ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 288

“แน่นอนว่าเป็นเรื่องโกหก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ซับน้ำตาที่ไม่มีอยู่จริง ยิ้มเยาะในใจ แต่บนใบหน้ากลับมีสีหน้าบึ้งตึง “ลูกจะกล้าทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไรกัน”

สิ่งที่เกิดขึ้นในตำหนักเป่าลู่วันนี้ ฮ่องเต้มีรับสั่งห้ามเผยแพร่ออกไป

พวกพระสนมเจิ้นไม่มีทางพูดไร้สาระ และฮูหยินรองได้ยินเพียงไม่กี่คำจากคนที่เกี่ยวข้องกับสกุลซู

หากนางมาเลียบ ๆ เคียง ๆ ถาม ก็จะไม่ได้ข้อมูลที่แม่นยำแน่นอน

“ท่านแม่รอง ไยเสียงลมเสียงฝนท่านก็ฟังเล่า?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ “ข้ากับองค์หญิงมู่เหยี่ยทะเลาะกันสองสามคำ และองค์หญิงมู่เหยี่ยก็ตบข้าสองฉาด ต่อมาลูกก็ยอมรับผิด และเรื่องนี้ก็จบลงแล้ว”

“ไหนเลยลูกจะกล้าสร้างปัญหาให้ถึงเสด็จพ่อได้? ท่านแม่รองได้ยินเรื่องนี้มาจากที่ใดกัน มีจุดประสงค์อะไรในการเผยแพร่ข่าวลือ? สกุลฉินของเราถูกหมายหัวแล้ว ราชวงศ์ต้องหวาดกลัวเป็นแน่ ถ้าเสียที่ยึดจับไป ผลที่ตามมาจะเกินกว่าจินตนาการ ท่านแม่รองกับพ่อต้องระวังตัวด้วย”

เดิมทีฮูหยินรองกลัวว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์จะสร้างปัญหาให้กับสกุลฉิน หลังจากได้ยินคำตอบของนาง ก็รู้สึกว่านางไม่สามารถพลิกคลื่นใด ๆ ได้

ต่อมาได้ยินนางหลุดปากพูดถึงราชวงศ์และสกุลฉิน จึงสงบปากทันที “ยังไม่รีบหุบปากอีก เรื่องเช่นนี้ไหนเลยจะให้เจ้าพูดได้? ต่อไปอย่าพูดจาส่งเดชอีก”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ดูหวาดกลัวและพูดอย่างเร่งรีบ “ลูกรู้ผิดแล้ว ลูกเองก็ไม่กล้าทำอีกแล้ว”

ฮูหยินรองเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นแล้ว ก็สบายใจมาก และพยักหน้า “เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว สกุลฉินไม่อยากจัดการเรื่องเละเทะของเจ้า”

“เจ้าค่ะ ท่านแม่รองใส่ใจลูกมาก ลูกซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง ท่านแม่รองมาถูกเวลา…” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองไปรอบ ๆ ทั้งยังลังเลที่จะพูด

ฮูหยินรองเห็นนางใส่มือในแขนเสื้อราวกับจะหยิบอะไรบางอย่างออกมา ดวงตาประกายแวววับ “เจ้าสองคนออกไปก่อน”

เมื่อฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่เห็นใครอยู่รอบ ๆ จึงห่อของออกมาจากอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง

“ท่านแม่รองเองก็รู้ ท่านอ๋องเจ็ดไม่ชอบข้า และส่งสาวใช้หลายคนมาจับตามองข้า ข้าเก็บเงินได้บางส่วนด้วยความยากลำบากมาก ไม่กล้าเก็บไว้ในจวนอ๋อง ท่านแม่รองมาทันเวลาพอดี โปรดช่วยลูกเก็บสิ่งเหล่านี้ไว้ที”

“นี่คือ?” ฮูหยินรองเปิดห่อแล้วมองดูอย่างรวดเร็ว แต่ละอย่างล้วนงดงามมาก และประเมินค่าไม่ได้

“นี่คือรางวัลพระราชทานจากเสด็จพ่อ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวต่อ “ในวันมงคลนั้น ยามที่ลูกเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ พ่อจึงได้พระราชทานสิ่งเหล่านี้แก่ลูก”

ฮูหยินรองมีนิสัยโลภเงินเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว