มองสภาพบ้านใช่ให้คนอยู่หรือ หยากไย่หนาเตอะตื่นมาสำลักฝุ่นก่อนเลย เสี่ยวเถาถูกตีนางยังอุตส่าห์หาอาหารมาให้จนได้
จางซูฉีถอนหายใจ ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกออก มองในกระจกทองเหลืองเก่าๆเห็นผู้หญิงคนหนึ่งทาหน้าหนายังกับคนเล่นงิ้วโรงเจเห้อทำไปได้
แต่นางสติไม่ดีนี่นาจะโทษใครล่ะ เสียงท้องร้องประท้วงจึงหันไปถามสาวใช้
"เสี่ยวเถา เสี่ยวจูมีอะไรกินไหมหิวจะตายอยู่แล้ว "
"ไม่มีเพคะ พระชายาท่านๆหายเป็นปัญญาอ่อนแล้วหรือ ดีๆจังเลยหากท่านอ๋องทรงทราบอาจจะๆ" เสี่ยวเถาเห็นนางพูดรู้เรื่องก็ดีใจ
"พอๆๆๆๆ รู้ไปก็เท่านั้นก็เท่านั้นไอ้หน้าโบทอกซ์นั่นชอบบุรุษไม่ได้ชอบสตรี ชายารองเขานางสวยหยาดเยิ้มขนาดนั้นเขายังไม่ชายตาแลเลย แม่นั่นก็กะไรอยากเป็นที่หนึ่งใจจะขาด อยากได้ยกให้เลยเหอะใครต้องการกันเลือดเย็นนัก ที่นี่ที่ไหนกันเสี่ยวเถา"
สองพี่น้องมองหน้ากันพระชายาพูดอะไรแปลกๆฟังไม่ค่อยเข้าใจสักนิด
"จวนด้านหลังเพคะ ห่างจากจวนใหญ่สองลี้ บ่าวจะไปขออาหารแต่มองไปทางไหนก็มีแต่หญ้าคาขึ้นสูงเต็มไปหมด ขออภัยนะเพคะ" เสี่ยเถาเอ่ยเสียงอ่อน
" ช่างเถอะ ลุกไปดูกันเถอะว่าพอหาอะไรใส่ท้องได้บ้าง"
เห็นเสี่ยวเถาถูกใบหญ้าคาบาดจนเลือดออกนางก็ปวดใจ เด็กเพียงนี้ยังจงรักภักดี
เดินออกมาจากกระท่อมถึงจะเป็นกระท่อมก็กระท่อมจวนอ๋องที่มีห้าห้องมุงกระเบื้องเชียวนะ
ถึงแม้ว่าจะเห็นแต่หญ้าคาสูงท่วมหัว มองเห็นรอยทางยาวที่พวกนางถูกลากมาโยนไว้ เฮ้อเดิมทีอีอ๋องนั่นก็ไม่ต้องการแต่งงาน แต่จวนจางดันจับเอาคนปัญญาอ่อนมาแต่งให้เขา
กว่าจะรู้เรื่องว่าไม่ใช่บุตรสาวบ้านใหญ่ก็กราบไหว้ฟ้าดินเสร็จแล้ว หนานกงเยี่ยตั้งใจจะไล่นางแต่พอเปิดผ้าคลุมหน้าก็เปลี่ยนใจเป็นอยากฆ่าทันที
สกุลจางตัวดีเห็นเขาเป็นตัวตลกหรือ หนานกงเยี่ยบีบคอจางซูฉีอย่างแรงจนเด็กนั่นตกใจอาการเลยหนักกว่าเดิม
ยังดีมีสาวใช้ตัวน้อยคอยดูแล
บ้านร้างนี้หลังบ้านเป็นกำแพงสูงด้านหลังเป็นภูเขา มีลำธารสายเล็กจากภูเขาไหลผ่านกระท่อม
"เสี่ยวเถา เสี่ยวจูไปดูลำธารกันเผื่อได้ปลาสักตัว หิวจะตายแล้ว"
สามนายบ่าวเดินไปลำธารมีปลาแหวกว่ายอยู่มากมาย แต่ปัญหาคือจะจับยังไง
จางซูฉีกลับไปในกระท่อมรื้อข้าวของในลังไม้ มีมีดเก่าๆกับจอบเล็กๆอยู่จึงนำออกมา เหลาปลายไม้จนแหลมไล่แทงปลากันสนุกสนาน
นี่คืออิสระไล่ออกมาแล้วไงทางที่ดีอย่ามาตามกลับนะ ได้ปลามาสามตัวก็หากิ่งไม้มาก่อไฟโชคดีบ้านนี้มีห้องครัว
มื้อนี้เป็นอันเรียบร้อย ตะวันตกดินแล้วเสื้อผ้าถูกเอามาโยนไว้ให้ อนาถาแท้ๆฝนก็ทำท่าจะตก
"เสี่ยวเถา เสี่ยวจูเข้าบ้านเถอะ อย่างน้อยที่นี่ก็คุ้มฟ้าคุ้มฝนได้"
ทั้งสามจึงพากันเข้าบ้าน ทางด้านคนในจวนอย่างชายารองก็รอเวลาเก็บศพแห้งของนางอย่างเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน