ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 189

“ท่านอ๋อง ข้อมือของท่านยังไม่หายดีเลย อุ้มไม่ไหวหรอกพ่ะย่ะค่ะ ให้กระหม่อมทำเองดีกว่า” ตู้เหิงเดินเข้ามา

ตงฟางหลีก้มหน้าลงมองมือตน ไม่รู้ว่าคิดอะไรได้ ทว่าทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นดำมืด เขาเมินตู้เหิง ใช้มือเดียวคว้าฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้ามา วางลงบนไหล่และเร่งฝีเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว

ตู้เหิงที่อยู่ข้างกันเฝ้ามองจนหน้าผากกระตุก ก่อนจะทักขึ้น “ท่านอ๋อง ระวังพ่ะย่ะค่ะ พระชายาได้รับบาดเจ็บอยู่”

“พลั่ก”

ฝ่ามือของลู่ซิวฟาดเข้ากับหัวของตู้เหิง

ตู้เหิงเจ็บไม่น้อย ยกมือกุมหัวตนไว้ “ใต้เท้าลู่ ท่านตีข้าทำไมกัน?”

“ตู้เหิง เจ้าก็ไม่ใช่เด็กแล้ว เจ้าควรสายตากว้างไกลสักหน่อยไหม?” ลู่ซิววางศอกไว้บนไหล่ของตู้เหิง “เจ้ายังมองไม่ออกอีกหรือว่าในเวลาเช่นนี้ต้องหุบปาก?”

“ทำไมขอรับ?” ตู้เหิงรู้สึกงุนงง

“เพราะว่าท่านอ๋องปฏิบัติต่อพระชายาต่างไปจากเดิมบ้างแล้วน่ะสิ” ลู่ซิวถามต่อ “ข้าไม่อยู่สองสามวันมานี้ ระหว่างพวกเขามันเกิดอะไรขึ้น?”

ตู้เหิงมุ่นคิ้วพลางคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ไม่มีอะไรนี่ขอรับ แค่ป้อนยา เปลี่ยนยา และทะเลาะกัน ว่าแล้วก็แปลก ท่านอ๋องเป็นคนเย็นชาปานนั้น แต่ทุกครั้งที่พูดคุยกับพระชายากลับไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ พวกเขาสองคนมักจะพูดจากันอยู่ดี ๆ ก็เปิดฉากทะเลาะกันขึ้นมาแล้ว ท่านอ๋องก็เหมือนกัน ไม่ทันไรก็ตีหน้าขรึม

“ป้อนยา?” ลู่ซิวเหมือนกับเห็นผี “ยาของท่านอ๋องมิใช่ว่าเจ้าเป็นคนป้อนหรือ?”

“แน่นอนว่ามิใช่ขอรับ พิษผีเสื้อไร้กลิ่นนั้นรุนแรงมาก หลังจากที่ท่านอ๋องถูกวางยาพิษแล้วก็ทานอะไรไม่ลงเลย ล้วนเป็นพระชายาที่ป้อนอาหารให้เสียเต็มคำ” ตู้เหิงกล่าวต่อ “ตอนแรกข้าคิดว่าวิธีการนี้ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง แต่ต่อมาถูกพระชายาดุ จึงไม่คิดว่าเป็นปัญหาอะไร”

“ท่านอ๋องรู้หรือไม่?”

“เริ่มแรกไม่รู้ แต่ต่อมาทะเลาะกับพระชายาจนทำให้นางโกรธ พระชายาจึงบอกท่านอ๋องไปหมดเปลือกเลยขอรับ” ตู้เหิงคิดอยู่พักหนึ่ง “ว่าไปแล้ว ตอนที่ท่านอ๋องฟื้นขึ้นมาแล้ว ไม่ทันระวังก็จุมพิตพระชายานิดหน่อย”

“โอ้ หลังจากนั้นเล่า?”

“หลังจากนั้น พอพระชายาดึงพิษผีเสื้อไร้กลิ่นออกมา นางก็อยู่เฝ้าท่านอ๋องทั้งคืนเลย จากนั้นท่านอ๋องก็ขังนางไว้ในเรือนนวลแล้ว” ตู้เหิงบีบคางครุ่นคิด “ข้ารู้สึกว่ายิ่งไม่เข้าใจท่านอ๋องมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว”

ใบหน้าของตู้เหิงมืดลง “นี่ก็ยามใดแล้ว? ท่านยังมีอารมณ์สนุกอยู่หรือ?”

“เอาล่ะ พระชายาก็ถูกส่งมอบให้ท่านอ๋องดูแลแล้ว” ลู่ซิวมองดูของที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์ทิ้งไว้

สิ่งเหล่านี้เคยใช้มันตอนที่เย็บแผลให้กับตงฟางหลีครั้งก่อน เขารู้วิธีใช้มันแล้ว

“ตู้เหิง เจ้ามาช่วยข้าเตรียมเทียน น้ำเดือด และสุราเข้มข้น”

เขาล้างมือด้วยสุราเข้มข้น และใช้น้ำยาฆ่าเชื้อที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์ทิ้งไว้เพื่อผ่าตัดให้ไป๋โค้ว

เนื่องจากพระชายาไม่อยู่ที่นี่ การผ่าตัดจะเป็นเขาที่จัดการเอง

ด้วยประสบการณ์ในครั้งที่แล้ว เขาน่าจะทำได้ ดวงตาของลู่ซิวเป็นประกาย และรู้สึกตื่นเต้นมากทีเดียว