ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 892

ราวๆ หนึ่งปีก่อน ผู้วิเศษเซิงได้กลับมากวาดล้างทะเลหวงเจียไปทั่วสี่ทิศ

นอกจากเขากว่างเฉิงที่ปกป้องตัวเองได้แล้ว หอกระบี่ทะเลเหนือ สำนักความมืด และเกาะมนุษย์สำริด กำลังหลักของขุมกำลังต่อต้านต้าเสวียนล้วนถูกตีแตก

ผู้ปกครองเกาะมนุษย์สำริดกงซุนอู่ถูกสังหาร ผู้คุมหอกระบี่ทะเลเหนือกู้หงถูกจับ

ผู้วิเศษเซิงไม่อาจทำอะไรเขากวางเฉิงตามใจชอบได้ชั่วคราว หลังจากเขาผละไปแล้ว ก็เปลี่ยนไปโจมตีสำนักความมืดแทน

ทว่าหลินฮั่นหัวราชากระบี่ภูผาเงารุดจากทางตะวันตกของทะเลหวงเจียมาถึงน่านน้ำทางใต้ ต่อสู้กับผู้วิเศษเซิงครั้งหนึ่ง

ในที่สุดราชากระบี่ภูผาเงาก็ช่วยกู้หงกลับมา โจวฮ่าวเซิงเจ้าสำนักความมืดได้รับการคุ้มครองจากหลินฮั่นหัว

ผู้วิเศษเซิงถอยกลับเมืองอัคคีลี้ลับซึ่งเป็นนครหลวงของต้าเสวียน

“ดูจากผลลัพธ์แล้ว หลินฮั่นหัวเป็นฝ่ายได้เปรียบ” เยี่ยนจ้าวเกอในตอนที่ได้ยินข่าว ก็ทำการวินิจฉัยเช่นนี้

สองฝ่ายประมือกัน หากฝ่ายหนึ่งต้องคอยคุ้มครองฝ่ายที่สาม จะตึงมือตึงเท้ายิ่ง สังหารคนง่ายแต่ปกป้องคนยาก

ฝ่ายป้องกัน เท่ากับละทิ้งสิทธิ์ในการบุกไประดับหนึ่ง

ในสถานการณ์เช่นนี้ หลินฮั่นหัวยังสามารถสู้กับผู้วิเศษเซิงได้อย่างสูสี ปกป้องกู้หงและโจวฮ่าวเซิงสำเร็จ ความจริงเท่ากับเป็นความได้เปรียบที่มองไม่เห็น

กระนั้นปัญหาก็คือ ผู้วิเศษเซิงมีพลังไม่ต่ำทราม

เขาเป็นหนึ่งในคนที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปดไม่กี่คน ที่หาญสู้กับยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า

หลินฮั่นหัวแม้จะแข็งแกร่ง แต่ก็ยากจะรักษาชีวิตของกู้หงและโจวฮ่าวเซิงจากกระบี่ของผู้วิเศษเซิงโดยรักษาพลังเอาไว้

ตอนนั้น เยี่ยนจ้าวเกอนึกสงสัย ไม่ทราบว่าหลินฮั่นหัวได้เผยเบื้องหลังหรือไม่

ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องกับผู้วิเศษเซิงแม้ภายหลังไม่มีการเคลื่อนไหวใด แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าปลอดภัยไร้เรื่องราว

ในขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอประมือกับผู้วิเศษเซิง เขาแสดงกระบี่ลวงเซียนออกมา ตอนที่ผู้วิเศษเซิงตกใจอยู่ เขาพูดประโยคหนึ่งออกมาว่า

‘เขตตะวันอาคเนย์เป็นที่ที่พยัคฆ์หมอบมังกรซ่อนอย่างแท้จริง’

เหตุใดจึงบอกว่าเขตตะวันอาคเนย์เป็นที่ที่พยัคฆ์หมอบมังกรซ่อน แทนที่จะรำพึงรำพันแค่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอบรรลุวรยุทธ์สายเหนือพิสุทธิ์

เขาเคยเห็นคนที่ใช้วรยุทธ์สายเหนือพิสุทธิ์บนเขตตะวันอาคเนย์อีกใช่หรือไม่

“ดูจากตอนนี้ บางทีตอนที่หลินฮั่นหัวประมือกับเขา จะมากจะน้อยก็คงพอเห็นเบื้องหลังบ้างแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอนวดขมับของตัวเอง ถอนใจ “สถานะของหลินฮั่นหัวสมควรเป็นความลับ อย่าว่าแต่ประมุขทั้งสิบ แม้แต่สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ ก็เกรงว่าจะไม่ได้มีทุกคนที่ทราบ”

แม้จะทราบถึงการดำรงอยู่ของคนแบบนี้ และรู้ว่าในบรรดาศิษย์หลานของจักรพรรดิน้ำพุหลง บางทีอาจจะมีคนผู้หนึ่งกลับยังโลกซ้อนโลกซึ่งเป็นมาตุภูมิ

กระนั้นกลับทราบอย่างจำกัดว่าแท้จริงแล้วคนผู้นี้เป็นยอดฝีมือระดับสุดยอดคนใดกันแน่

กษัตริย์ดินจะต้องรู้ ประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ยก็ต้องรู้ แต่คนอื่นๆ กลับไม่แน่แล้ว

ทว่าถ้าหากหลินฮั่นหัวถูกดูออกในตอนที่ประมือกับผู้วิเศษเซิง เช่นนั้นก็เท่ากับว่าจักรพรรดิเอกภพกำเนิดก็ทราบแล้วเช่นกัน

เยี่ยนตี๋กับพวกหยวนเจิ้งเฟิงต่างนิ่วหน้าไม่กล่าววาจา

ครู่ต่อมาฟางจุ่นถึงเอ่ยว่า “คำสั่งของกษัตริย์ดินไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ยิ่งไปกว่านั้น คำสั่งนี้ยังได้รับการสนับสนุนร่วมกันของคนส่วนใหญ่บนโลกซ้อนโลกด้วย”

ความจริงแล้วเรื่องหลินฮั่นหัวเป็นลูกกระทบขอบโต๊ะที่กษัตริย์ดินอนุญาตอย่างลับๆ

ทำได้ แต่พูดไม่ได้

ในที่ลับ ผู้ทราบเรื่องได้ต้องปิดตาข้างหนึ่ง

แต่ถ้าหากถูกเปิดโปง เรื่องราวโผล่ขึ้นมาให้เห็นอย่างชัดเจนจนทุกคนทราบขึ้นมา เช่นนั้นก็ไม่อาจหลอกลวงได้อีก

กษัตริย์ดินก็ไม่อาจแสร้งเป็นเลอะเลือนต่อไปได้อีก

เยี่ยนตี๋กล่าว “อีกฝ่ายน่าจะใช้เรื่องนี้เป็นแต้มต่อ เพื่อแลกเปลี่ยนลูกศิษย์ของประมุขอาคเนย์ แต่เห็นได้ชัดว่าประมุขอาคเนย์ไม่คิดประณีประนอม”