ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 19

เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

พวกเขาต่างก็คิดไม่ถึงว่า ฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่ท่าทางดูอ่อนแอจะสามารถพลิกคว่ำโต๊ะได้ ยิ่งคิดไม่ถึงว่า นางจะมีกำลังมากถึงขนาดนี้

หม้อไฟและหม้อน้ำแกงเนื้อวัวที่อยู่บนโต๊ะ ไม่ว่าจะตกอยู่บนตัวของผู้ใด ก็อันตรายยิ่ง

ต่อให้เป็นชายหนุ่มรูปร่างกำยำในห้องครัวหลาย ๆ คนก็ไม่กล้าทำเช่นนี้

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่เพียงพลิกคว่ำโต๊ะเท่านั้น ยังจงใจเบี่ยงมุมโต๊ะ ให้ทิศทางของหม้อน้ำแกงตรงกับยายแก่สองสามคนนั้นอีกด้วย

คนในห้องครัวตะลึงงัน มองหน้ากันและกัน ตื่นตระหนกจนพูดไม่ออก

“บาดแผลน้ำร้อนลวกของพวกเจ้าไม่สาหัสมาก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กอดอก น้ำเสียงเย็นยะเยือก “อย่างมากก็แค่มีรอยแผลเป็น ข้าเองก็ไม่อยากจะเอาชีวิตผู้ใดเช่นกัน”

โต๊ะใหญ่ตัวนี้เป็นโต๊ะที่พวกเขาเอามาวางชิดกัน แล้วใช้แผ่นไม้ทำเป็นพื้นโต๊ะ ด้านล่างรองด้วยเสาไม้ สามารถถอดเก็บได้ทุกเมื่อ

เป็นเพราะนางเล็งเห็นถึงจุดนี้ จึงหาทิศทางได้แม่นยำ ใช้พละกำลังที่นางมีทั้งหมดในตอนนี้พลิกคว่ำโต๊ะ

โต๊ะตัวใหญ่มาก ไม่ว่าจะเป็นหม้อไฟหรือว่าหม้อน้ำแกงล้มคว่ำ ขอเพียงแค่หลบได้ทันเวลาก็จะไม่อันตรายถึงชีวิต

นางจงใจเลือกมุมตรงข้ามกับยายแก่สองสามคนนั้น หลังจากที่โต๊ะพลิกคว่ำ หม้อน้ำแกงที่เดือดพล่านก็จะต้องตกที่ตำแหน่งของพวกนางแน่นอน

ระยะของหม้อน้ำแกงกับคนห่างกันไกลพอสมควร พวกนางไม่มีทางเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต แต่ก็ไม่มีทางหนีพ้นอย่างแน่นอน

หากจัดการแผลน้ำร้อนลวกไม่ทันกาลหรือจัดการไม่เรียบร้อย จะเกิดการติดเชื้อ และจะทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้ อาจจะ ถึงแก่ชีวิตได้

“ตอนนี้พวกเจ้าพูดจาดี ๆ ได้แล้วหรือไม่?” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์น่าสยดสยอง นางเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ทุกคำที่พูดออกมาล้วนทำให้หัวใจของพวกเขาสั่นสะท้าน

“ข้าขอถามอีกครั้ง เฟ่ยชุ่ยอยู่ที่ใด?”

ยายแก่ผู้เป็นหัวหน้าถูกเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดทำให้ตกใจจนหัวใจเต้นโครมคราม

พระชายาผู้นี้อุปนิสัยเปลี่ยนไปมากเฉกเช่นที่ร่ำลือกัน ไม่เพียงไม่โง่เขลาแล้วเท่านั้น ยังโหดร้ายจนน่ากลัว

นางเกรงว่าหากมัวเสียเวลาต่อไป พระชายาจะต้องเผาห้องครัวแน่แล้ว จึงไม่กล้าปิดบังอะไรอีก

ตอนที่เอ่ยถึงชื่อของตาแก่จอมขี้เกียจ สีหน้าของพวกยายแก่ดูแย่ลง สีหน้าของพวกผู้ชายก็แปลกประหลาด

จากท่าทีของยายแก่ผู้เป็นหัวหน้า และสีหน้าของคนอื่น ๆ สามารถคาดคะเนได้ว่า ตาแก่จอมขี้เกียจผู้นี้จะต้องมีปัญหาแน่นอน

เฟ่ยชุ่ยไปที่ห้องเลี้ยงนกพิราบ เกรงว่าเป็นการจงใจถูกชี้นำให้ไปที่นั่น

ตาแก่จอมขี้เกียจ ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นคนต่ำทรามน่ารังเกียจ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ก้นบึ้งหัวใจของนางก็หนักอึ้งทันที

หากเป็นจริงเช่นตามที่นางคิดเอาไว้ เกรงว่าเฟ่ยชุ่ยจะตกอยู่ในอันตรายแล้ว

“เจ้า แล้วก็พวกเจ้าสองคน ไปที่ห้องเลี้ยงนกพิราบกับข้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ชี้ไปที่ยายแก่ผู้เป็นหัวหน้า แล้วก็เรียกชายหนุ่มร่างกายกำยำอีกสองคน

“คนที่เหลือ ทางที่ทีใช้ช่วงเวลานี้ทำอาหารที่ข้าต้องการขึ้นมา ถ้าทำไม่ได้คืนนี้ก็ไม่ต้องกลับบ้าน”