ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 318

ในแววตาของเย่ว์ลู่ปรากฏความคับแค้นใจมิรู้จบ

ความคับแค้นใจอันท่วมท้นเข้าครอบงำดวงตากลมโตไร้ชีวิตชีวาของนาง ในแววตาราวกับไฟลุกโชน

นางอ้าปากค้างเสียงดัง คล้ายกับกำลังดิ้นรน กำลังต่อสู้

ฉินเหยี่ยนเย่ว์กลั้นหายใจ ไม่กล้ารบกวนนาง

“ข้าเกลียด”

ผ่านไปเป็นเวลานาน ในที่สุดเย่ว์ลู่ก็พูดออกมาสองคำ

“ข้าไม่เชื่อว่านั่นคือเรื่องจริง ข้าเชื่อเขา แต่หลายวันที่ผ่านมา เขากลับไม่มาเยี่ยมข้าเลย สำหรับเขา ข้าก็เป็นเพียงผ้าขี้ริ้วที่ใช้แล้วทิ้ง” เส้นเลือดบนมือของเย่ว์ลู่เกร็งจนนูนขึ้น “ข้าเกลียดมาก เจ็บปวดมาก ทำไมข้าต้องมีชีวิตอยู่ด้วย? อ๊ากกก ทำไม?”

นางสะอื้น สีหน้ามาดร้าย ร่างผอมบางสั่นคลอดไม่หยุด

“เย่ว์ลู่ อย่าบังคับตน ข้าจะไม่ถามอีกแล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่คิดว่านางจะมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้ “เพื่อผู้ชายสารเลวมันไม่คุ้มเลย พวกเรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะ วันข้างหน้าจะต้องงดงามมาก เชื่อข้าเถอะ”

“ไม่มีทาง” เย่ว์ลู่แสดงท่าทีดุร้าย “จนข้าจะตายก็ไม่สามารถก้าวข้ามมันไปได้”

“ท่านอยากแก้แค้นไหม?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถาม

เย่ว์ลู่ชะงัก

เมื่อได้ยินคำว่าแก้แค้น ก้นบึ้งดวงตาเกิดประกายขึ้น และในทันทีก็ถูกแทนที่ด้วยไอแห่งความตายอีกครั้ง

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ

สภาพจิตใจของเย่ว์ลู่ไม่มั่นคงเกินไป จำเป็นต้องกินยาเพื่อให้อารมณ์คงที่ก่อน

“เย่ว์ลู่ รับปากข้าเรื่องหนึ่งได้ไหม? ท่านเห็นดอกเหมยนี้ไหม? ต้องเปลี่ยนเป็นดอกใหม่ทุกวันนะ ท่านต้องทำด้วยตัวท่านเอง” นางพูดขึ้น “ก่อนที่จะเปลี่ยนดอกไม้น่ะ จำต้องกินยาที่ข้าเปิดใบสั่งยาให้ท่านก่อน ทำได้ไหม?”

“แก้แค้น” เย่ว์ลู่ไม่สนใจจะฟัง ดวงตาของนางหลุบลง มือเหี่ยว ๆ จับนางไว้แน่น และพูดอย่างคลุมเครือ “ข้าอยากแก้แค้น”

“ข้าอยากแก้แค้น”