ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 285

ดวงตาของเขาตกไปที่หลังม่านของเตียง คำพูดของเขาติดอยู่ในลำคอ

“พวก…พวกท่าน”

เขาตกใจมากจนสมองขาวโพลน

ท่านอ๋องผู้เย็นชามาโดยตลอดกำลังโอบล้อมพระชายาด้วยท่าทางพิลึกพิลั่น

พระชายาหน้าแดงก่ำ เสื้อผ้าของนางก็ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย

เขาไม่มีทางมองผิดพลาดแน่นอน สองคนนี้กำลังให้กำเนิดผู้สืบทอดน้อย!

“จู่ ๆ กระหม่อมก็ตาบอด” ตู้เหิงตกใจมากจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว พลันรีบเดินออกไปก่อนจะปิดประตู หัวใจของเขาเต้นแรงมาก “กระหม่อมผู้นี้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นเลยพ่ะย่ะค่ะ”

ตงฟางหลีที่ถูกรบกวนโดยสองพี่น้องตู้จ้งและตู้เหิงทีละคน ใบหน้าก็มืดมนขีดสุด

“ที่หม่อมฉันควรพูดก็เพิ่งได้พูดไปหมดแล้ว” หลังจากถูกคนขัดจังหวะ ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็เขินอายที่จะพูดต่อ นางผินหน้าหนี “หม่อมฉันเป็นคนอารมณ์ร้าย ย่อมจะไม่ยอมเสียเปรียบแน่นอน ภายหลังหากท่านกล้านอกใจ ลอบคบกับชู้น้อยคนอื่น ๆ หม่อมฉันจะส่งท่านเข้าวังในฐานะขันที”

ตงฟางหลีไร้การตอบสนองอยู่นาน

บรรยากาศอยู่ในความหนาวเย็น

หัวใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์ดิ่งวูบ มีความรู้สึกว่าทุกสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นล้วนเป็นภาพลวงตา มันทำให้หายใจไม่ออก

“ช่างเถิด ท่านก็ทำเป็นว่าหม่อมฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นแล้วกัน หม่อมฉันจะไปดูตงฟางจิ่วเสียหน่อย” นางสวมรองเท้าแล้วจะจากไป

“เหยี่ยนเย่ว์ เจ้ายังจำได้ไหมว่าเจ้าติดหนี้ข้าบางอย่าง” ตงฟางหลีคว้าแขนเสื้อของนาง

“จำไม่ได้” ฉินเหยี่ยนเย่ว์อยากจะผลักเขาออกไป

“เจ้ายังเป็นหนี้ข้าในคืนเข้าหอ” ตงฟางหลีดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน และโน้มตัวมาชิดริมหูของนาง น้ำเสียงทุ้มต่ำยั่วเย้า “พระชายาคิดว่า เมื่อใดกันที่เหมาะจะชดเชยมัน”

ลำคอของฉินเหยี่ยนเย่ว์เกร็งขึ้น

เขา…อยากชดเชยคืนเข้าหอหรือ?

“คืนนี้เลยเป็นเช่นไร?” เขาถอนหายใจ

“ข้อมือของท่านยังไม่หายดี บาดแผลที่ขาก็ยังไม่หายดี ซ้ำยังถูกโบยอีก จะมีกำลังวังชามาคิดถึงเรื่องยุ่ง ๆ เหล่านั้นได้อย่างไรกัน?” หัวใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์เต้นเร็วขึ้น

“เช่นนั้นพระชายาคิดว่าเฝือกบนข้อมือของข้าจะถอดออกได้เมื่อใด?” ตงฟางหลีเม้มริมฝีปากเบา ๆ

ตู้เหิงปิดปากแน่นแล้วส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย

“มีอะไรเจ้าก็พูดมา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้น

“เมื่อครู่กระหม่อมเคาะประตูไปแล้ว หลังจากเคาะอยู่นานก็ไม่มีใครตอบเลยผลักประตูเปิดเข้าไป ผู้ใดจะรู้ว่าท่านสองคนกำลังให้กำเนิดผู้สืบทอดน้อย” ตู้เหิงพึมพำ “ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ ตีให้ข้าตาย ข้าก็จะไม่เข้าไปหรอก”

หน้าผากของฉินเหยี่ยนเย่ว์กระตุก

นางเพิ่งสารภาพความรู้สึกกับตงฟางหลี ก็จะไปถึงขั้นให้กำเนิดผู้สืบทอดน้อยแล้วหรือ?

“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว” นางกล่าว “ท่านอ๋องของพวกเจ้ายังไม่พร้อม”

นางชะงักไป และรู้สึกว่าประโยคนี้คลุมเครือเกินไป จึงกระแอมเล็กน้อย “ข้าหมายถึง เขาต้องพักฟื้น เจ้าตามหาเขาทำไม?”

“อา กลัวจนเกือบลืมเลย” ตู้เหิงตบหัวตัวเอง “ข้ามาตามหาพระชายา”

“ตามหาข้า?”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ ฮูหยินรองสกุลฉินมาพ่ะย่ะค่ะ” เขาพูด “ตอนนี้กำลังอยู่ในห้องโถงจิ่นซื่อ ท่านรีบไปหน่อยเถอะพ่ะย่ะค่ะ”