จางซูฉีถูกมารดาโทรเร่งตลอดเวลา วันนี้เธอเพิ่งจะฉลองยอดขายอีบุ๊คตัวเอง ได้เกือบหนึ่งแสนหยวน ถ้าไม่ใช่เพราะแม่นัดผู้ชายไว้ให้เธอคงดีใจกว่านี้ ไม่รู้ว่าจะอะไรกันนักกันหนา เพิ่งจะสามสิบเองแต่งงานก็ใช่ว่าชีวิตจะสมบูรณ์
ปกติอยู่แต่ในป่าในเขา ทำวิจัยเกษตรและพันธุ์พืช งานอดิเรกออกแบบเครื่องประดับ ให้กับแบรนด์ต่างๆ
วันนี้เธอขี้เกียจขับรถจึงมารถเมล์ หลังจากลงจากรถเมล์ก็เดินตรงไปยังคาเฟ่ที่นัดกันไว้ กำลังจะข้ามทางม้าลายก็ได้ยินเสียงหวอของรถตำรวจดังมาแต่ไกล
เธอชักเท้าที่กำลังจะข้ามทางม้าลาย มีรถเก๋งวิ่งมาอย่างรวดเร็ว มีการไล่ยิงกันระหว่างตำรวจและคนร้าย ผู้คนบนถนนต่างวิ่งหลบแบบไม่คิดชีวิต
คนร้ายปล้นธนาคารใช้เส้นทางนี้หลบหนี ร้านกาแฟตรงหน้าปิดประตูทันที เสียงปืนดังขึ้นรัวๆจางซูฉีรู้สึกถึงมีอะไรอุ่นๆไหลออกจากอกเสื้อด้านซ้าย จากนั้นสติรับรู้ของเธอก็ดับทันที
เสียงร้องไห้ปลุกให้คนที่หลับอยู่ก็ตื่นขึ้นมาเห็นคนใส่ชุดโบราณอายุน่าจะสิบสี่สิบห้านั่งร้องไห้อยู่
น้ำตาไหลพรากโอ้วแม่เจ้าสมจริงมากกองถ่ายไหนเนี่ย เห็นคนแต่งชุดโบราณหลายคนมองมาที่เธอรู้สึกคอแห้งจึงถามหาน้ำ
"มีน้ำไหมน้ำเปล่าก็ได้ ถ้าได้ชาไข่มุกจะดีมาก เจ๊หิวน้ำจะตายแล้ว"
"พระชายา ท่านฟื้นแล้ว ทรงกระหายน้ำหรือเพคะแล้วชาไข่มุกมันคือสิ่งใดเพคะ"
"ฮั่นแน่ๆเข้าฉากอยู่เหรอ น้องขอเจ๊กินน้ำหน่อยสิหิวจะตายแล้วจริงๆนะ วันนี้วันห่าอะไรวะซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ สงสัยคงไม่มีดวงเรื่องผู้ชายนัดบอดทีไรแม่งซวยทุกครั้งเลย"
มีเงาสูงทอดยาวทับลงตรงหน้าจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้ชายร่างสูงโปร่ง แต่งตัวด้วยชุดโบราณสีม่วงปักด้วยดิ้นทองสวมกว๊านหยกแกะสลักงดงาม
จางซูฉียิ้มตาหยีจนแป้งบนใบหน้าย่นเป็นริ้วรอยจากนั้นก็ลุกขึ้นใช้มือเปียกน้ำลูบใบหน้าคมคาย หล่อ หล่อโว้ย
"เด็กใหม่เหรอไม่เคยเห็นหน้าในจอทีวีเลย นัดบอดก็ไม่สำเร็จ นี่ๆน้องรับงานเอ็นไหมเดี๋ยวเจ๊จ่ายให้หนักๆเลยนะ แค่บอกพ่อกับแม่ว่าเป็นแฟนเจ๊แค่นั้นเอง หล่อแบบนี้ถ้าเรื่องอื่นหลังไมค์กันได้ เจ๊จ่ายหนักนะเจ๊มีเงินหน้าตาดีแบบนี้เรียกเงินเดือนมาเลยเห็นแบบนี้เจ๊เวอร์จิ้นนะเงินหนาด้วย"
หนานกงเยี่ยหรือเยี่ยอ๋องกระชากมือบางที่กำลังจะถูกตัวเขาออกแรงบีบจนจางซูฉีนิ้วหน้า
"โอ๊ย เฮ้ยเป็นบ้าเหรอเจ็บนะโว้ยเป็นดาราแล้วไง หน้าใหม่แต่หยิ่งจังเดี๋ยวโพสต์ลงเว่ยป๋อให้อนาคตดับตั้งแต่ยังไม่เกิดเลยนี่"
"จาง ซู ฉี อย่ามาทำตัวปัญญาอ่อนที่นี่ สืออินจับนางไปโยนไว้ที่กระท่อมท้ายจวนห้ามนางเข้าออกจวนใหญ่ส่งแค่น้ำกับข้าววันละมื้อเจ้าไม่ควรปรากฏตัวที่นี่ "
หนานกงเยี่ยเค้นชื่อนางทีละคำก่อนจะสั่งองครักษ์ให้นำนางไปโยนไว้เรือนท้ายจวน
ขาดคำคนที่ชื่อสืออินก็ลากร่างบางที่เปียกน้ำกับเสี่ยวเถาและเสี่ยวจูไปโยนไว้ที่กระท่อมท้ายจวนเชิงเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน