เฉวียนฮ่าวหลงมองหยางชง ใบหน้าปรากฏแววขัดขืน
เพราะเป็นคนบ้านเดียวกัน ที่แล้วมาในหมู่สหายร่วมสำนัก อาจารย์อาผู้นี้ดูแลเขาดียิ่ง คนทั้งสองสนิทสนมกันมาแต่ไหนแต่ไร
ตอนที่ประมือกันเมื่อครู่ เขาออมมือมากไป สุดท้ายคนที่ร่วมทางเห็น จึงนำภัยร้ายมา
“อาจารย์ลุงเผิง ข้า…” เฉวียนฮ่าวหลงอ้ำอึ้ง
คนที่เป็นผู้นำในกลุ่มไล่ตามกวาดสายตามาอย่างเย็นชา “หือ?”
เฉวียนฮ่าวหลงเดินไปหาหยางชงอย่างยากลำบาก หยางชงมองเขาพร้อมกับถอนหายใจคำหนึ่ง “ได้เจ้ามาส่งข้า นับว่าสมความปรารถนาแล้ว”
ขณะมองสีหน้าที่ซับซ้อนของเฉวียนฮ่าวหลง เยี่ยนจ้าวเกอก็ลูบคางของตัวเอง ‘อืม เหมือนกับการสืบทอดเปลวเพลิงแห่งอารยธรรมและเปลวเพลิงแห่งการปฏิวัติ’
‘เป็นเพราะการตายของผู้อาวุโสผู้นี้ จะเกิดการฝังเมล็ดพันธุ์ไว้ในในใจของคนรุ่นหลัง สุดท้ายมีวันที่แตกหน่อ สืบทอดเจตนารมณ์ของคนรุ่นก่อนหรือไม่’
‘เขาจะตายไปก่อน และทิ้งเมล็ดพันธุ์สืบทอดไว้เหมือนกับผู้อาวุโสผู้นี้ หรือจะกลายเป็นผู้นำในกระแสคลื่นแห่งยุคสมัยนั้นหรือไม่’
‘หรือจะขัดคำสั่งไม่ยอมทำตาม จนถูกสหายร่วมสำนักฆ่าตายทิ้งที่นี่เหมือนกับหยางชงนั่น’
แค่ชั่วพริบตาเดียว ในห้วงสมองของเยี่ยนจ้าวเกอเกิดความคิดมากมายแวบขึ้น
แต่ความคิดไร้สาระนี้ก็หายไปอยางรวดเร็ว เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำว่า “‘เส้นทางนอกรีต’ ที่พวกเขาพูด หมายถึงจอมยุทธ์เช่นพวกเราหรือ”
ฟู่ถิงปั้นสีหน้าเคร่งขรึม “ถ้าหากว่าโถงเซียนนี้ปกครองโลก แล้วมีความคิดต่อเส้นทางนอกรีตเหมือนกับศาสนาพุทธ เช่นนั้นที่หมายถึงก็คือลูกศิษย์บรมครูสามพิสุทธิ์สายหลักเช่นพวกเรา”
โถงเซียนและศาสนาพุทธมักจจะต่อว่ากันและกันว่าเป็นมารร้าย
มารนอกรีต ไม่ใช่คำดีอะไร
ฟู่ถิงเอ่ยว่า “จับพวกเขาแล้วไต่ถามว่าเป็นเรื่องอะไร จะได้เข้าใจสถานการณ์ของที่นี่มากขึ้น”
เยี่ยนจ้าวเกอว่า “คนหนึ่งลงมือ คนหนึ่งคุมเชิง ที่นี่อยู่ใกล้สถานที่ที่โถงเซียนกับศาสนาพุทธสู้กัน โถงเซียนอาจจะมียอดฝีมือที่มีพลังฝึกปรือค่อนข้างสูงคอยเฝ้าอยู่ใกล้ๆ”
ฟู่ถิงพยักหน้า “ให้ข้าลงมือแล้วกัน”
พวกเขาปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน ไม่เก็บกลิ่นอายอีก ยามนี้พวกเฉวียนฮ่าวหลงและหยางชนค่อยแตกตื่นตะลึงลาน
เห็นหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา
บุรุษองอาจไม่ธรรมดา สวมอาภรณ์สีขาว เสื้อคลุมสีน้ำเงิน ที่ขอบเสื้อคลุมขลิบขอบดำ
สตรีร่างสูงชะลูด อาภรณ์สีแดงกระโปรงสีขาว คลุมจิ้งจอกเงินไว้บนไหล่ โฉมสะคราญจนโดดเด่นเป็นพิเศษ
เพียงแต่แม้สตรีจะดึงดูดสายตา ทว่าความสนใจของพวกเฉวียนฮ่าวหลงและหยางชง กลับไปอยู่ที่ตัวบุรุษหนุ่มผู้นั้น
เพราะเมื่ออีกฝ่ายปรากฏตัว เขาก็คล้ายกับเป็นศูนย์กลางของฟ้าดินแห่งนี้ทันที
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มพร้อมกับโบกมือให้แก่พวกเฉวียนฮ่าวหลง ฟู่ถิงวูบไหวร่าง พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
อาภรณ์แดงกระโปรงขาวปักลวดลายงดงาม ภายใต้หนึ่งฝ่ามือ หยินหยางกลับคืนสู่ต้นกำเนิด
แม้จะเป็นจอมยุทธ์ที่มาจากเต๋าหลักสายสามพิสุทธิ์บนโลกซ้อนโลก ในระดับเดียวกันก็มีคนไม่กี่คนเท่านั้นที่รับฝ่ามือของฟู่ถิงได้
ยิ่งอย่าว่าแต่คนที่อาศัยในโลกใต้การปกครองของโถงเซียน และมีพลังฝึกปรือต่ำกว่าฟู่ถิง
เยี่ยนจ้าวเกอคอยสังเกตดูว่า คนที่มาจากเต๋าสายโถงเซียนมีความสามารถพิเศษอะไรหรือไม่
ในขณะเดียวกันก็เฝ้าระวังรอบๆ ให้แก่ฟู่ถิง เพื่อป้องกันไม่ให้มียอดฝีมือระดับสุดยอดที่มีพลังฝึกปรือสูงส่งกว่าโผล่มาอย่างกะทันหัน
ฟู่ถิงลงมือ จับพวกเฉวียนฮ่าวหลงและหยางชงไว้ด้วยกันทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี