ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 260

“กลอุบายของซูเตี่ยนฉิงไม่ใช่เพียงแค่นั้น ถ้านางต้องการแต่งงานเข้าจวนอ๋องเจ็ด พระชายาควรจะทำเช่นไร?” ใบหน้าของลู่ซิวสงบนิ่ง

สีหน้าของฉินเหยี่ยนเย่ว์เปลี่ยนไป

ตงฟางหลีกำลังเปิดโปงซูเตี่ยนฉิงต่อหน้าองค์ฮ่องเต้ ซึ่งเป็นการทำลายชื่อเสียงของนาง ครั้นต้องการซ่อนเร้นก็ไม่สามารถซ่อนมันไว้ได้

หากซูเตี่ยนฉิงต้องการกอบกู้ชื่อเสียงของตน การแต่งงานกับตงฟางหลีเป็นวิธีที่เร็วและเหมาะสมที่สุด

สตรีผู้นั้นมีแนวโน้มที่จะไม่เสียดายแม้เป็นเพียงพระชายารอง อย่างไรก็ยังต้องการแต่งงานเข้ามา

หัวใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้สึกติดขัด

ถ้าเป็นเมื่อก่อน นางอาจจะปรบมือตีและตะโกนว่าเยี่ยม ตีฆ้องและกลองเพื่อถอนตัวออกไป แล้วแสดงความยินดีกับพวกเขาให้รักกันจนแก่เฒ่ามีลูกในเร็ววัน

แต่ตอนนี้นั้น...

เมื่อคิดว่าตงฟางหลีอาจแต่งงานกับคนอื่น ก้นบึ้งหัวใจอันไร้คลื่นคล้ายกับว่าถูกกระแทกเข้ากับก้อนหิน คลื่นถาโถมไม่สงบนิ่ง

“หากตงฟางหลีเต็มใจ ข้าจะแสดงความยินดีกับพวกเขาด้วย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์สะบัดหิมะที่ตกลงบนแขนเสื้อออก และเสียงของนางก็หายไปพร้อมกับเสียงถอนหายใจสีขาว

นางเร่งฝีเท้ามาถึงตำหนักจื๋ออู่

ณ ลานจอดรถม้าในตำหนักจื๋ออู่ คนบังคับรถม้าเห็นนางมาถึงจึงรุดมาทำความเคารพ

ฉินเหยี่ยนเย่ว์เปิดม่านด้วยใบหน้าที่เย็นชา มองตงฟางหลีที่นอนเอนตัวอยู่ในรถม้า กำลังเล่นกับป้ายทองละเว้นโทษตายในมือ

แสงอาทิตย์ส่องเข้ามาสะท้อนบนป้ายทองจนส่องระยิบระยับ นางยกแขนเสื้อขึ้นมาปิดตาโดยไม่รู้ตัว และฉวยป้ายทองด้วยมืออีกข้าง

ตงฟางหลีรีบดึงมันกลับอย่างรวดเร็วด้วยสายตาและมือที่ว่องไว

นางกระโจนเข้าไปเสียท่า จนคว้าแขนข้างหนึ่งที่เข้าเฝือกของเขาไว้

“เจ็บ” ตงฟางหลีสูดลมหายใจเข้า

ฉินเหยี่ยนเย่ว์รีบปล่อยเขาออก

ตงฟางหลีซ่อนป้ายทองในชุดรัดรูปของเขาอย่างใจเย็น

ฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้ว่านางถูกหลอกอีกแล้ว ใบหน้ามืดมน สะบัดผ้าม่านแล้วขึ้นรถม้า

คนโง่งมคนนี้กำลังพูดเรื่องหย่าอีกแล้ว

“เจ้าอยากจะจากไปมากเพียงนี้เลยหรือ?”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่แม้แต่จะลืมตาพลางส่งเสียงพึมพำ “หลังจากที่หย่ากันแล้ว หม่อมฉันก็จะไม่ขวางทางเรื่องของท่าน”

เมื่อคิดว่าตงฟางหลีอาจรับซูเตี่ยนฉิงเป็นพระชายารอง และในอนาคตอาจมีอิสตรีเข้ามาในจวนอ๋องเจ็ดมากขึ้น นางก็รู้สึกเหนื่อยใจมาก และความรู้สึกหึงหวงที่ไม่สามารถบรรยายได้ ทำให้นางรู้สึกแย่มาก

สำหรับแผนการยามนี้ ต้องดึงตัวออกก่อนจะถลำลึกลงไป

“สินสอดของหม่อมฉันยังไม่ได้รับคืน สถานะพระชายาอ๋องเจ็ดก็ยังมีประโยชน์อยู่ ขณะนี้หม่อมฉันจะยังไม่หย่ากับท่าน ท่านสามารถเอาป้ายทองไปเล่นได้ตามต้องการเพคะ” นางรู้สึกถึงกลิ่นอายที่มืดมนบนร่างของตงฟางหลี ก่อนจะกล่าวเสริม “อย่างไรก็ตาม เรื่องของอนาคตก็ค่อยคุยกันอีกทีในอนาคตแล้วกัน เรื่องของวันนี้ต้องขอบคุณท่านแล้ว”

“หื้ม? ขอบคุณอย่างไร?”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เมื่อกลับจวนอ๋อง หม่อมฉันจะปรุงไก่ฟ้าย่างให้ท่านอีกครั้งดีหรือไม่?”

สีหน้าของตงฟางหลียิ่งมืดลง “เจ้าจะไม่รามือจนกว่าจะวางยาพิษข้าให้ตายใช่ไหม?”