ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 991

เพราะถูกค่ายกลแม่น้ำเหลืองเก้าเคี่ยวกรำ พวกชิงซู่จื่อสามคนจึงเริ่มเกิดอาการวิงเวียนแล้ว

พวกเขารู้สึกได้อย่างเลือนรางว่า ระดับพลังฝึกปรือของตนกำลังลดลงไปอีกขั้น!

ทุกคนล้วนอาศัยแรงใจ ทว่ากลับใกล้จะถึงขีดจำกัด

ในตอนนั้นเอง ลมโรคาและหมอกดำที่ก่อนหน้านี้สร้างความหงุดหงิดให้แก่ผู้คนก็พลันจางลง

ทุกคนรู้สึกลิงโลด รีบพุ่งไปด้านหน้าต่อ สุดท้ายผ่านหมอกลวงหนาหนักตรงหน้าได้ด้วยการเคลื่อนไหวครั้งเดียว

ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขาในตอนนี้ ก็คือด้านบนผิวแม่น้ำสีเหลืองเข้ม นั่งไว้ด้วยชายหนุ่มอาภรณ์สีขาว สวมทับด้วยเสื้อคลุมสีน้ำเงินขลิบขอบดำ

เป็นเยี่ยนจ้าวเกอนั่นเอง

เยี่ยนจ้าวเกอไม่เพียงแต่ไม่ลนลาน กลับมีสีหน้าสนอกสนใจ ร่างลอยขึ้นจมลงตามการกระเพื่อมของแม่น้ำ ดูท่าจะพออกพอใจยิ่ง

สายตาของเขาหยุดที่ร่างของชิงซู่จื่อ พิจารณาแขนเสื้อของอีกฝ่าย จากนั้นก็มองรูปร่างหน้าตา ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ศิษย์เอกของจักรพรรดิเอกภพ นักพรตอาวุโสชิงซู่จื่อกระมัง ข้าเห็นความสามารถของท่านแล้ว ดูเหมือนจะเป็นการสืบทอดจริงแท้ของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดใช่หรือไม่”

ชายหนุ่มพูดพลางผุดกายลุกขึ้น เดินเข้าหาเรือนภาร่อนวายุของเนินต้นจักรพรรดิ

“ข้าผู้แซ่เยี่ยนค่อนข้างสนใจการสืบทอดจริงแท้ของจักรพรรดิเอกภพ ขอท่านนักพรตอาวุโสโปรดชี้แนะ”

พอได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของพวกจางซู่เหริน เผิงเฮ่อ และชิงซู่จื่อล้วนเปลี่ยนสี

ความหมายในวาจาของเยี่ยนจ้าวเกอชี้ให้เห็นอย่างชัดเจน ว่าที่พวกเขามาถึงที่นี่ได้ไม่ใช่เพราะความสามารถของพวกเขา แต่เป็นเพราะเยี่ยนจ้าวเกออยากจะเห็นการสืบทอดของจักรพรรดิเอกภพ ดังนั้นจึงจงใจปล่อยพวกเขาเข้ามา

ข้าปล่อยท่านเข้ามา ท่านจึงเข้ามาได้

“เด็กน้อยโอหัง ข่มเหงคนเกินไปแล้ว!” เผิงเฮ่อเดือดดาล ยกมือขึ้นฟันใส่เยี่ยนจ้าวเกอก่อนหนึ่งดาบ!

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้นก็ไม่ถือสา เพียงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านผู้นี้ภายนอกดูหยาบกระด้าง ในใจกลับเจ้าเล่ห์ เจ้าความคิดทีเดียว”

ตอนนี้แม้ว่าพวกเผิงเฮ่อที่เป็นยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนระยะท้ายมาถึงพร้อมกัน แต่ว่าล้วนถูกแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งที่น่าสะพรึงลดระดับพลัง ไม่ได้อยู่ในช่วงสมบูรณ์

หากชิงซู่จื่อสู้กับเยี่ยนจ้าวเกอคนเดียว เผิงเฮ่อไม่เชื่อใจ และไม่มั่นใจต่อในตัวเขาเท่าไรนัก

พวกหยวนเสี่ยนเฉิงล้วนรออยู่ที่นั่น ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ หลังจากเวลาผ่านไปก็ยากจะสนับสนุน

เผิงเฮ่อตอนนี้ไม่สนใจว่าชิงซู่จื่อจะเสียหน้าหรือไม่ ขอแค่ลงมือพร้อมกัน รีบเผด็จศึก กลุ้มรุมจัดการเยี่ยนจ้าวเกอให้ได้เป็นพอ

เขาชิงลงมือก่อน แต่ความจริงเป็นการบอกใบ้ให้ชิงซู่จื่อกับจางซู่เหรินลงมือพร้อมกัน

“เร่ง!” ในเสียงตวาด เผิงเฮ่อไม่ยั้งมือ กระบวนท่าแรกก็ใช้ออกอย่างสุดกำลังทันที

ในมือเขาเพิ่มดาบยาวเล่มหนึ่ง คมดาบเปล่งประกายสีฟ้า

เปลวเพลิงสีฟ้าลุกโชนกลายเป็นหงส์เพลิงสีฟ้า บินเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอ

หงส์เพลิงพอบรรลุถึง ร่างกายพลันแตกสลาย ประกายดาบสีแดงฟ้าแบ่งแยกฟ้าดิน

ฉายาราชาอัคคีของเผิงเฮ่อ มีสาเหตุครึ่งหนึ่งมาจากดาบวิเศษซึ่งเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงเล่มนี้ที่เขาครอบครองอยู่

ใช้ศิลาเพลิงอัคคีประกายทมิฬเป็นวัตถุดิบหลัก หลอมผสานอัคคีวิญญาณและของวิเศษหลายชนิด สุดท้ายสร้างเป็นดาบอัคคีเล่มนี้ขึ้นมา

ดาบวิเศษสามารถปล่อยไฟแห่งอัคคีประกายทมิฬสีฟ้าออกมาได้ อานุภาพอยู่เหนือกว่าอัคคีวิญญาณทั่วไป แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง

เผิงเฮ่อยังใช้ความพยายามทั้งหมดรวบรวมวิชาดาบในใต้หล้า หลอมรวมกับวรยุทธ์ของเนินต้นจักรพรรดิ สุดท้ายสร้างเป็นเพลงดาบราชาอัคคีชุดหนึ่ง

มันแตกต่างจากฝ่ามือเทพต้นจักรพรรดิที่จางซู่เหรินสร้างขึ้นมา ซึ่งรวมการโจมตีและการป้องกันเป็นหนึ่ง ตอนที่มันป้องกันสุดกำลังยิ่งไม่ธรรมดา เรียกได้ว่าเป็นวรยุทธ์ป้องกันอันดับหนึ่งของเนินต้นจักรพรรดิ

ดาบราชาอัคคีของเผิงเฮ่อให้ความสำคัญกับการโจมตี มองข้ามการป้องกัน เปิดเส้นทางอีกเส้น และเพิ่มสภาวะใหม่ให้แก่วรยุทธ์การสืบทอดของสายเนินต้นจักรพรรดิซึ่งที่แล้วมาป้องกันเพื่อโจมตี

ตัวเผิงเฮ่อค่อนข้างแปลกแยกจากจอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิตั้งแต่อายุยังน้อย

ถึงแม้จะฝึกปรือจิตจริงแท้ของสี่จริยะ แต่ตอนที่เขาฝึกฝนม้วนคัมภีร์ร่างหงส์เพลิง จะเน้นศึกษาการจุติของหงส์เพลิง และลักษณ์อัคคีผลาญฟ้า

ในตอนนี้เขาไม่ออมมือ ลงมือสุดกำลัง

ดาบอัคคีกับเพลงดาบราชาอัคคีผสานเข้าด้วยกัน เพิ่มอานุภาพมากกว่าเดิม

“มีเรื่องหนึ่งที่ท่านลืมไปแล้ว ข้าขอเตือนท่านสักหน่อย” เยี่ยนจ้าวเกอกลับหัวเราะอย่างสบายอารมณ์ “ในค่ายกลของข้า ท่านไม่ได้อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าแล้ว”

ขณะที่พูด ในมือของเยี่ยนจ้าวเกอมีกระบองไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าเพิ่มขึ้นมาท่อนหนึ่ง ก่อนที่เขาจะฟาดใส่ดาบอัคคีของเผิงเฮ่อ