ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 992

ชิงซู่จื่อมีชื่อเสียงมานาน ผู้คนต่างยอมรับว่าเป็นหนึ่งในคนไม่กี่คนในกลุ่มยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าบนโลกซ้อนโลก ที่มีความเป็นไปได้ที่จะเลื่อนเป็นระดับประมุขมากที่สุด

พลังของเขาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมานมนาน เป็นอัจฉริยะบุรุษ เหนือล้ำกว่าคนทั่วไป

ถึงแม้จะบอกว่าที่แล้วมาผู้ฝึกยุทธ์ไม่ยอมคน แต่ไม่ว่าจะเป็นเผิงเฮ่อหรือจางซู่เหริน ต่างก็ยอมรับว่าหากเป็นศัตรูกับชิงซู่จื่อ เช่นนั้นชิงซู่จื่อก็มีอัตราได้รับชนะมากกว่า

แต่ว่าเมื่อต้องลงมือจริงๆ ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ ก็ล้วนต้องผ่านการต่อสู้ใหญ่สักครั้ง จึงค่อยตัดสินสูงต่ำได้

จางซู่เหรินกับเผิงเฮ่อซึ่งเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงของเนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์ และอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนระยะท้ายมีความเชื่อมั่นนี้

กระนั้นพวกเขาก็คิดไม่ถึงเลยว่า ชิงซู่จื่อถึงกับยังไม่เลื่อนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นประมุข ก็ได้ฝึกฝนเอกภพในแขนเสื้อ ซึ่งเป็นวรยุทธ์ไร้เทียบทานของอารามอู่จวงแห่งมหาเซียนเจิ้นหยวนเป็นผลสำเร็จแล้ว!

นี่หมายความว่า ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ทราบเรื่องมาก่อน หากพวกเขาต้องสู้กับชิงซู่จื่อ ก็อาจถูกเอกภพในแขนเสื้อเก็บในกระบวนท่าเดียว!

จริงอยู่ว่าต่อให้ถูกเอกภพในแขนเสื้อเก็บไป ก็ไม่ได้หมายความว่าชิงซู่จื่อจะสามารถบีบบังคับหรือเข่นฆ่าพวกเขาได้ตามใจชอบ

และไม่ใช่การจับพวกเขา แต่ว่าเป็นการกักขังไว้ชั่วคราว

คนที่ถูกเอกภพในแขนเสื้อเก็บไป แม้จะมีโอกาสค่อนข้างน้อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสทะลวงออกมา

เพียงแต่ต่อให้หลุดออกมาได้ ก็ต้องเสียหน้าจนหมดสิ้น

ยิ่งไปกว่านั้น หากจักรวาลในแขนเสื้อของชิงซู่จื่อเก็บคนเป็นผลสำเร็จ ย่อมชิงโอกาสได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องสงสัย มีวิธีการมากมายใช้ขยายผลการรบ เพื่อเอาชนะอีกฝ่ายโดยสมบูรณ์

สิ่งที่ทำให้จางซู่เหรินกับเผิงเฮ่อรู้สึกตื่นตระหนกก็คือ ชิงซู่จื่อที่มีชื่อเสียงสั่นสะท้านไปทั่วแปดทิศบนโลกซ้อนโลกจนทุกคนต้องเงยหน้ามอง ถึงกับยังคงเก็บงำไว้ ไม่เคยแสดงบารมีทั้งหมดของตัวเอง

อัจฉริยะในอัจฉริยะที่บดขยี้ผู้มีพรสวรรค์คนอื่นมาจำนวนนับไม่ถ้วน ผู้ใดหาคาดไม่ว่าถึงกับยังไม่ใช่ขีดจำกัดของเขา

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าวันนี้ถูกค่ายกลแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งของเยี่ยนจ้าวเกอเล่นงาน น่ากลัวจะยังคงไม่มีใครทราบ ว่าศิษย์เอกของจักรพรรดิเอกภพผู้นี้มีความสามารถขนาดไหนกันแน่

แม้แต่เยี่ยนจ้าวเกอจะเห็นการเคลื่อนไหวของชิงซู่จื่อแล้ว ก็ยังรู้สึกเหนือความคาดหมาย ตาเป็นประกายวูบหนึ่ง

นี่เป็นความมสามารถของเซียนตัวจริง อีกทั้งยังนับเป็นวรยุทธ์ระดับสุดยอดที่มีชื่อเสียงโด่งดังในประวัติสำนักเต๋าด้วย

ชิงซู่จื่อฝึกฝนสำเร็จ นับว่าพอจะคลำทางได้และมีความรู้ผิวเผินแล้ว

สามารถนำมาใช้ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างมากพอ ยากจะหาคู่ต่อสู้ระหว่างจอมยุทธ์ระดับเดียวกัน

“ดี!” เยี่ยนจ้าวเกอร้องขึ้น

ฝ่ามือที่จับแขนเสื้อของชิงซู่จื่อไว้ก่อนหน้านี้ของเขา ตอนนี้กำลังจะถูกกระแสปั่นป่วนของมิติเวลาดูดเข้าไป

เพราะป้องกันไม่ทัน เยี่ยนจ้าวเกอจึงไม่อาจชิงโอกาสได้ก่อน

เขาสูดหายใจลึก ในดวงตาสองข้างปรากฏความโกลาหลอย่างเลือนราง

จุดลมปราณทั่วร่างเปิดออก แต่ะละจุดมีกลุ่มปราณโกลาหลโผล่มารางๆ

ในตอนนี้จุดลมปราณในร่างของเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้เหมือนกับดวงดาวมากมายอีกต่อไป แต่เหมือนกับความโกลาหลหลายกลุ่มแทน

ก่อนที่จักวาลและห้วงอวกาศจะปรากฏออกมา ก่อนที่ฟ้าดินและความขมุกขมัวจะถูกเปิด ไม่มีซ้ายไม่มีขวา ไม่มีหน้าไม่มีหลัง ไม่มีล่างไม่มีบน

รอบๆ ฝ่ามือที่เยี่ยนจ้าวเกอเหยียดยื่นออกมามีล้อแสงสิบสองวงปรากฏขึ้น กระเพื่อมขึ้นลง หมุนวนไม่หยุดยั้ง

พร้อมกับที่ล้อแสงลอยขึ้น แสงสว่างและความมือก็เริ่มหลอมรวมกัน

ไม่สว่าง แต่ก็ไม่มืดมัว

ระหว่างฟ้าดินพร่าเลือนไม่ชัดเจน

ในแฝงคัมภีร์นภาไร้ขอบเขต นอกแสดงวิชาสิบสองประกายกาฬแล้ว พลังฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอสะท้อนสภาวะโกลาหลออกมาระหว่างที่แสงและความมืดตัดสลับกันด้วย

เวลาถูกเยี่ยนจ้าวเกอหยุดไว้ ร่างของเขาที่เดิมทีถูกกระแทกและกำลังจะถูกดูดเข้าไปในแขนเสื้อของชิงซู่จื่อ ขณะนี้ตั้งหลักได้อีกครั้ง

โอกาสที่ชิงซู่จื่อใช้เอกภพในแขนเสื้อจู่โจมอย่างฉับพลันจนได้มาหายไปเช่นนี้

เยี่ยนจ้าวเกอใช้เสร็จก็เก็บทันที กลุ่มปราณที่เหมือนความโกลาหลในร่างสลายไป

แสงสว่างที่ไหลเวียนราวกับสายน้ำบนฝ่ามือของเขากระจายออกไปทุกที่ ทัศนียภาพรอบๆ กลายเป็นซีดขาว

วินาทีถัดมา คลื่นน้ำไหลย้อน เยี่ยนจ้าวเกอฉวยโอกาสนี้ชักมือที่ถูกแขนเสื้อของชิงซู่จื่อม้วนไว้ออกมาจากด้านใน!

เบื้องหน้าจางซู่เหริน เผิงเฮ่อ และชิงซู่จื่อเหมือนกับปรากฏความรู้สึกหลอนว่าเวลาทวนกลับ

‘สิบสองวิชาประกายกาฬ คัมภีร์นภากาลเวลา!’ คนทั้งสามจิตใจสั่นสะท้านพร้อมกัน ‘หลุดจากเอกภพในแขนเสื้อเช่นนี้เลยหรือ’

จางซู่เหรินกับเผิงเฮ่อถลันเข้าไป ไม่ให้ชิงซู่จื่อเผชิญกับเยี่ยนจ้าวเกอเพียงลำพัง

พร้อมกับที่เวลาผ่านไป พวกเขาสามคนถูกค่ายกลแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งกัดกร่อนยิ่งมายิ่งสาหัสแล้ว

ถ้าหากไม่อาจเผด็จศึกได้โดยไว ไม่ต้องให้เยี่ยนจ้าวเกอลงมือ พวกเขาก็พ่ายแพ้โดยไม่ต้องสู้