ลู่ซิวมองรอยยิ้มของฉินเหยี่ยนเย่ว์แล้วชะงักงัน
รอยยิ้มนี้เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาอย่างชัดแจ้ง ทว่ากลับวาวแววไร้สิ่งใดเปรียบ
บริสุทธิ์ สะอาด และอ่อนโยนมาก
“เจ้ามาเย็บแผล” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้น “ข้าห้ามเลือดของไป๋โค้วไว้แล้ว ขั้นต่อไปต้องทำความสะอาดแผล เป็นขั้นตอนเดียวกันกับการเย็บแผลให้ตงฟางหลีครั้งที่แล้ว โชคดีที่ไป๋โค้วบาดเจ็บบนผิวหนังภายนอก เลยไม่ได้รุนแรงนัก”
เฟ่ยชุ่ยและหางน้อยเพียงจมอยู่ใต้น้ำในชั่วระยะเวลาหนึ่ง หนาวสั่นรุนแรง บำรุงรักษาอย่างดีก็จะหายเป็นปกติแล้ว
ไป๋โค้วได้รับบาดเจ็บสาหัสที่สุด
ไม่เพียงเสียเลือดมากเกินไปเท่านั้น ทว่าบนร่างกายยังเต็มไปด้วยบาดแผลแน่นขนัดอีกด้วย
ครั้นการเปลี่ยนถ่ายเลือดประสบความสำเร็จ มันแสดงให้เห็นว่าไป๋โค้วรอดชีวิตแล้ว ตราบใดที่ดูแลบาดแผลให้ดีก็ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต
“ได้พ่ะย่ะค่ะ” ลู่ซิวตอบรับ
“ลู่ซิว ข้ามีของทุกอย่างพร้อมแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ลุกขึ้นยืน “นี่คือยาชา ให้ชาเฉพาะที่ก็พอแล้ว นี่คือน้ำยาฆ่าเชื้อ ส่วนเรื่องการเย็บ เพียงใช้ฝีมือการผูกปมที่ง่ายที่สุดก็พอ สิ่งสำคัญคือต้องฆ่าเชื้อให้ดี...”
เสียงของนางต่ำลงเรื่อย ๆ การมองเห็นมืดลง ในหัวมีเสียงหึ่งหึ่ง
เสียงของตน และเสียงของลู่ซิวล้วนกำลังจางลง
ทุกสิ่งรอบตัวก็เคลื่อนออกไป โลกกำลังหมุน ทุกสิ่งที่เห็นคือความมืดมิด และนางก็ล้มลงอย่างควบคุมไม่ได้
“พระนาง?” ลู่ซิวตกใจ
เมื่อเขาต้องการประคองฉินเหยี่ยนเย่ว์ไว้ กลับมีมืออีกข้างคว้านางไว้ก่อน
ลู่ซิวมองไปที่ตงฟางหลีซึ่งกำลังเร่งรุดมาด้วย ในดวงตาฉายแววความประหลาดใจวาบขึ้นมา
ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ก็ดำเนินมาจนถึงขั้นนี้แล้ว อยากจะจบด้วยดีก็ไม่สามารถทำได้อีกแล้ว
ครั้งนี้นางอาจจะต้องเผชิญกับมรสุมแล้ว
“ท่านอ๋อง คนจากเรือนสมุนไพรถูกส่งตัวเข้าวังแล้วหรือ?” ลู่ซิวถาม
“อืม” ตงฟางหลีมองไปรอบ ๆ
เตียงถูกไป๋โค้วครอบครอง นอกเสียจากตั่งคนงามข้าง ๆ ก็ไม่มีที่ให้พักเลย
“พรุ่งนี้เช้า พวกเราอาจจะถูกเรียกตัวเข้าวัง” เขาพูด “ข้าจะพานางไปที่ตำหนักหมิงอวี้ หลังจากที่เจ้าจัดการเรื่องทางนี้เสร็จแล้ว ค่อยมาช่วยนางรักษาบาดแผลแล้วกัน”
ตงฟางหลีอยากจะอุ้มฉินเหยี่ยนเย่ว์ขึ้นมา

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน