ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 993

เหมือนกับช้างเหยียบย่างฟ้าดินกำลังวิ่งตะบึง กลับชนใส่ภูเขาที่แข็งแรงยิ่งกว่าตัวมัน

เผิงเฮ่อกระตุ้นเรือนภาร่อนวายุ พริบตาเดียวชนจนศีรษะแตกเลือดอาบ!

เรือยักษ์ที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่วินาทียังทรงพลัง บดขยี้สรรพสิ่งได้ วินาทีต่อมาหยุดนิ่งอยู่ที่เดิมอย่างน่าประหลาด

บนตัวเรือถูกเยี่ยนจ้าวเกอกระแทกเป็นช่องใหญ่ช่องหนึ่ง

รอยแตกอันน่ากลัวหลายสายขยายออกไปสี่ทิศแปดทาง เหยียดยืดไปยังทุกส่วนของเรือนภาร่อนวายุอย่างรวดเร็วโดยมีช่องนั้นเป็นศูนย์กลาง

เรือยักษ์นาวาเทพที่ขับเคลื่อนอยู่บนฟ้าได้ เมื่อเผชิญหน้ากับพลังอันน่าสะพรึงของเยี่ยนจ้าวเกอ ก็ถูกทำลายจนพังลง

พลังอันบ้าคลั่งสะท้อนกลับ จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิที่สลบไสลอยู่บนดาดฟ้าเรือหลายคนถูกสังหารอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเช่นนี้!

หยวนเสี่ยนเฉิงกับนักพรตเชียนหลานที่นั่งขัดสมาธิ ป้องกันการกัดกร่อนจากแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งมาโดยตลอด ต่างกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง

ลมหายใจและจิตใจปั่นป่วน พวกเขายากจะต้านทานได้อีก พลันรู้สึกเลอะเลือน วิงเวียนศีรษะ

เผิงเฮ่อราชาอัคคีเป็นผู้ขับเรือก็กระอักเลือดออกมา เขาที่เดิมทีถูกเยี่ยนจ้าวเกอทำร้ายจนบาดเจ็บ อาการบาดเจ็บสาหัสกว่าเดิมอย่างไม่อาจควบคุม

การขาดการเพิ่มเช่นนี้บันดาลให้ค่ายกลแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งส่งผลกระทบต่อเขาอย่างล้ำลึกอีกขั้นหนึ่ง

เผิงเฮ่อรู้สึกได้ว่าการเปลี่ยนแปลงของการเกิดและการดับของจุดลมปราณ ซึ่งเหมือนกับดวงดาวในร่างของเขาหยุดลงทั้งหมด

เส้นทางการโคจรเริ่มเปลี่ยนเป็นหยาบกระด้าง

นี่ทำให้เขารู้สึกว่าระดับพลังฝึกปรือของตัวเองนั้น เหมือนตกลงไปอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเจ็ด

เยี่ยนจ้าวเกอลอยตัว ปีนขึ้นสู่เรือที่กำลังจะล่ม บรรลุถึงเบื้องหน้าของเผิงเฮ่อ

เผิงเฮ่อถลึงตา เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าเฉื่อยชา “ดาบอัคคี เพลงดาบราชาอัคคี ดูเหมือนท่านจะเป็นเผิงเฮ่อราชาอัคคีกระมัง”

“ข้าทราบว่าจวงเจาฮุยเป็นลูกเขยของท่าน ที่แล้วมามีความสัมพันธ์ที่ดีกับท่าน”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวพลางยกฝ่ามือขึ้น “ตอนนี้ข้าจะส่งท่านไปอยู่เป็นเพื่อนเขา เพียงแต่เขาตายไปแล้วหลายวัน บางทีท่านอาจตามไม่ทันก็เป็นได้”

พร้อมกับที่พูด เขาฟาดฝ่ามือใส่ศีรษะของเผิงเฮ่อ

แม่วรยุทธ์ที่เผิงเฮ่อฝึกฝนจะเน้นโจมตีมองข้ามป้องกัน แตกต่างจากลักษณะของเนินต้นจักรพรรดิ แต่ว่าเขาที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้าก็มีสี่จริยะหนุนเสริมร่าง เพียงแต่ว่าการสั่งสมไม่ได้เปี่ยมล้นเท่าจางซู่เหรินเท่านั้น

ทว่าเพราะการกัดกร่อนของแม่น้ำเหลืองเก้าโค้ง เผิงเฮ่อที่ตอนนี้พลังฝึกปรือได้รับความเสียหาย ไม่อาจต้านทานพลังของเยี่ยนจ้าวเกอได้อีก

“เยี่ยนจ้าว…”

ฝ่ามือหนึ่งฟาดลง เสียงคำรามหยุดชะงัก

จอมยุทธ์เนินต้นจักรพรรดิแห่งเขาลีลาหงส์เมื่อปีนขึ้นสู่ขั้นสะพานเซียน จะได้รับโอกาสดับสิ้นและคืนชีพหนึ่งครั้ง

ทว่าหลังจากใช้ไปแล้ว จะมีแต่หลังจากเลื่อนเป็นขั้นประมุขในหมู่คนเท่านั้น จึงได้รับโอกาสถัดไป

น่าเสียดายที่ในชีวิตของเผิงเฮ่อก่อนหน้า เขาได้ดับสิ้นแล้วคืนชีพมาครั้งหนึ่งแล้ว

ดังนั้นยอดฝีมือในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า ขั้นสะพานเซียนระยะท้ายผู้นี้จึงถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าตายในค่ายกลแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งด้วยฝ่ามือเดียว

หลังจากสังหารเผิงเฮ่อ และสัมผัสได้ว่าลมปราณชีวิตของอีกฝ่ายขาดสะบั้นโดยสมบูรณ์ เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้สนใจพวกหยวนเสี่ยนเฉิงและนักพรตเชียนหลานบนเรือ แต่ก้มหน้ามองลงไปเบื้องล่าง

ณ ที่แห่งนั้น ด้านในแม่น้ำสีเหลือเข้มขุ่นขลักพลันมีแสงสีทองและประกายอัคคีสว่างขึ้นมา

ต่อจากนั้น จางซู่เหรินก็ฝืนดันตราประทับตะวันลอยขึ้นมาจากในแม่น้ำ

เนื่องจากถูกแม่น้ำของค่ายกลแม่น้ำเหลืองเก้าโค้งโถมซัดใส่ ร่างของเขาจึงสั่นไหวมากขึ้น

หากไม่ใช่เพราะเยี่ยนจ้าวเกอต้องรับมือกับชิงซู่จื่อและเผิงเฮ่อ ไม่ได้เพ่งสมาธิไปบนตราประทับตะวันมากเกินไป จางซู่เหรินไม่มีทางดันขึ้นมาได้เช่นนี้แน่

แต่ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอยังไม่สนใจ เขาลอยมาถึงด้านข้างตราประทับตะวัน ตบมือใส่มันเบาๆ จากนั้นก็ค่อยลอยไปหาชิงซู่จื่ออีกทาง

ทว่าการตบครั้งนี้ทำให้ประกายแสงของตราประทับตะวันพร่างพราวกว่าเดิม พลังงานอันยิ่งใหญ่แข็งกร้าวทะลักขึ้นมาใหม่

ดวงอาทิตย์สีทองที่ยิ่งใหญ่พุ่งลงด้านล่างใหม่ กดจางซู่เหรินที่อยู่เบื้องล่างเข้าไปในแม่น้ำสีเหลืองอีกหน!

ทำลายเรือนภาร่อนวายุ สังหารเผิงเฮ่อ จากนั้นก็กระแทกจางซู่เหรินให้จมลงไป

ทั้งหมดนี้ใช้เวลาแค่ครู่สั้นๆ เท่านั้น