ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 114

“ได้สิ” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์ราบเรียบ นางเดินไปหาซูเตี่ยนฉิงทีละก้าว “ข้าสามารถให้ยาถอนพิษแก่เจ้าได้ แต่กลับกันแล้ว เจ้าก็ต้องชดใช้”

ซูเตี่ยนฉิงขมวดคิ้ว “ท่านต้องการทำอะไรกันแน่?”

“ฮ่าฮ่า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หยิบเข็มยาชาที่ถูกปัดร่วงขึ้นมา “เจ้าเดาสิ”

ซูเตี่ยนฉิงถอยหลังไปสองก้าว

ทันทีที่นางเคลื่อนไหว การไหลเวียนของเลือดเร็วขึ้น อุณหภูมิร่างกายก็เพิ่มขึ้น และตุ่มสีแดงยิ่งแพร่กระจายเร็วขึ้น

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก้าวเข้าหานางทีละก้าว

ซูเตี่ยนฉิงไม่เดินหน้า ไม่ถอยหลังกลับ ดวงตาหยีลง เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้กับฉินเหยี่ยนเย่ว์จนตัวตาย

“เจ้าอยากจะสู้กับข้า และคุกคามชีวิตของข้าเพื่อให้ข้ามอบยาถอนพิษหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ดูเหมือนจะมองความคิดของนางออก พลางหัวเราะเบา ๆ “ที่แท้แล้วแม่นางซูเจ้าแผนการกลับมีความคิดไร้เดียงสาเช่นนี้”

“อันที่จริง คำพูดเมื่อครู่ของข้ายังพูดไม่จบเลย” นางพูด “กลิ่นของลมหอมนั้นด้อยกว่าแป้งน้ำสีชาดนัก แต่ข้าผสมบางอย่างลงในผงหอม สิ่งนั้นไร้สีไร้กลิ่น ตราบใดที่หายใจเข้า มันก็จะถูกสูดเข้าไป แม้ว่าจะปิดจมูกปิดลำคอก็ไม่สามารถหนีพ้นได้หรอก”

“เจ้ามุ่งความสนใจไปที่ลมหอม ย่อมละเลยต่อสิ่งอื่นเป็นธรรมดา ยามนี้เจ้าไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรข้าอีกต่อไปแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขณะที่เดินไปข้างหน้า

แม้ว่านางจะไม่พูดอะไร แต่ซูเตี่ยนฉิงก็รู้สึกตัวแล้ว

เมื่อตระหนักว่าในยามนี้นางไร้เรี่ยวแรงไปทั่วทั้งร่างจนยากจะยกแขนขึ้นด้วยซ้ำ

ดวงตาของฉินเหยี่ยนเย่ว์เย็นชาลง นางเร่งฝีเท้าไปหาซูเตี่ยนฉิง เมื่อพบมุมที่ถูกต้องจึงทิ่มเข็มยาชาเข้าไปในผิวของซูเตี่ยนฉิงให้ลึก

ครั้นซูเตี่ยนฉิงอยากจะหลบ แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว หลังความเจ็บปวดรุนแรง ร่างกายเริ่มชาและควบคุมไม่ได้

สีหน้าของนางเปลี่ยนไปอยู่หลายครั้ง กัดฟันอย่างรุนแรง “ถ้าท่านกล้าฆ่าข้า เสด็จพี่หลีจะไม่ปล่อยท่านไป”

“ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าหรอก เหตุใดข้าต้องฆ่าเจ้าด้วยเล่า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หยิบเข็มเงินออกมาอีกสองสามเล่ม

เข็มยาชาถูกใช้กับฟางเฉ่าหนึ่งครั้ง และใช้อีกหนึ่งครั้งกับซูเตี่ยนฉิง เกรงว่าจะยืนหยัดไม่ได้เพียงแค่ชั่วครู่