ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 914

“อยู่ร่วมกับฟ้า?”

เยี่ยนจ้าวเกอทวนคำสี่คำนี้ อดกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่ได้ว่า “เช่นนั้นยอดฝีมือระดับจักรพรรดิสายโถงเซียนสมควรเป็นเหมือนกัน มีส่วนร่วมในการบูชาจากพลังศรัทธาเช่นกัน อีกทั้งยังน่าจะมากกว่าท่านด้วย”

“จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับประมุขอย่างท่าน เป็นมาตรฐานต่ำสุดที่ร่วมเสพบารมีของการอยู่ร่วมกับฟ้านี้หรือ”

สีหน้าของประมุขอาทิตย์ไร้ประมาณเผยหัวในตอนนี้เปลี่ยนเป็นสงบนิ่งอีกครั้ง

แสงอาทิตย์สีทองสาดส่อง เหมือนกับคลุมผ้าบางๆ ลงบนใบหน้าของเขา

เผยหัวเอ่ยอย่างแช่มช้า “นี่เป็นสิ่งที่เจ้าเพิ่งอนุมานออกมาหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอแบมือ “ข้าพึ่งทราบถึงการดำรงอยู่ของโถงเซียนมาได้แค่สองวัน ก่อนหน้านี้แม้ว่าจะเคยสัมผัสศาสนาพุทธมาแล้ว แต่ก็เข้าใจไม่มากนัก”

“จะว่าไปข้ากำลังคิดสืบหาอยู่พอดีว่า ในด้านนี้ทางศาสนาพุทธเหมือนกับพวกท่านหรือไม่”

แม้ว่าศาสนาพุทธจะอยู่มาตั้งแต่ก่อนวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ และเยี่ยนจ้าวเกอเองก็ทราบว่าหลักคำสอนของพระศรีอาริย์มีแนวคิดอย่างไร แต่รายละเอียดอย่างเป็นรูปธรรมที่เขารู้ก็มีค่อนข้างจำกัด

เผยหัวไม่ยอมรับและไม่ปฏิเสธ เขามองเยี่ยนจ้าวเกอเงียบๆ “เจ้ารู้มากแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอเบะปาก “สำหรับข้า ท่านก็รู้มากเช่นกัน”

เขามองที่ที่หยางชงหายไป และมองบริเวณที่ตนสังหารซ่างจวินเมื่อครู่ “มากกว่าซ่างจวินที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปดเกินไป”

“ท่านแตกต่างกับพวกเขาโดยสิ้นเชิง”

ชายหนุ่มใช้สายตาที่แปลกประหลาดยิ่งชนิดหนึ่งพิจารณาเผยหัว “ท่านสมควรเข้าใจความแตกต่างการสืบทอดสายทอดโถงเซียน และเต๋าหลักสายสามพิสุทธิ์จริงๆ กระมัง”

“เป็นเพราะการสั่งสมของสำนัก จักรพรรดิในอดีตของสำนักท่านได้ทิ้งข้อความไว้ ท่านจึงรู้เรื่องตั้งแต่ต้นใช่หรือไม่”

“หรือว่าในตอนที่จอมยุทธ์โถงเซียนอย่างพวกท่านก้าวสู่ระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสิบ ขั้นประมุขในหมู่มนุษย์…อืม ในตอนที่ท่านมีคุณสมบัติ ‘อยู่ร่วมกับฟ้า’ ตามที่ท่านว่า ท่านก็มีโอกาสในเห็นความจริงแล้วใช่หรือไม่”

เยี่ยนจ้าวเกอมองเผยหัวด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เผยหัวมีสีหน้าเรียบเฉย “อยากได้สิ่งใดมา ก็จำเป็นต้องจ่ายออกไป ลูกศิษย์จากเต๋านอกรีตอย่างพวกเจ้าย่อมต้องยึดถือหลักการเดียวกัน เพียงแต่ว่าสิ่งที่ต้องจ่ายไม่เหมือนกันก็เท่านั้น”

“เทียบกันแล้ว แม้พวกเจ้าจะจ่ายไปก็ใช่ว่าจะได้อะไรตอบแทนมา พวกข้าขอแค่ศรัทธาในเต๋า สวรรค์ก็จะดูแลพวกข้าแล้ว”

“กฎของพวกเรายุติธรรมกว่าของพวกเจ้ามาก”

เผยหัวกวาดสายตามองเยี่ยนจ้าวเกอและฟู่ถิง “สำหรับข้า นี่คือทางสายหลัก”

เยี่ยนจ้าวเกอว่า “หลักการในหลักคำสอน การปฏิบัติตนของจอมยุทธ์ และผลลัพธ์ที่จะได้มาของพวกท่าน รวมถึงพระศรีอาริย์ ต่างได้รับผลกระทบจากพรสวรรค์เช่นเดียวกัน”

“แม้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับท่านคือจิตที่ศรัทธาในพุทธหรือเต๋า พรสวรรค์และสติปัญญาอยู่รองลงไป แต่ความจริงที่ไม่อาจไม่ยอมรับก็คือ ตราบใดที่บูชาพลังศรัทธาคล้ายกัน ยังคงเป็นคุณสมบัติและสติปัญญายิ่งสูงเท่าไร ก็ยิ่งเดินไปสู่จุดสูงสุดที่สูงกว่าเดิมได้ง่ายเท่านั้น”

ชายหนุ่มมองเผยหัว “อย่างเช่นท่านมีพรสวรรค์และความสามารถเหนือกว่างซ่างจวินและหยางชง”

เผยหัวกล่าวอย่างเฉยชา “เช่นนั้นแล้วอย่างไร”

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นก็มองฟู่ถิง “ข้าดูออกว่าพวกเจ้าสองคนเป็นอัจฉริยะสะท้านโลกที่มีความสามารถน่าทึ่ง มีพรสวรรค์เหนือใคร เป็นคนเก่งกาจในหมู่คนเก่งกาจ”

“จอมยุทธ์ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า ขั้นเทวะสำแดงระยะกลางสองคน สามารถสังหารซ่างจวินที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปด ขั้นสะพานเซียนระยะกลางได้ หากเป็นตอนที่ข้าอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้า ย่อมทำไม่ได้แน่”

“จอมยุทธ์จากเต๋านอกรีตอย่างพวกเจ้า ตามปกติแล้วหากอยู่ในระดับเดียวกันจะเหนือกว่าเต๋าหลักโถงเซียนอย่างพวกเรา ส่วนพวกเจ้าสองคนก็เหนือกว่าคนรุ่นเดียวกันในเต๋านอกรีต”

“แต่ว่า…” เผยหัวยกฝ่ามือข้างหนึ่งของตัวเองขึ้นอย่างเนิบนาบ “ในตอนนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า ต่อให้พวกเจ้าโดดเด่นปานใด ก็ไม่มีประโยชน์ทั้งสิ้น”

ใจกลางฝ่ามือของเผยหัวมีแสงอาทิตย์สีทองพร่างพราวผนึกตัว ละลานตาเหลือประมาณ “เพราะข้ามีระดับสูงกว่าพวกเจ้าเกินไป”

“ข้ายอมรับว่าข้าน่าจะสู้จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับประมุขในเต๋านอกรีตของเจ้าไม่ได้ แต่ว่าเส้นทางหลักของข้าก็มีจักรพรรดิเซียนจริงแท้ที่จะสยบพวกเขา”