย!

เฮ่อตงเฉิง จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเจ็ด ขั้นสะพานเซียนระยะต้น

กู้จาง จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเจ็ด ขั้นสะพานเซียนระยะต้น

ไม่กี่ปีมานี้ ทะเลหวงเจียสับสนปั่นป่วน เกิดการเปลี่ยนแปลงไม่หยุดยั้ง มีแต่เหตุการณ์ใหม่ๆ เกิดขึ้น

ทว่ามาถึงวันนี้ เรียกว่าเป็นการเปลี่ยนฟ้าโดยสมบูรณ์ เหมือนกับตอนที่ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องสร้างแผ่นดินขึ้น

เพียงแต่เทียบกับอดีตมงกรดุข้ามทะเลอย่างราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องแล้ว เขากว่างเฉิงในปัจจุบันผงาดขึ้นมาจากโลกเบื้องล่าง แสดงแสนยานุภาพไปทั่วสี่ทะเล ทำให้ผู้คนครั่นคร้ามในเวลาแค่ไม่กี่ปีเท่านั้น

ในตอนนี้กู้หงทอดถอนใจยิ่งกว่าเดิม

ที่แล้วมาหอกระบี่ทะเลเหนือของเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเยี่ยนจ้าวเกอและเขากว่างเฉิง วิธีของเขากว่างเฉิงเองก็ไม่ได้แข็งกร้าวเหมือนราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง หอกระบี่ทะเลเหนือคิดเปิดสำนักใหม่จึงมีแรงกดดันไม่มานัก

โจวฮ่าวเซิงตอนนี้ไม่อาจไม่รู้สึกกระอักกระอ่วน

เขาอดสงสัยไม่ได้ ว่าที่เยี่ยนจ้าวเกอกับเขากว่างเฉิงมีสภาวะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ เป็นเพราะกงจักรมหาประกายกาฬ

ทว่าปัจจุบันเขาได้แต่ต้องกดความสงสัยนี้ไว้ใต้จิตใจ ไม่กล้าคิดต่อไป

กลับเป็นหลังจากได้ยินว่าสำนักแสงสว่างพินาศ หลัวจื้อเทาถูกเยี่ยนจ้าวเกอสังหารทิ้งด้วยมือตัวเอง โจวฮ่าวเซิงที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับสำนักแสงสว่างมาโดยตลอดก็ทอดถอนใจไม่หยุด

ศัตรูที่สู้กันมาตลอดชีวิตย่อยยับเช่นนี้ โจวฮ่าวเฉิงรู้สึกซับซ้อนยิ่ง

ความยินดี ความพลุ่งพล่น ความผิดหวัง อีกทั้งยังมีความเศร้าสร้อยอยู่เล็กๆ

กระนั้นเขาก็ได้แต่เก็บอารมณ์ความรู้สึก ตั้งใจรื้อฟื้นความสัมพันธ์ระหว่างสำนักตนกับเขากว่างเฉิง

หลังจากสงครามนี้สงบลง ผลการต่อสู้กระจายไปทั่วทะเลหวงเจีย รวมถึงสถานที่อื่นในทะเลหวงเจีย ผู้คนต่างก็ตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน

ขุมกำลังที่ระวังตัวมากมายในทะเลหวงเจีย พากันไปยังดินแดนจิตคุณธรรม เพื่อเยี่ยมเยียนราชาองค์ใหม่ของที่นี่

ส่วนสถานที่อื่นๆ ในทะเลหวงเจีย เช่นหมู่เกาะอาทิตย์ตกและเทือกเขาอาทิตย์หยก ล้วนจับตาดูเพื่อนบ้านผู้แข็งแกร่งที่ผงาดขึ้นมาใหม่นี้

เขากว่างเฉิง บรรพบูรพาสำนักเต๋า

ในยามที่ได้ยินฉายานี้อีกครั้ง คนส่วนใหญ่ก็พลันเกิดความรู้สึกต่างไปจากครั้งก่อนๆ