ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 286

“นางมาทำอะไรที่นี่” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้ว

ฮูหยินรองสกุลฉินคือมารดาผู้ให้กำเนิดฉินเสวี่ยเย่ว์ และภรรยาคนที่สองของท่านพ่อ

ยังไม่ทันที่นางจะไปขอสินเดิมคืน ผู้หญิงคนนั้นก็กล้ามาหาถึงประตูบ้าน

“ก็ให้นางรอที่ห้องโถงจิ่นซื่อไป อย่าให้บ่าวรับใช้ยกชาไปให้ แล้วก็เพิกเฉยต่อนางเสีย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ปล่อยนางไว้ตามลำพังสักครึ่งชั่วยามแล้วค่อยว่ากัน”

“นี่…จะดีหรือพ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหิงลังเลเล็กน้อย

“เพียงทำตามที่ข้าพูด” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดต่อ “ปฏิบัติด้วยใบหน้าที่เย็นชา”

“พ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหิงรับคำสั่งแล้วออกไป

ตงฟางหลีมาที่ห้องด้านนอกแล้วเอนตัวนอนราบบนตั่งนุ่ม “อย่างไรก็เป็นท่านแม่รองของเจ้า เจ้าจะปล่อยนางรอไปครึ่งชั่วยามจริงหรือ?”

“เวลาครึ่งชั่วยามก็เสียเปรียบนางแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์นั่งอยู่หน้าคันฉ่อง จัดทรงผมที่ยุ่งเหยิง

“ถ้าเจ้าต้องการเสื้อผ้า ก็ให้คนไปรับที่ห้องคลัง ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวเรียบ ๆ ขนาดนั้น” ตงฟางหลีเห็นว่านางไม่มีเครื่องประดับบนหัวด้วยซ้ำ คิดจะให้คนมาจัดแต่งทรงบ้าง

“ไม่จำเป็น” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้น “ควรแต่งตัวโทรม ๆ จะดีที่สุด ยิ่งข้ามีชีวิตเลวร้ายเท่าใด นางก็จะยิ่งมีความสุขเท่านั้น”

นางต้องการให้ฮูหยินรองรู้ว่านางไม่ได้รับความโปรดปรานในจวนอ๋องเจ็ด

“ตงฟางหลี หม่อมฉันขอยืมอะไรหน่อยสิเพคะ”

“หื้ม?”

“หม่อมฉันขอยืมของมีค่าที่เป็นเอกลักษณ์ของจวนอ๋องเจ็ดหน่อยสิเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวต่อ “ประเภทที่ไม่ใหญ่เกินไป อย่างพวกเครื่องประดับต่าง ๆ ดีที่สุดคือเสด็จพ่อพระราชทานให้ และไม่ซ้ำใคร”

“แล้วหม่อมฉันจะคืนให้ท่าน จะจับปลาใหญ่จำต้องมีเหยื่อนิดหน่อย”

“ตามข้ามา” ตงฟางหลียืนขึ้น หลังจากกดหลายครั้งบนโต๊ะถัดจากชั้นหนังสือ ชั้นหนังสือก็ขยับออกไปเผยให้เห็นประตูเรือนนวล

หลังจากเข้าไปในเรือนนวล ก็กดปุ่มแบบสุ่ม จากนั้นประตูหินก็เปิดออก