ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 919

พอได้ฟังคำตอบของจักรพรรดิน้ำพุหลง เกาฉิงก็พลันงงงวย “เป็นไปได้อย่างไร”

“บูรพาจารย์ยังกล่าวว่า ในด้านวิชากระบี่ท่านย่าทวดในตอนนั้นเป็นคลื่นลูกหลังกลบคลื่นลูกหน้าไปแล้ว”

จักรพรรดิน้ำพุหลงยิ้มไม่กล่าววาจา

เกาเสวี่ยโพที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างเอื่อยเฉื่อยว่า “ตอนที่ท่านปู่น้อยของเจ้ายังเคลื่อนไหวอยู่บนโลกซ้อนโลก คนมอบฉายา ‘เทพกระบี่น้อย’ ให้แก่เขา เจ้าทราบใช่หรือไม่”

เกาฉิงพยักหน้า “เจ้าค่ะ หลานทราบ”

เกาเสวี่ยโพว่า “เมื่อมี ‘เทพกระบี่น้อย’ เช่นนั้นก็ย่อมมี ‘เทพกระบี่’ แล้ว”

“นี่…” เกาฉิงค่อยๆ เข้าใจ “ท่านปู่กำลังบอกว่า…”

เกาเสวี่ยโพเอ่ย “เก้านพเคราะห์แห่งเขาคุนหลุนในโลกซ้อนโลกโด่งดังไปทั่วใต้หล้า เรื่องนี้เจ้าเองก็ทราบ ในหมู่พวกเขามีอยู่คนหนึ่งที่ถูกยกย่องให้เป็นผู้ที่ฝึกมรรคากระบี่สำนักเต๋าอันดับหนึ่งหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่”

เกาฉิงเบิกตาโพลง

หลงเสวี่ยจี้ที่อยู่ด้านข้างกล่าวอย่างสงบนิ่งว่า “ราชันพระศุกร์ มีอีกนามหนึ่งว่า เทพกระบี่”

เขาดูใจลอยอยู่บ้าง “น่าเสียดายที่ไม่เคยเห็นความน่าเกรงขาม และวิชากระบี่ของเขาด้วยตาตัวเอง”

จักรพรรดิน้ำพุหลงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “กระบวนท่ากระบี่ของศิษย์พี่ใหญ่ ข้าล้วนถ่ายทอดให้เจ้าไปหมดแล้ว แต่ว่าความน่าเกรงขามของเขา ข้าไม่มีวิธีชี้แนะผู้เยาว์อย่างพวกเจ้าจริงๆ”

หลงเสวี่ยจี้ได้ยินก็หัวเราะ

เกาฉิงปั้นสีหน้าสงสัยใคร่รู้ “แม้จะทราบว่าท่านปู่ทวดมาจากโลกซ้อนโลก แต่ก่อนหน้านี้กลับไม่ทราบว่า ราชันพระศุกร์เป็นศิษย์พี่ของท่าน”

จักรพรรดิน้ำพุหลงพูดด้วยรอยยิ้มราบเรียบว่า “โลกซ้อนโลกในปัจจุบันก็มีน้อยคนที่รู้เช่นกัน”

เกาฉิงพยักหน้า ความสนใจเปลี่ยนกลับมาเรื่องเดิมอย่างรวดเร็ว “ในตอนนั้นท่านปู่ทวดและท่านย่าทวดแพ้ให้แก่ราชันพระศุกร์จริงๆ หรือ อีกอย่าง ที่ว่าเป็นผู้ฝึกมรรคากระบี่สำนักเต๋าอันดับหนึ่งหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่…”

นางหน้านิ่วคิ้วขมวด

กระบวนท่าที่สืบทอดกันในสายเหนือพิสุทธิ์ ไม่ได้มีแค่สี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนเท่านั้น

แต่ว่าสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนคือผลสำเร็จที่ยอดเยี่ยมที่สุดของมรรคากระบี่สำนักเต๋า สร้างความภาคภูมิใจให้แก่ผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์มาโดยตลอด

ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน มียอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดของมรรคากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์โผล่มาอย่างต่อเนื่อง

หลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ ผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์แต่ละรุ่นโด่งดังขึ้นด้วยมรรคากระบี่ สั่นสะท้านใต้หล้า

ในสายตาของเกาฉิงแล้ว กษัตริย์ลี้ลับซึ่งเป็นย่าทวดของตนเอง คือผู้ฝึกฝนมรรคากระบี่อันดับหนึ่งของโลก

แม้ว่าโลกซ้อนโลกจะยังมีกษัตริย์กระบี่ ซึ่งเป็นยอดฝีมือที่ถูกเรียกเป็นกษัตริย์ก็ตาม

เรื่องที่ปู่น้อยหลงเสวี่ยจี้พกกระบี่เล่มหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ในโลกซ้อนโลก โดยไม่มีคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกัน เหมือนกำลังพิสูจน์ถึงเรื่องนี้

เกาเสวี่ยโพเอ่ยว่า “ในตอนนั้นราชันพระศุกร์มายังมรกตท่องฟ้าเพื่อท่านพ่อ ได้ประกระบี่กับท่านแม่ สุดท้ายเป็นท่านแม่พ่ายแพ้”

สีหน้าของเขาซับซ้อนเล็กน้อย “นี่เป็นท่านแม่บอกเล่าด้วยตัวเอง ในด้านมรรคาวิชากระบี่ ที่แล้วมาท่านแม่ไม่เคยพ่ายต่อผู้ใด ทว่ากลับแพ้ภายใต้กระบี่ของราชันพระศุกร์จากการต่อสู้ในครั้งนั้นจริงๆ”

“แต่ว่าทั้งสองสู้กันเพียงครั้งเดียว ในหลายปีมานี้วิชากระบี่ของท่านแม่เองก็รุดหน้าขึ้น นางยังรู้สึกเสียดายที่ไม่อาจสู้กับอีกฝ่ายได้อีกมาโดยตลอด”

เกาฉิงห่อปาก สีหน้าไม่พอใจนัก

เกาเสวี่ยโพมองหลานสาวของตัวเอง กล่าวอย่างแช่มช้าว่า “แม้แต่ท่านแม่ยังพ่าย ผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์อย่างพวกเราย่อมเสียหน้า”

“โชคดีที่ในตอนนั้นมรกตท่องฟ้ายังมีอีกคน…”

เกาฉิงปลุกปลอบจิตใจขึ้นมา ถามด้วยความสงสัยว่า “ไม่ใช่บอกว่าตอนนั้นบูรพาจารย์ได้รับบาดเจ็บ จึงเข้าฌานมาโดยตลอดหรอกหรือ นอกจากนี้…อืม…”

หากพูดกันแค่เรื่องวิชากระบี่ กษัตริย์ลี้ลับในตอนนั้นความจริงเหนือกว่าคนรุ่นก่อนแล้ว แต่ก็ยังคงแพ้ให้แก่ราชันพระศุกร์